ben 23 senedir okb'liyim ve obsesyonlarımı hiç sevmiyorum. çünkü okb'li olmasaydım şimdi daha iyi bir konumda olabilirdim.
3 senedir önce geldi bana cici hastalığım
geçmedi geçmiyo bitmiyo
ama bununla yaşamayı öğreniyosun
seviyosun bile bazen cok nadir ama
saldırganlık
dini
cinsel
kontrol
sayma
hepsinden bir tutam yasadım yasıyorum
obsesyon baslığı altında acılan konuları okudum ağzınıza sağlık beni anlatmıssınız
he işte ..evet evet tamda böyle demekten alıkoyamadım kendimi
delirmicez,ateist olmicaz,çevremizdeki kimseye zarar vermicez,eşcinsel olmıcaz
biz çok iyi insanlarız
en guvenilir insanlarız
sevelim kendimizi, obsesyonumuzu
ben 23 senedir okb'liyim ve obsesyonlarımı hiç sevmiyorum. çünkü okb'li olmasaydım şimdi daha iyi bir konumda olabilirdim.
Hoşumuza gitsede gitmesede bu rahatsızlıkla yaşamayı ögrenmek yapılabilecek en dogru hareket ,okb insanı öldurmez surundurur .
Kendinizi ona ne kadar çok kaptırırsanız o denli acı çeker mutsuz olursunuz ,ama tam tersi onu kabullenir onla birlikte yaşamayı ogrendiginizde hayat çok daha guzel çok daha farklı olacaktır .
YA ÇARESİZSİZİNİZ YA DA ÇARE SİZSİNİZ
Benim Hayatımı Yargılamadan önce ..
Benim ayakkabılarımı giy
ve benim geçtiğim yollardan,
sokaklardan, dağ ve ovalardan geç .
Hüznü, acıyı ve neşeyi tad...
Benim geçtiğim senelerden geç,
benim takıldığım taşlara takıl,yeniden ayağa kalk
ve aynı yolu tekrar git, benim gittiğim gibi !!
Ancak ondan sonra BENİ YARGILAYA BİLİRSİN
Aslında bana gore obsesyonu kabullenıp onunla yasama devam etmek bi yerde gereklı bısey ama bu hastalıgın maxımıum sevıyesınde bunu yapmak dogru deıl. Obsesyonun kesın %100 cozumu var oda oda onu unutmak. Cozum burdan gecıyor. Peki bız bu hastalıgı nasıl unuturuz? Dusunsenıze su an hatırlamadıgınız arkadaslarınız anılarınız acılarınız hatıralarınız vs vs nasıl unutuldu? Hatıralar acılar yasanmıslar elbette unutulmaz ama cok nadıren belkıde aklımıza gelır. Iste obsesyonda bızım ıcın kotu bı hatıra nasıl olabılır? Bıseyın hatıra olabılmesı ıcın yada gecmıste kalması ıcın gundemde olmaması ıcın onun yerını baska seylerın alması gerekır yasamımızda baska seylerın olması baska yasam sekıllerının olması gerekır zaman gerekır gecmıste kalabılmesı ıcın yasamımızda baska seylerın gundemde olması gerekır . Bununda tek cozumu beynımızın biseylerle mesgul olması yanı beynımızı mesgul ederek obsesyonu yavas yavas unutmak ama bir anda deıl. Bır anda olmasını beklememeli bunun olmasını ıstedıgınızde herzaman husrana ugrarız. Daha oncede actıgım konuda buna degınmeye calısmıstım beynın mesgul olması tek mesele bence burda. Mesgul ede ede yavas yavas azala azala mınımum sevıyeye getırerek en az sevıyedeyken yanı gunde 1 yada 2 kere 1-2 dk lıgına senı yoklamasıyla artık kotu bır hatıra gıbı hatırlıyarak yasamaya alısmak. Ben su an bu sevıyedeyım kotu bır hatıra olarak kaldı hafızamda gunde 1-2 dk lıgına hatırladıgım bısey bazen hıc hatırlamıyorum. Ama dedıgım gıbı hastalıgın yuksek sevıyelerdeyken bunu kabullenıp hıcbırsey yapmadan yasamak kendımıze haksızlık yenılgıyı kabullenmek olur. Yazında encok katıldıgım yer ıse bizler gercekten iyi insanlarız hatta ben daha da ılerı gıderek dıyorumkı bızler cok ozel ınsanlarız. Bazen sunu dusunuyorum dunyanın bı ızdırabı bı kotu enerjısı yada negatıf bıseyı vardı bunuda bırılerının yuklenmesı gerekıyordu yuklenen bızler olduk. Acık soylemem gerekırse obsesyonun insana verdıgı acıyı ne bugune kadar okudugum felaket haberlerındekı kıyaslamalarımda nede kendı yasantımda ustune bı acı goremedım yasamadım.
bu hastalık bir illet ve asla yakamı bırakmayacak ölene kadar devam edicek ne acı ama gerçek. Dünya malım olsa umrumda değil tadını almadıktan sonra ne değeri olur.
