Fikra Köşesi

[kasımpatı]

BİR kasabada, son derece haylaz iki çocuk varmış. Evlerin pencere camlarını kırmak,
arabaların lastiğini patlatmak, çizmek özetle akla gelebilecek her türlü yaramazlığı yaparlarmış.
Komşular da sık sık gelip, babalarına şikayet edermiş.
Baba bir gün dayanamamış, çocukları kasabanın rahibine götürüp, yardımını istemiş.
O da "Sen git ben onlarla konuşurum" demiş. Ardından, dışarıda bekleyen çocuklardan büyük
olanı yanına çağırıp, sormuş "Söyle bakalım, Tanrı nerede?" ses yok. Bir daha sormuş, yine ses yok.
Rahip dayanamamış ve kızgın bir şekilde "Evladım, sana soruyorum. Tanrı nerede?" diye bağırmış.
Çocuk, korkmuş ve ani bir hareketle açık kapıdan fırlamış. Dışarıda bekleyen kardeşini de yanına alarak,
koşa koşa eve gelmişler. Odalarına çıkıp, kapıyı da arkadan kilitlediğinde, kardeşi sormuş; "Ne oldu?"
Abisi, nefes nefese yanıt vermiş; "Sorma, bu kez olay ciddi. Tanrı kaybolmuş, bizden biliyorlar!.."

bunu ilk okuduğumda koptum resmen sağlam bi fıkra

[pınar ayça]

devrin ünlü alimlerinden biri bir gün daracık bir yolda kibirliliğiyle tanınan kendini beğenmiş bir adamla karşılaşır.yol okadar dardır ki bir kişinin mutlaka yol vermesi gerekiyordur. kibirli adam der ki:ben küçük işe yaramaz bir adama yol vermem der alim adam ise gayet kendinden emin bir ifadeyle : ama ben veririm der

[düşünceli-]

[FONT="Comic Sans MS"] [B]bir gün tavşan ormanda gezintiye çıkmış.bir tane katır görüyor;"sen kimsin diye soruyor."Katır; annem eşek,babam at.tamam deyip yoluna dewam ederken;karşısına kurt köpeği çıkıyor ona da sen kimsin diyor.kurtköpeği;annem kurt,babam köpek.tavşana buda normal geliyor...az ilerde büyük bir kuşa rastlıyor.tavşan sen kimsin diye sorunca ben devekuşuyum,tavşan hadi canım sende ordan deyip geçiyor...

(annem deve, babam kuşş diyeceğini zannettiği için tavşan bu cevabı veriyor)

[düşünceli-]

Türk'ün biri bir gün uçakla Amerika'ya gitmiş.çok yorgun olduğu için bir otele yerleşmiş ve uyumaya koyulmuş.fakat tam uyuyacakmış ki yandaki daireden müthiş bir gürültü ve müzik sesleri gelmiş.adam dayanamamış duvarı yumruklayıp;
-kimsin ulan!uyumaya çalışıyoruz,bu ne gürültü diye bağırmış.
karşı daireden tek ses;
-jean claude van damme.
bizim Türk bağırmış:
-gelirsem dördünüzünde bacaklarını kırarım...

[johnbarleycorn]

Adamın biri, bir gün yolda giderken bir çocuk görür ve çocuğu çok sevimli bulur. Çocuğa "Senin adın ne" der, çocuk tam söyleyeceği sırada, "Dur ben tahmin edeyim, ama baş harfini söyle" der.
Çocuk "Y" der, adam başlar saymaya;
- Yasin
Çocuk başını sallar,
- Yusuf
Çocuk yine başını sallar...
Adam "Y" ile başlayan tüm isimleri sayar, çocuk her seferinde başını sallar. Adam iyice sinir olur, kız isimleri de saymaya başlar, çocuk yine başını sallar.
Adam en sonunda "Bilemedim, ne ulan senin ismin" der.
Çocuk; "Yamazan" der.

[johnbarleycorn]

Sultan en güvendiği adamını Arabistan'a hünkar göndermiş. Hünkar, Arabistan'da gezerken bakmış Araplar entari giyiyorlar ama altta donları yok. Bir rüzgar estimi manzara felaket!
Haber salmış, altına don giymeyenler kadı huzuruna çıkartılıp hapsedilecek. Aradan günler geçmiş. Arabın bir tanesi don giymemiş ve ilk rüzgarda olay farkedilmiş.
Kadı huzuruna çıkartmışlar. Kadı sormuş;
-"Adın?"
-"Apdülmecit"
-"Baba adın?"
-"Aptüllaziz"
-"Evli misin?
-"5 tane karım var!"
-"Kaç çocuğun var?
-"İlkinden 15, ikincisinden 17, üçüncüsünden 16, dördüncüsünden 13, beşincisinden 18 tane."
Kadı kararını vermiş ve söylemiş:
-"Aptüllaziz oğlu Apdülmecit'in don giymeye vakti olmadığından beraatine karar verilmiştir!"

