İlişkilerimde kendime hakim olamıyorum

[pclife]

Merhaba sevgili arkadaşlar, sitede yeniyim.

Kendimle ilgili sıkıntımdan bahsetmek istiyorum. İlişkilerimdeki durumumdan anlatacağım. Öncelikle şu an ki ilişkimden bahsederek başlayayım. Şu an ki ilişkim henüz 12 günlük. Ama ben şu an kötüyüm. Çalışıyorum, o da çalışıyor. Hem de aktif bir işte. Ben sanırsam bütün ilişkilerimde böyle oldum. Ben şu an yerimde duramıyorum, başım dönüyor. Şu an örneğin, niçin beni aramıyor, neden halimi hatrımı sormuyor, oysaki daha 6 saat önce konuştuk telefonla. Aklıma hep neden beni umursamıyor, neden ilgi göstermiyor. Acaba işyerindeki arkadaşlarıyla mı bişeyler çeviriyor, aldatıyor mu, yeterince iyi değil miyim, sıkıcı mıyım, beni sevmiyor mu gibi sorular hep aklımın bi yerlerinde geziyor. Oysaki daha yeni bi ilişki ama ben bu konumdayım. Beraberinde de ulaşamamazlık sorunu yaşadığımda çok daha kötü bir hale bürünüyorum. Eski ilişkilerimden hatırladığım kadarıyla, bu benzer sorundan dolayı 4 kadınla daha ilişkimi benzer biçimde sonlandırdım. Bağırarak, kızarak ve üzerek. Ama artık buna bir dur demek istiyorum. Normalde ben arkadaşlarımla ya da ilişkinin öncesinde ve başlarında çok normal, sempatik, eğlenceli ve sool bir tipim. Ama sonradan ben bu hale geliyorum. Bunun önüne nasıl geçebilirim. Ayrıca eklemem gereken, sanırım gerekiyor; sorularınız varsa lütfen sorunuz. Cevaplayacağım. İlginiz için şimdiden teşekkür ediyorum.

[goffee]

Bence bir uzmanla görüşmelisin bu şekilde düşüncelerle karşındakine yada kendine zarar vermen normal değil.

[yalnızlık]

aynı ben!!!!!!
ama biz 6 yılı devirdik, evlenmek üzereyiz.
evlendikten sonra da böyle gidecek ben hiç mutlu olamiicam diye düşünmekten kendimi alamıyorum.
bu çok dramatik bir durum pclife.inşallah seni bu sıkıntıdan kurtaracak yolu bulursun.hatta burda arkadaşlarla beraber bulursun ki ben de nasiplenirim de normal bir hayat sürebilirim???

[pclife]

Bu konuşmanın ardından dün gece daha kötü oldum. Kızdım, sert eleştirdim, çok abartılı konuştum, kalbini kırdım. Sonra pişman oldum. Ama şu an sabah itibariyle çok iyiyim. Sakin olmaya çalışıyorum. Sabırlı olmalıyım. İlginiz için teşekkürler arkadaşlar. Takip ediyorum "yalnızlık". İlerleme katedmek istiyorum.

[yalnızlık]

sevgili pclife...
ben de dünden beri direniyorum dün hiç aramadım akşam sadece mesaj attım o da ben seni ararım gibi bişey dedi ben de araman şart değil yorgunsan dinlen gibi bişey dedim ama bütün gece aramasını bekledim tabi içim içimi yiyo nerde ne halt yiyo diye!!!ama bu benim hayat kalitemi düşürüyo ben de senin gibi düşünüyorum ilerleme kaydetmek istiyorum gerçekten..ilişkim hayatımın mutluluğu olsun hayatım olmasın istiyorum):

[9 ŞUBAT]

Anladıgım kadarıyla karşındakine aşırı baglanıyorsun ,bu yuzdende devamlı ilgi bekliyorsun .

Bence bu durum çocuklugunla ilgili olabilir ,bazı çocuklar anne den geregince ilgi gormeyince kendini yalnız hissetmekte ,kendine ilgi çekmek için olmadık şeyler yapmakta .

Eger gereken ilgiyi goremezse bu bilinçaltına yerleşmekte ve ergenlik veya erişkinlikte bir şekilde karşımıza çıkmakta .

Sende soyluyorsun daha topu topu 12 gunluk bir beraberlikten bu kadar çok şey beklemen gereksiz yere kendini uzmen gereksiz .

Tavsiyem bir uzmana gorunmen ,onun fikirlerini alman .

[9 ŞUBAT]

aynı ben!!!!!!
ama biz 6 yılı devirdik, evlenmek üzereyiz.
evlendikten sonra da böyle gidecek ben hiç mutlu olamiicam diye düşünmekten kendimi alamıyorum.
bu çok dramatik bir durum pclife.inşallah seni bu sıkıntıdan kurtaracak yolu bulursun.hatta burda arkadaşlarla beraber bulursun ki ben de nasiplenirim de normal bir hayat sürebilirim???