Takıntısız bir yaşantıyı hayal bile edemiyorum!
neyi sevilir takıntının?
Dün gece yine atıştım takıntımla. Sürekli daldan dala atlıyor beni köşeye sıkıştırmaya çalışıyor. Takıntılar takıntılarla güçleniyor, takıntı bazen takıntıyı takıntı ettiriyor bana, çok kurnaz ele avuca sığmıyor köşeye sıkışsa bile mutlaka yeniden karşıma dikilip beni köşeye sıkıştırmaya çalışıyor, hapsediyorum hapis kalmıyor uçup çıkıyor. Kafamın karışmasını bekliyor her boş anımı kolluyor. Hayır benim takıntım olamaz diye kendimi mahvettiğim günleri özlüyor farkındayım. Kabullenmem ve iç görüm sayesinde yaptığım etkin mücadelemden rahatsız. Çok komiktir, 20 yıldır sakladığım hatıra topumu buldum tesadüfen bu gün. İlginç bir toptu çok kereler patladı ama hala havası duruyor, aklımdan hemen bir düşünce geçti acaba tekrar çivi saplasan hala sağlam kalır mı diye. Çok gereksiz bir şey ama takıntı işte, ne zaman bir şeyi sevsem hemen bana bunları söylüyor. Beni çekemiyor kıskanıyor diye düşünüyorum arttık. Nasıl bir beyin zaafiyetidir anlamıyroum. Neden neden? Takıntı dünyda ki en saçma şey. Beyinden rastgele seçtiği bir şeyi anında karşımıza çıkartıp bizi şok etmeye çalışan bir çılgın düşünce. Her tekrar edişinde zayıflıyor arttık. Sen salaksın çok komiksin ve zayıfsın diyorum hor görüyorum, hatta bezen kafamdan gitmesini istediğim düşüncelere takıntı diyorum zavallılar neye uğradıklarını şaşırıyorlar. Takıntıyla mücadelemi bile takıntı yapmış olabilirim. Takıntım kendiyle savaşıyor o zaman. Ama bunları benim beynimde yapmasa da olur. Belki de bir yerde birikip birikip bir anda beni yıkmaya çalışıyordur. Ama o kadar kötü değil. Çünkü takıntıya bilinç yüklemek anlamsız. Bunun olabilmesi için beynimde benden başka mantık sahibi bir canlı olmalıydı ama yok. Teknik olarak imkansız bu. Bu durumda takıntım benim öz bilincimin bir zaafından başka bir şey değildir. Hoş herkes bunu bilir ama bunu itiraf etmek rahatlatıyor insanı. Takıntı bir fonksiyon bozukluğu aciz bir hastalıktır. Onunla savaştıkça güçlenir. Sen zayıflarsın. Takıntıyı dikkate almazsan. Takıntı zayıflar. Takıntı hayat eğlencesi aslında. Hayal kuramamaya başlayınca başımıza bela olan acziyetimizin işaretçisi. Hayal kurabilmeli, ümit var olmalıyız. Takıntıyı ciddiye almak takıntıyı ciddileştirir. Takıntı önemsiz bir teferruattır. Yapmamız gereken tek şey, takıntıyı ezmenin tadını çıkarmak. Takıntılarla savaşmayı bırakıp takıntı sadece bir takıntıdır benim hiç bir şeyimi etkileyemez mantık benim idrak benim irade benim dediğiniz gün takıntı sizin stres topunuz olacaktır.
-Öff yine mi takıntı, gider misin lütfen!
(takıntıları çok iyi tanıyın ve onları asla adam yerine koyupta korkmayın)
Gülümse hayata, hayatta sana gülümsesin!
Şimdi sen yoksun, sadece geri kalan her şey var
ama
Kaybedecek hiç bir şeyim olmasa da, kazanabileceğim çok şey var.
Ne mutlu banaki takıntısız bir hayatım var ve olmasınıda asla istemem .
Pluton dediginde çok haklısın ,eger bir şey kafama takıldıysa fazla uzerinde durmuyorum en kısa zamanda unutmaya çalışıyorum bununda şimdiye kadar çok faydasını gordum,.
Aslında takıntılara bizler davetiye çıkarıyoruz ,inceldigi yerden kopsun deyip unutun gitsin .
YA ÇARESİZSİZİNİZ YA DA ÇARE SİZSİNİZ
Benim Hayatımı Yargılamadan önce ..
Benim ayakkabılarımı giy
ve benim geçtiğim yollardan,
sokaklardan, dağ ve ovalardan geç .
Hüznü, acıyı ve neşeyi tad...
Benim geçtiğim senelerden geç,
benim takıldığım taşlara takıl,yeniden ayağa kalk
ve aynı yolu tekrar git, benim gittiğim gibi !!
Ancak ondan sonra BENİ YARGILAYA BİLİRSİN
Yer imleri