[BETÜLL]

Bir uçakta pilot aniden hostesleri çağırmış ve demiş ki: Uçak düşmek üzere. Tüm yolculara atlamalarını söyleyin.
Şu anda deniz üzerindeyiz ve denize çok yakın uçuyorum,
atlarlarsa kurtulma şansları var, ama atlamazlarsa herkes ölecek!!!'

Tabii, böyle bir şeyi insanlara yaptırmak çok zor.
Hosteslerden en akıllısı düşünmüş taşınmış, 'Herkese uygun bir dille anlatılırsa uçaktan atlamaları sağlanır.' diye karar vermiş ve ilk olarak Amerikalı kafilenin yanına gitmiş:

'Sayın yolcularımız; üzerinde bulunduğumuz alan
Japonlar'ın araştırma laboratuarlarıyla kaplı. Eğer oraya ulaşırsanız tüm Japon teknolojisi sırlarını kaparsınız!'

Bütün Amerikalılar koşarak çıkışa gitmişler ve atlamışlar;
Sonra hostes İngilizler'e yönelmiş:

'Sayın yolcularımız, şu anda dünyanın en geniş ve verimli sömürgeleri üzerindeyiz; eğer hemen el koyarsanız sonsuza dek sizin olurlar!'

Bütün İngilizler hevesle atlamışlar.
Sıra Fransızlar'a gelmiş. Hostes:

'Bayanlar baylar, affedersiniz
rahatsız ediyorum; fakat rica etsem uçaktan atlar mısınız? Şimdiden teşekkür ederim.' demiş.

Fransızlar:
'Tabii, mersi!' deyip sırayla atlamışlar!
Hostes bu kez Almanlar'a yönelmiş:

'Atlayın aşağı çabuk!' diye bağırmış. Alman kafile 'Heil!' diyerek atlamış.
Veee sıra gelmiş Türkler'eee. Hostes yandan yandan gülümseyerek ve koltuğa hafif dayanarak şöyle demiş:
"Siz var ya... Buradan hayatta atlayamazsınız..."

[dipsizkuyu]

betül tam türklere göre oldukça güldüm paylaşım için tşk.
bende bir erzurum yapayım.umarım beğenirsiniz;

ayna;
Tarihte ilk kez Erzurum'a ayna gitmiş.
Adamın biri aynayı görüp eline almış.
Daha önce hiç kendini görmediği için ölen kardeşine benzetmiş karşısındakini.
Adam:- 'Ey gidi gardaşımm. Seni bi daha görmek nasipte varmış'!
Aynayı eve götürüp sarılıp uyumuş kardeşine.
Karısı bakmış adam bi şeye sarılıp uyuyor.
Aynaya bakmış bir kadın! 'Allah belaağı vireee, bu garı da kim?

Bi boka da benzese' diyerek feryat figan evden çıkmış, muhtara gitmiş.
Kadın:- Mığdar, benim herif beni bu çirkin garıyla aldatii.'
Muhtar aynaya bakmış. Sonra düşünceli düşünceli:
- 'Yav bu garıdan çok gavata benziir'! )

[9 ŞUBAT]

Kendisini fare zannettiği için ailesi tarafından bir akıl hastanesine yatırılan adam, birkaç yıllık bir tedavinin ardından; iyice kendine gelmiş. Doktorlar, artık taburcu etmeyi düşündükleri hasta ile son bir görüşme yaparak,iyileştiğinden emin olmak istemişler. Adama sormuşlar:
-"Söyle bakalım; sen insan mısın, fare misin?" Adam gülümsemiş:
-"Doktor bey, o günleri geride bıraktım. Elbette ki ben bir insanım." Doktorlar, içleri rahatlayarak:
-"Tamam o zaman, artık burada kalmana gerek kalmadı", demişler ve çıkış belgelerini uzatmışlar. Birkaç dakika sonra, gruptaki doktorlardan biri bahçeye çıktığında, adamı bir ağacın arkasına saklanır halde görmüş.
-"N'oldu yahu? Sıkılmadın mı buradan, çıksana, git özgürlüğün tadını çıkar!"
-"İyi de doktor bey, orada bir kedi var!"
-"Eee, ne olmuş kedi varsa; hani sen artık bir fare olmadığını biliyordun?"
-"Ya doktor bey, ben fare olmadığımı biliyorum da; kedi benim fare olmadığımı nereden bilecek?"

