AlıntıKendinize değer vermekle başlayabilirsiniz.
kıskanmak insanı perişan eden bir hastalıktır.
çok kıskanç bir insanım ben.
annemi abilerimden, babamı annemden, annemi öğrencilerinden, babamı kitaplarından, abimi sevgilisinden, abimi abimden, kuzenimi arkadaşından, arkadaşımı öbür arkadaşımdan, öğretmenimi arkadaşımdan.......kıskanarak geldimm 26 yaşına..
herkesi çok sevdim ben birini sevdim mi onu bi tek ben sevmeliydim.başka kimse sevmesin hatta bi tek beni sevsin o da kimsey sevmesin.dünyanın merkezine oturmak istedim ama oturamadım oturamazdım da çok saçmaydı çünkü bu istek..
herkesin kendi hayatı vardı annemin babamın abimin arkadaşımın..ötekinin berikinin..herkes benim olsun demek çok bencilceydi hep bildim kendimi hiç engelleyemedim.
şimdi sevgilimi kıskanıyorum.saçmalıyorum manyaklaşıyorum.ben onun yerinde olsam katlanmam bu saçmalığıma ama kendimi durduramıyorum.ona güvenip güvenmediğimi de bilmiyorum ama ona güvenmemem için tek br neden yok.hiç bir neden yok ama deli gibi kıskanıyorum onu saçmasapan şeylerle suçluyorum.
onu aradığımda telefonu bi kızın açtığını hayal ediyorum.sonra onu nasıl öldüreceğimi hayal ediyorum.
sonra zavallı sevgilim hiç bir şeyden habersiz telefonu açtığında manyak gibi ona bağırırken buluyorum kendimi.
kıskançlığım haddini aştı artık beni çok yıpratıyor.benim erkek arkadaşlarım var onun da kız arkadaşları olmalı diyorum kendi kendime ama böyle şeylerle karşılaşınca bile sapıtıyorum.çok yoruldum insan gibi yaşamak istiyorum.sevgimin tadına varmak istiyorum hayatım zindana döndü şimdi nerde napıyo yanında kim var diye düşünmekten.ilk fırsatta doktora gidicem.ama ondan önce sizin de tavsiyeleriniz vardır belki???inşallah!!!
Kendinize değer vermekle başlayabilirsiniz.
Bi yerde okumuştum kıskançlık tek başına bi duygu değilmiş iki temel duygunun karışımıymış;öfke ve korku.....karşımızdakinin daha iyi olduğu düşüncesinden doğan öfke ve bundan dolayı kaybedecek olmamızdan doğan korku.....
kendimi severim.hatta aşığım kendime...ama sevgilimi daha çok seviyorum.onu kendimden çok sevmek beni yoruyo..Hydra Nickli Üyeden Alıntı
öfkeye birşey diyemem ama korku gerçek..beni terkedicek bırakıp gidicek diye ödüm kopuyo.böyle bir şey yok ve bin kez konuştuk bu konuyu ama içimdeki korkuya engel olamıyorum.nedenini ve nasıl halledeceğimi gerçekten bilmek istiyorum.
benimde senin gibi bir sevgilim vardı....
kabus gibiydi her şey....
mini etek giyme,erkeklerle konuşma,neden cevap vermedin,vs...
onun içinde benim içinde faciaydı(
dün akşam saçmalığın doruklarına çıktım...
önce sevgilimi bir güzel fırçaladım yanında kim var bana yalan söylüyosun bilmem ne gibi saçmalıklarla.sonra adam meğer maçç izliyomuş bu sefer ordan girdin sen fenerbahçeyi benden daha çok seviyosun.ama bunu söylerken ciddiyim ve o an inanın bunun kaygısını yaşıyorum.ya ona sıkıntımı anlatmaya çalıştım aslında bin kere konuştuğumuz için bunu ona da artık böğ gelmiiş olabilir ama gene de konuşmak anlatmak istiyorum derdimi.neyse işte sonra bağırmaya başladım ama deli gibi bağırdım çok bağırdım..Allahım çok utanıyorum yaa..beni terketmenden korkuyorum dedim.buna bin kere cevap vermişti oysaki sonra da kendimi öldürcem diye onu tehdit etmeye başladım..(bunları anlatıyo olmak benim için korkunç
sonra özür dilemek istedim ondan çünkü insan gibi davranmamıştım ve kendimden de nefrett ediyordum(hala ediyorum)bu sefer de o saçmalamaya başladı zaten hep böyle hep sıkıntı benim söylediklerim sana hikaye geliyo ne desem inanmıyosun bilmem ne..ben gene kızdım gene bağırdım.böylece geç saatlere kadar devam etti.çok sinirlerim bozuk.zaten sürekli kabus görüyorum.bu sıkıntıları genelde haftasonunu sinopta geçirdiğim zaman yaşıyorum çünkü burda yalnız kalıyorum.
napıcamı bilmiyorum.dün akşam sakin olduğum anlarda yine konuşştum doktor mevzuunu gitmek istediğim doktorun adını söyledim o da araştırsın diye.gereksiz dedi doktor sana ne yapabilir ki ben bile ikna edemezken dedi.haklı olduğunu düşünüyorum.ama gene de gidicem doktora.bi şansımı denicem.
kafam allak bullak..nasıl çıkcm içinden hiç bilmiiyorum.sadece hakan yanımda olsun kollarının arasında uyuyim mümkünse bi daha hiç uyanmim istiyorum..
aynı işte ben de böyleyim..berbere gittiği zaman bile sinirlerim bozuluyo..adam traş bile olamaz beni dinlese..telefonunu karıştırıyorum.kimle konuşuyosun falan diye sürekli baskı yapıyorum ona..ya nefret ediyorum kendimden.çok salakça ben de istemiyorum böyle olmasını ama elimde değil.benimde senin gibi bir sevgilim vardı....
kabus gibiydi her şey....
mini etek giyme,erkeklerle konuşma,neden cevap vermedin,vs...
onun içinde benim içinde faciaydı
Ahh ah seni o kadar iyi anlıyorum ki... Ben sorun çıkarmıyorum ama kimi zaman o güvensizlik duygusunu ta içimde hissediyorum (çoğu zaman güvendiğim halde, içimin rahat olması gerektiğini bildiğim halde), halbuki güvenmemek için hiçbir neden yoktur baksan... Kimi düşüncelerimin saçma sapan olduğunu biliyorum , çok da üzerinde durmamaya çalışıyorum ama kimi zaman acı veriyor bunlar bana...(minnacık da bişey olsa)
Kendimize güven konusunda bir sorun var sanırım... Kilit nokta burası gibi geliyor bana... Bi arkadaş çok güzel bir şey yazmış, kıskançlık iki duygunun karışımı diye...
Ne yapılabilir tam da bilmiyorum, benim duygularım değişiyor zamana göre, ona göre... Gerçi son zamanda biraz üstesinden gelmeye de başladım sanırım... Bilmiyorum gene deSanırım güvenmek gerekiyor, kendi huzurumuz için de...
Ama Doktor ne yapabilir düşüncesini kabul etmedim
Kendimize iyi bakalım
Hayatı emen karanlık.
balık gerçekten beni anladığını hissediyorum.buraya yazmaya başladığımdan beri arkadaşlarımla da daha çok konuşmaya başladım.aslında geçmiyo sıkıntım ama ne biliyim iyi gelir belki...
ben de durdurmak istiyorum bu kıskançlığımı hatta kıskançlığıma sevgim neden oluyor diye düşünerek sevgimi bile durdurmak istiyorum..çok üzülüyorum kendime yaaaa:S
Yetkileriniz
Yer imleri