İyide olması gereken bu zaten.SLnemre Nickli Üyeden Alıntı
Zaman içinde öğrendiklerinle ve hayat tecrübenle gelişiyorsun değişiyorsun.
Yeni planların olabilmesi için yeni hayallerin olabilmesi lazım.
Bunun için eski hayallerinin anlamsız gelmeye başlaması lazım.
Ben aslında Ben miyim ? sorusunu çok soruyorum son 10 gündür. Kendimi tanımaya çalışıyorum. Sanki önceki tarihim yoktu ve birden yenıden doğdum. Etrafımdakilere anlam vermeye çalışıyorum. Ama sanırım kendımı çok düşündükçe boğuluyorum. Kendımı değil etrafımı düşünmem gerek.
Sosyalleşirsem kendimi bulabilir miyim ?
Yüzme kursları
Ney Kursları ve kitap okuma gibi?
I dont know...
Yaşadığını hissetmiyorsun değil mi?
Güzel olaylar da üzücü olaylar da sende aynı etkiyi bırakıyor? Pek etkilenmiyorsun. Ama bazen de çok kötü olabiliyorsun ?
Zevk almıyorsun.. Bir şeyi yapmakla yapmamak arasında bir fark görmüyorsun.. Amaç arıyorsun her şeyde ama hiçbi şeyde aslında kafana yatan bir amaç görmüyorsun.. Yaptıkların ve yapacakların sana boş geliyor..
Diğer insanlarla aranda bir fark olduğunu biliyorsun ama bu farkı bilemiyorsun. Aslında kendini de çok fazla anlatamıyorsun çünkü yaşadığın halde yaşadıklarının kelimelere dökülmesi zor. Sadece bir gariplik var bunu biliyorsun, bundan eminsin. Hatta bazen bu gariplik de yok gibi geliyor.
Düşüncelerin tutarlı değil ve her gün başka biri gibi mi kalkıyorsun? Her gün başka düşüncelerle uyanıyorsun bazen iyi bazen kötü. İstemsizce doluşuyorlar kafana. geçmişten gelen ya da o gün yaşadığın olayların görüntüleri sesleri sen istemeden kafanı meşgul ediyor. Yaptıklarını sorguluyorsun, bu mu denmeliydi, bu mu yapılmalıydı, bunu yaptım ama uygun olmadı.. İnsanlar seni garipsiyor gibi mi geliyor? Sanki senden uzaklaştılar gibi mi.. Ya da onlarda bir gariplik yokken sen yakın olmak istemiyorsun bazen öyle mi.. Yalnız olup kafa dinlemek istiyorsun ama bundan da zevk almıyorsun aslında.. Hiçbir şey tat vermiyor çünkü, her şeyin tadı saman gibi...
Bu anda yaşadığını farketmiyorsun. Günlük işleri yaparken bile yapıp yapmadığından emin olamıyorsun çünkü kafan hep başka yerlerde mi? Aslında o anına hiç odaklanamıyorsun, hiçbir şeye kendini tam veremiyorsun?
Ve bıkmış gibi yorgun mu hissediyorsun kendini.. Düşünmekten kimi zaman.. Neden böyle oldu diye de soruyorsundur belki, her şey tam normal giderken bu nerden çıktı.. Ve geçmişe bakarak anlamaya çalışıyorsun işte ama bulamıyorsun cevabı..
Benim yaşadıklarım bunlar... Belki seni anlıyorumdur diye anlatayım dedim.
Hayatı emen karanlık.
Düşün ve kemirmeye devam et, bu doğru olan ancak sen sen ol kendini yalnızlaştırmana izin verme. Aslında kimse senden uzaklaşmayacak, değiştiğini söyleyecekler belki ama bu kötü birşey olmayacak. Etrafındakiler de seninle birlikte değişecek, sana karşı ama kimse seni yalnız bırakmayacak. Bunu yaparsan birtek sen yapacaksın, umuyorum yapmazsın. Yalnızlık bütün sorularını daha da derinleştirir, cevaplaması kolay olanlar bile içinden çıkılmaz bir hal alabilir. Herşeyi kendine soramazsın değil mi, çünkü herşeyi bilemezsin. Başkalarına da sormayı dene, hatta kendini dahi başkalarına sor ki kendine karşı da objektif ol..
Saygılar
¿♥?
"ki hükmümü kendim veriyorum.. Yakın beni sesim sorulara dönmeden. Küllerimin altında kalacak mutluluk sandığınız ne varsa.."
evet aynen.
Yaşadığımı hissetmiyorum kendimi sorguluyorum sürekli her hareketimi,
geçmişim aklıma geliyor eskiden sağlıklıydım mutluydum ne güzel diyorum, şimdi ruh hastası mıyım neyim diye soruyorum.
Anlam arıyorum. Evet bir gariplik seziyorum çözümünü arıyorum bulamadıkçada kendımı, kendım gibi hissetmiyorum.
I dont know...
Ben de buna çalışıyorum. Her hareketimin kendime garip ve değişik gelmemesini istiyorum, bana doğal gelmesini istiyorum. ya da hareketlerimin başkalarınca nasıl karşılandığını düşünmek, onların hareketlerinden anlam çıkarmak istemiyorum. Her neyse. ben düşünerek bunu aşamadım. Düşüncelerimi de tam anlamıyla toplayamıyorum zaten. Sen bi uzmandan yardım alıyor musun?
Hayatı emen karanlık.
Hayır almıyorum. Kendıme sürekli bunu yeneceğimden bahsediyorum.
Sanki dünya benim etrafımda dönüyor gibi
olaylar, olgular,
sanki yenıden doğdum herşey sıfırlandı baştan anlam vermeye başlıyor gibiyim.
En kötüsüde bunu tam olarak anlatamamak
I dont know...
Biliyorum anlatmak kolay değil. Ama buraya yazdığın gibi yazmayı dene. Kelimelere daha kolay dökebilirsin böylece. Ve kendi kendine aşmaya çalışma, bir uzmandan yardım alabilirsin. Benim şimdilik umudum bu olan biteni doktora anlatmak, Tabi yazılı olarak. Sözlü olarak o kadar sürede hiçbi şey ifade edemiyorum sanki.
Hayatı emen karanlık.
Aynı problemi düşündüğümüzü söylemişsin ben baya ilerleme kaydettim Slnemre.Hayatımızın sorumluluğu bize ait .Hayat anlamsızdır özünde doğrudur.Tembel bir insana hayatın anlamı başarıdır veya içi kötülükle dolu olan bir insana hayatın anlamı iyilik yapmaktır diyemezsin.Senin hayata yüklediğin anlamlar hayatını anlamlı kılar.DAha 18 yaşındasın ben ise 20.Hayatımızı şekillendirmek kalıplardan kurtulmak için yaşlarımız ideal.Bu zamana kadar sana yüklenen anlamlarla senin kafanda kurguladıgın anlamlar çatışıyor belki de ?.
Hayatın Başında sayılırız daha edinmedigimiz 1000lerce tecrübe var.Var olmak için yaşamak istiyorsak o yönde davranmalıyız özgür irade senin elinde.Bu dünyadan başka bir yaşam olabilir olmayabilir bu dünyada elde ettigin şeyler senin iç huzuru bulmana yardımcı olacak belki de.Hiçbirşeyi bilemeyiz.Gencligimizin başlarında düşüncelerle dolu hayat sürüp en güzel yıllarımızı mahvedebiliriz.
Aynı zamanda özgür irademizi kullanarak kendimizi kontrol edebiliriz.En azından gerçekten var olmak için yaşarız.
Bu arada GOffee'nin katkıları için teşekkürler benim de cevap bulmamı sağladı.
Tek insan modundan kurtul bence.çoğu insan bu devreyi geçirdi atlatti.
Ufak bir fark var benimki bir olayla başladı.Bu zamana kadar yalnız yaşamadığım ve kendi işimi kendim yapmadığım için bu konularda kendime güvenim az.
Şok olay :3 ay sonra yurtdısına gidip tek başıma yaşayacak olmam.
Düşünceyi kafamdan atmak için geliştirdigim mekanizmalar (Yanlız yaşama kendi kendime yetemeyecegim korkusunu )
1.SEvgilimden ayrıldım (Kesin Aldatacağım ya aldatırsam ya şöyle olursa ya özlersem ya.....)
2.Mide rahatsızlıgım tekrar ederse ya cok hastalanırsam ya yemek yiyemezsem.
3.İngilizce seviyem ya yetmezse ye anlaşamazsam ya dışlanırsam (cok iyi puan aldıgım halde)
4.Ya ben ordayken bizimkileri cok özlersem
5.Ya anneme birşey olursa ya dönmem gerekir de dönemezsem.
6.Obsesif Kamplusif Bozukluk yarattım kendime evet bunu da yaptım.Düşünmek istemeyecegim şeyleri düşünmeye basladim.Herşeyin zıttını .Din ile Cinsellik mesela bisürü örnegi var daha
7.Simetri hastalığı .Herşeydeki simetriye taktım kendi önümdekiler bitince okuldaki Levhalardakine de taktık onları da düzeltmek istedim.(Çok komik bence)
8.Kuşku .Ya yiyecek zehirliyse ya şampuanda gözü kör edecek birşey varsa.
9.Bu Sonuncusu VARLIK işte dananın kuyrugunun koptugu yer.Burası önemli burda durdum 15-20 gündür burdayım kendime çözemeyecigim benle %100 benle oldugu gibi diğer insanlarla da %100 ilgisi olan bir konu.Burayi çözememek sanki Beni yurtdısı porgramından uzaklastırıyor sanal korku yaratıyor.Bu benim imajinasyonum.Burdan kurtulmak diğerleri kadar kolay değil.Her an karsına gelecek sorularla ilgili çünkü.Bu bağlamda Gerçekliği de sorguladım suan varolmadıgımızı benim şizofren oldugumu da düşündüm.Düşünmek düşünmek düşünmek......Sonuna kadar düşünmek ama nereye kadar asıl sorun nedir? Yurtdısı mı .. Yemek Yapmaya başladım.Çamaşırımı kendim yıkamaya başladım.
Varolus düşünceleri yine gelmiyor mu ?? Geliyor benim düşüncelerim değil belki..Ürettiğim mekanizma fakat halen düşünüyorum gerçek gibi içinde yaşıyorum kimi zaman kimi zaman tam çıkıyorum dışına ne saçma düşünce diyorum ...Nerden bakarsan bak şuanı yaşamak diyorum önemli olan.Sabretmek , sabretmek ,sabretmek ve olayın bilincinde olmak işte bu bence asıl nokta.
Yetkileriniz
Alıntı
Yer imleri