[dipsizkuyu]

CİCİ BABA SERVİSİ

Bir zamanlar İngiliz hükümeti çocuğu olmayan ailelerin bu sorununu
çozmek için "Cici Baba" servisi kurmuş.Cici Baba evliliklerinin ilk
beş yılında çocuk sahibi olamayanlara yardım eden bir devlet memuru.
Smith ailesi de boyle bir servis için başvuruda bulunur , heyecanla
"CiciBaba" yi beklerken kapı calınır, ancak gelen kişi cici baba adayı değil,kapı kapı dolaşan bir bebek fotoğrafcısıdır. Konuşma şöyle gelişir:
Ms Smith: Günaydın
SATICI : Günaydın efendim ben şey için gelmiştim
Ms Smith: Açıklamanıza gerek yok kocam herşeyi anlattı. Buyrun
içeri girin
SATICI : Öylemi? Bebek işinde üstüme yoktur, özellikle ikizlerde.
Ms Smith: Kocamda öyle söyledi buyrun oturun.
SATICI : O zaman kocanız belki de size . .. . . . . . . . . . . . .
. . .
Ms Smith: Aa evet, ikimizde en iyi sonucun böyle alınacağını
düşünüyoruz.
SATICI : Öyleyse hemen başlayalım.
Ms Smith: (KIZARARAK) şey nerede başlamalı?
SATICI : Her şeyi bana bırakın. Ben genellikle iki kez banyo
küvetinde,
bir kez kanapede ve belki bir kaç kez yatakta denerim. Bazen oturma
odasının halısınde iyi oluyor
Ms Smith: Banyo ! ! Oturma odasının halısı! ! ! Neden bizim
beceremediğimiz anlaşılıyor.
SATICI : Şey hanımefendi , hiç kimse ilk seferinde iyi bir sonuç
garanti edemez ama altı yedi kere denersek bir tanesi mutlaka şahane
olacaktır.
Ms Smith: Afedersiniz ama biraz fazla olmuyor musunuz?
SATICI : Kesinlikle değil benim işimde insanlar aceleci
olmamalıdır.
Ms Smith: Başarılı oluyor musunuz bari?
SATICI : (Çantasını açarak bebek fotoğrafları gösterir)Şu bebeklere
bakın bunlar benim işlerim. Bakın bu dört saat sürdü.
Ms Smith: Evet çok güzel bir bebek
SATICI : Fakat gerçekten güç bir iş. Görmek istiyorsanız şuna
bakın, ister
inanın ister inanmayın bu Londra'nın ortasında , otobüsün üzerinde
oldu.
Ms Smith: TANRIM ! ! ! ! ! ! !
SATICI : Bunlar da şehrin en şirin ikizleri.Anneleri ile çalışmanın
ne zor olduğunu bilseniz ikizlerin şirinliğine daha cok şaşırırsınız.
Ms Smith: Öyle mi ?
SATICI : Sormayın. Şununda işi doğru yapabilmek için onu Hyde
Park'a göturdüm. Herkes çevremizi sardı. Peş peşe dört beş tam boy ve iş bitti.
Ms Smith: Dört beş tam boy ! ! ! ! !
SATICI : Evet üstelik üç saatten fazla sürdü. Sonunda bir kaç kişi
kalabalığı tuttu . Karanlık olmadan önce yeniden denemeliydik ancak
serçeler aletimin uzerine konup gagalamaya başladılar bu yüzden işi
bırakmak zorunda kaldık.
Ms Smith: Yani gerçekten serçeler şeyinizi aaa-aletinizi ısırdıler
mı?
SATICI : Evet böyle şeyler oluyor tabi. Ben tekniğimi geliştirmek
için tam üç yıl harcadım. Mesela şu bebek. Bu neticeye ancak büyük bir mağazanın ön vitrininde ulaşabilirsiniz.
Ms Smith: Bu kadar da olmaz!
SATICI : Hanfendi hazırsak ayaği alıp geleyim.
Ms Smith: Ayak mı ? ? ? ? ! ! ! ! !
SATICI : Aa evet , ağır olduğu için sürekli elde taşımak zor oluyor
bunun için ayak kullanıyorum.
- Hanımefendi . . . . . Hanımefendi . . . . .
Hayallah neden bayıldı şimdi bu. . .