AlıntıKimse yok herhalde.Sanırım çok sıkıcı yazdım sorunlarımı. Zaten genelde herkesin her şey nasip kısmet zamanla hallolur dediği konular gibi görünüyor. Neyse arkadaşlar cevabınız desteğiniz olmasa da yine de beni dinlediğiniz için teşekkür ederim.
Amacım yok, yalnızım ve suçumu bilmiyorum
Merhaba arkadaşlar. sanırım başlıktan herşey anlaşılıyor gibi. çok uzun zamandır daha önce hep arayıp sorduğum yanlarına gittiğim arkadaşlarım tarafından yalnız bırakıdığım hissine kapılıyorum. telefonum çalmıyor. gerçekten mecburi yalnızlıktan öte sanırım dışarı çıktığiımda kalabalık içinde bile kendimi tek başıma hissediyorum. herşey nasip kısmet denir ama ben şu anda 31 yaşındayım ve artık arayıp sorulmak istiyorum. sevilmek istiyorum. çok denedim olmadı hep cesaretim kırıldı sonunda. arkadaşlarımın olmaması üzerine tuz biber oluyor resmen. her dışarıya çıktığımda her gördüğüm çiftte hüzünleniyor kendi kendime ben neden böyleyim demekten kendimi alamıyorum. okb sorunum var ve bu yalnızlığımın ve moral bozukluğumun üzerine daha da artarak ilerliyor gibi sanki. saat takıntım bile var herşeyimi düzene göre yapmak istiyorum olmadığında çok sinirleniyorum, üzülüyorum. hayata karşı bir hata mı yaptım bilmiyorum en yakın arkadaşlarım bile sırt çeviriyorlar yavaş yavaş sanki. geçenlerde babam vefat etti. en yakınımda bildiğim arkadaşlarım bile daha gelmediler başsağlığına. ne kadar sevildiğim sayıldığım da bu arada ortaya çıkmış oldu herhalde. çok yazıyorum kusura bakmayın yazdıkça yazasım geliyor sanki. derdim inanın hemen evlenmek çoluğa çocuğa karışma derdi de değil aslında anlıyor musunuz? ben gerçekten beni ben olduğum için sevebilecek yanımda olacak birisi. çok mu şey istiyorum hayattan arkadaşlar bilemiyorum ama sanki bu saatten sonra olsa da en mutlu olabileceğimi düşündüğüm gençlik yıllarımda olmadığı için gerçek olmayacakmış gibi geliyor bana. herşeyden kırılıyorum herşeye üzülüyorum her gördüğüm güzel bayanda her gördüğüm güzel ve güler yüzde şefkat arar olduım inanın. işsizliğim çok sürdü borç birikiyor bu arada mutlu da olmak istiyorum aynı zamanda hepsini hallettikten sonra aradan en az 3-4 yıl daha geçecek sanırım. o zamandan sonra en çok istediğim yıllarda gelmeyen mutluluk bana ne verebilir çok üzülüyorum artık amacım yok gibi hayatı kendi haline bıraktım ben. bir beklentim yok ondan. kardeşim bile benimle vakit geçirmek istemezken benim kendime gelmem ne kadar zaman alır bilemiyorum doğrusu. daha çok yazmak içimi boşaltmak isterim ama başınızı da ağrıtmak istemiyorum. Neyse daha da içimi dökebilirim sizlere ama çok da sıkmak istemiyorum arkadaşlarım. amacım bu kadar sorunumun çözülmesini beklemek değil. burada sizlerin beni dinlediğinizi biliyorum o yüzden yazıyorum bunları.
Kimse yok herhalde.
Uzun bir konu ya da sorular yazarken lütfen paragraflara ayırın ve noktalamaları en minimal düzeyde kullanın. Cümleye başlarken büyük harf kullanmaya özen gösterinSuddenly Nickli Üyeden Alıntı
Kimse yok herhalde.
Şahsen benim okuyasım gelmedi ve okumadım da . Biraz daha nizam ve gözü yormayacak düzeyde olursa herkes okur .
Konu misterioso tarafından (22-07-2011 Saat 08:39 AM ) değiştirilmiştir.
STATUS EXCESSU IN TRANCE
İlk önce şunu söyliyim ben okurken hiç sıkılmadım sadece çok yazıyorum sıkılırsınız cümlelerinden rahatsız oldum.Silkin ve kendine gel sen değersiz falan değilsin.Kimse senin içinde ne yaşadığını bilemez ve anlayamazlar hep böyle olmuştur.Seni anlamıyorlar diye de hayata küsme ve vazgeçme..
Yaşamak dünyadaki en nadir şeydir;
İnsanların çoğu sadece var olurlar ...
31 yaşindasın ya lise üniversite bbittiginde tüm arkadalıklar bitiyor hayat koşusu başlıyor herkez dogla olarak birbirini unutuyor senin bundan sikayetci olmaman lazım en ii arkadaşların ailendir
üniversite bittiğin de hayat koşturmacası başlıyor.okul arkadaşlıkları geri de kalıyor.gerçekten herkes birbirini unutuyor doğal olarak.
şimdi hocam
benimde arkadaşım yok, gel seninle arkadaş olalım, ikimizinde sorunu çözülsün , ne dersin? okb konusunda ayrıca çözelim
Ne kadar zamnda bir arayıp soruyor arkadaşların?
arkadaşlarım genelde çok nadiren işleri olduklarında ararlar. okul arkadaşlarımdan bahsettim ama neticede şikayetçi olduğum şey o zamanlar bu emeklerimin karşılığını alamamamdı yani şu anda hepsi evliler çoluk çocuğa karışmış durumdalar.
yani evli olan arkadaşların sürekli dışarı çıkmalarını beni aramalarını gezip tozmamızı bekleyemem neticede ama konu sadece okul arkadaşları da değiller dışarıdan çalıştığım işyerlerinden arkadaşlar da öyle menfaati izin vermiyorsa aramazlar.
en iyi arkadaş aile olabilir ve koşuşturmacada insanlar birbirlerini unutabilirler ama ben ne arayacam kardeşim o beni arasın mantığı olduğu zaman bir insanda ben ne yapsam boş oluyor bu durumda.
kimse beni anlamıyor diye hayata küsmüyorum en azından öyle yapmaya çalışıyorum ama asıl sorunum sanırım bütün bu yazdıklarıma son vereceğini unutturacağını düşündüğüm yalnızlığıma son vermek istememdir. yani önceden dinlediğim beni duygulandıran şarkılar bile birşey ifade etmiyor artık. her haftasonu çaresizmiş gibi akşama kadar tek başıma evde tıkılmaktan veya dışarıya çıktığımda sanki kimsem yokmuş gibi tek başıma gezmekten çiftleri izlemekten sıkıldım artık.
canım sanki beni anlatmıssın yazını okuyunca aynı ben dedim..bilmiyorum bende derdimi..hiçmi arkadasın yok hoş olsada bir süree sonra onlar bile sıkılıyor çünkü benim bir tane var eğlenebildiğim sürekli ben kızın peşindeyim..tavır bile yapıyorum niye aramıyosun diye
Yetkileriniz
Yer imleri