Ne diyeyim ben size bilmiyorum .Ne guzel 6yıl suren ve evlilige giden bir ilişkiyi gereksiz yere hırpalamak niye aklım almıyor .

Acaba mutlu olabilecekmiyim ,acaba evliligimiz nasıl olucak ,acaba acabalarla nereye varıcak işin sonu .
Seni seven ve yuva kuracak bir eşin varken acabalarla bir yere varamazsın ,kendinide onuda hem şimdi hemde gelecekte gereksiz yere mutsuz edersin .

Evlilik özveri fedakarlık emek ister ,zor gunlerinizde olucak kolay gunlerde .Önemli olan bir hayatı bir arada yaşama isteginizin olması .

Bu istek ,sevginiz olduktan sonra altından kalkamayacagınız hiçbir engel olamaz .

Ancakkk genç arkadaşlarıma bir tavsiyede bulunmak istiyorum ,evlilikte kanaatkar olmak ve birbirine destek olmak ( ne olursa olsun ) çok önemli ,şimdilerde birçok yeni evlinin yaptıgı gibi en kuçuk mutsuzluk ,zorluk veya huzursuzlukta boşanalım demek o kadar moda hale geldiki .

Sanki misket oynuyorlarda ,ver misketlerimi ben gidiyorum diyor .Evlilik çocuk oyuncagı degildir iyi duşunmeli öyle karar vermeli .

[balık]

..... ı ıh vazgeçtim

[Sesiva]

Merhaba pclife

Yaşadığın sorun; aslında hemen hemen hepimizin, duygusal bağlamda değer verdiğimiz insanlara karşı yaşadığımız durumdur. Dert etme aynı durumu ben de yaşıyorum. Hem de tavan yapmış şekilde. Şu tarafından bak olaya : Bunun tamamiyle senden kaynaklandığının farkında ol ilk önce. Ve nasıl yenebileceğine dair, derin ve kapsamlı şekilde bir düşün. Kısacası o ne yapıyor, beni aldatıyor mu? Beni sevmiyor mu? diye harcadığın boşa geçen zamanını, çözüm bulmak için harcarsan emin ol daha iyi sonuca ulaşacaksın. Birincisi insanların karakterlerinin farklı olduğunu unutma. Sen o nu düşünüyorsun diye. O seni aynı saatte, dk da düşünmek zorunda değil. Empati yeteneğini kullanmaya özen göster. Gerçekten etkili oluyor. Kuruntu adamı yer bitirir. Beni zamanında çok bitirdi. Pozitif olmaya çalış. Kısacası herşey sende, senin beyninde bitiyor. Dene, göreceksin. Baktın fayda yok yenemiyorsun. Profesyonel destek almanı öneririm. Umarım herşey yoluna girer. Sevgiler

[yalnızlık]

Bence bu durum çocuklugunla ilgili olabilir ,bazı çocuklar anne den geregince ilgi gormeyince kendini yalnız hissetmekte ,kendine ilgi çekmek için olmadık şeyler yapmakta .

Eger gereken ilgiyi goremezse bu bilinçaltına yerleşmekte ve ergenlik veya erişkinlikte bir şekilde karşımıza çıkmakta .

dün akşam uykudan önce annemi öpmeye gittiğimdi aklıma geldi:
ben 12 yaşındayken annem ciddi bir rahatsızlık geçirmişti.babam da o dönem emekli olmaya karar vermiş.dilekçesine annemin hastalığını da yazmış.ben de tesadüüf eseri o dilekçeyi okumuştum.annem ölecekti,öyle yazıyodu dilekçede.çok şükür annem artık iyi ama korkusu benimle kaldı.
aylarca yıllarca annemi kaybetme korkusuyla yaşadım hala daha yaşıyorum.sabah annemi uyandırmak için gittiğimde hala daha ya uyanmazsa diye korkuyorum.nişanlıma ulaşamayınca da aynı korkuyu yaşıyorum hemen aklıma en kötüsü geliyor.
belki de burda kaybetme korkumun kaynağı..

bi de annem çalıştığı için biz bakıcıda büyüdük ama annemin hakkını yiyemem yani o bize hep çok özen gösterdi hala daha öyledir.annem yoruldum demezdi işim var demezdi olmaz demezdi bize hep kendini suçlu hisseder elinden geleni yapardı mutlu olmamız için.olduk da.hala daha mutluyuz annemle de babamla da gurur duyuyorum onlara hep dua ediyorum..yani annem çalıştı bizi ihmal etti diye onu suçlayamam ama yine de acaba bilinçaltım kendini ihmal edilmiş mi zannediyo(: