Senin yazdıklarını okuyunca kendimi hatırladım.Depresyondayız ve düşüncelerimizi öyle bir çarpıtıyoruz ki..Boşver ya bizde değersiz olalım boş olalım ya da hiç adam olmayalım ne olur ki?
adam olacak adam baktınmı belli olur be...
şöyle bi kendime bakıyorum...bide başkalarına...
iyi bir üniversitede iyi bir bölümde okuyorum...
ama ne ders çalışırm ne sosyal çevrem vardır...
kafamdaki sorunlarda bonus...
düzensiz,tertipsiz,bütün gün uyumaktan başka bişey bilmeyen güçsüz adamın tekiyim ben...
kendi başına hiçbir iş başaramayan,yalnızca zekasının arkasına sığınan...
başarılı olamayınca başkalarını suçlayan...
sosyal aktivitelere katılmayıp sonrada hiç arkadşm yok diye mızırdanan tembel ve aksi adamın tekiyim ben...
sonrada çıkıp "ya şu adam benden nekadar düşük bi zekaya sahip ama yaptıklarına bak" diyorum...
yada çıkıp "o kızı herkesten çok sevmiştim ama o bana hiç değer vermedi diyorum"...
ulan sen önce bi kendine bakta ondan sonra konuş...değersiz herif...
sen kimsinki...
hiç "bende böyle yaratılmışm" bahanesinin arkasına saklanma...
sen kimsin ben sana söyleyeyim...
sen asla sevdiğin kişi tarafından değer verilmeyecek olan kişisin...
sen asla başarılı ve kariyerli olamaycak olan kişisin...
sen asla adam olamayacak olan kişisin...
Senin yazdıklarını okuyunca kendimi hatırladım.Depresyondayız ve düşüncelerimizi öyle bir çarpıtıyoruz ki..Boşver ya bizde değersiz olalım boş olalım ya da hiç adam olmayalım ne olur ki?
Yaşamak dünyadaki en nadir şeydir;
İnsanların çoğu sadece var olurlar ...
tşk ederm yorumn için..
değersiz olalım ne mi olur?
şöyle olur mesela...
bi baltaya sap olamazsınız...zekanız sayesinde yapabileceklerinz aklınza gelr,kahrolursnz...
size yalnızca siz olduğunz için değer veren biri olmaz hayatınzda...aşık olduğunuz insanları hatırlayıp hatırlayıp kahrolursnz...
paranız olmaz...tembellik ettiğinz yılları hatırlayıp hatırlayıp kahrolursnz...
işin kötü yanıda şu...ben bu halimden vazgeçmek istemiorm...
adam olamam ben diye bu yüzden diyorum...
tşk ederm...
doktora görünüp ne dicemki...
ben beş para etmez tembelin tekiyim bana çözüm bulmu dicem...
herşey bende bitiyo...benm elmdeyse çözm yok..
Benmde arkadaşım yok hiç dert etmiyorum.
Arkadaşlarımı yanımda istemiyorum insanlar boşluktan arkadaşlık ihtiyacına kapılıyor.
Arkadaşlarıma ayıracak vaktim yok.
Derslerine odaklansan arkadaş felan düşünmezsin.
Bu arada çalışmadan öğrenebilenlere hep gıpta etmişimdir.
Çalışmadan öğrenebiliyorsan tabiki çalışma ihtiyacına girmiyorsundur bunda garipsenecek bir durum yok.
Ha yinede çalış onu öğrenme boş vaktinde başka şeylerle ilgilen.
Arkadaş istiyorsanda zamana bırak he deyince önüne gelen ilk kişiylede arkadaş olunmazki.
hayat serdar ortaçı bile yoruyor bizim konuşmaya hakkımız yok arkadaş bulabilmek o kadar zor bir şey değil çünkü tipin paran hiç bir şey önemli değil iyi bir insan olmak yeterli. ancak sevgili bulabilmek çok zor bazı insanlara çünkü dış görünümle,eğitim durumuyla,işinle alakalı ama karakterle alakalı değil hatta gerektiği yerde karaktersiz olabilmek büyük avantaj. birde yapılan bir araştırmaya göre ters karakterler birbirlerini seviyorlar örneğin dominant bir insan daha sessiz bir insanla evleniyor genelde eşlerden biri diğerinin tam tersi huylara sahiptir.dış görünüşte ise kadınlar genelde babalarına benzeyen erkekleri severler ayrıca insanlar genel yüz hatlarına benzeyen kişileri severler buda birbirlerine yakışma içgüdüsüdür. bunlar "çoğunluk" üzerinde yapılmış araştırmalardır her zaman böyle olacak diye bir şey yok tabiyki. insanlar düşe kalka başarılı olurlar kimse annesinin karnından mühendis olarak fırlamaz ama tip ve karakter gibi bazı şeyler yaratılıştandır fazla bişey yapılamaz. psikiyatristler ilaç verirler kendini lord zannedersin ama o yetenek yaratılışında olmadığı için gene hayal kırıklığına uğrarsın.kendini olduğun gibi kabul edeceksin en güzeli bu yoksa kafayı içten içe yersin. şimdi kenan imirzalıoğlunun elinde elma şekeriyle haydi çocuklar deyip taklalar atması komik olurken tipi uygun olan adamda o kadar komik olmaz. neyse anlatmakta güçlük çekiyorum ama kendini kabul etmek en güzelidir.
kime haklısın diyeceğimi bile bilmiyorum şuan...
hiçbişey düşünemiyorum...
ben neden böyleyim demekten başka bişey yapamıyorum...
değişmeye çalışacak gücüm bile yok...
sahip olduğum şeyleri birer birer kaybetmekten başka bişey yapmıyorum...
hayatımı kendim mahvediyorum...
eskiden çok saf çok içten bir insandım...
sonra değiştim...
neden bilmiyorum...yaşadıklarım...çevrem...bilmiyorum...
artık o eski iyi kalpli insan değilim...
hatta artık hiçbir duygu hissetmiyorum..
sevinç,hüzün...hiçbiri...
ağlayasım geliyor ama ağlayamıyorum...gülesim geliyor gülemiyorum....
yapamıyorum...hiçbir duygu hissetmiyorum..kendimden korkuyorum artık...
o zamanlar bunları yazmışım... :|
şu anda duygusal olarak daha tutarlı olsamda yukarıda yazdıklarımın hepsi hala geçerli...
hiçbir gelişme belirtisi yok,vay be...
ne diyim kendime bilmiyorumki...
sanırım dünyada en nefret ettiğim insan kendimim...
artık söyleyecek laf bulamıyorum kendime...
Yer imleri