Konu spesifik sosyal fobiler...

[jamoka]

Herkese selam.

Benim bazı sosyal fobilerim var. Ve bunları analiz ettiğimde bazı ortak noktalar buldum ve sorularımıda bunlar üzerinden sizlerle paylaşacağım. Yaşadığım gerçek olaylarla beraber de örneklendireceğim:

1 - Otobüse binerim ne kadar kalabalık olursa olsun bunalmam. Ama cok samimi olmadığım bir arkadaşım yada bir kişi varsa yanımda sosyal fobiye bağlı İrritabl Kolon rahatsızlığım tetiklenir ve atak başlar.

2 - İş ile ilgili gittiğim toplantılarda uzun süren sessiz ve resmi stresli ortam beni gerer ve bu da İrritabl Kolon rahatsızlığı yine tetiklenir ve bu sefer tuvalete gitme ihtiyacı ile başka bir stresle daha karşı karşıya kalırım.

3 - Uzun süren ve toplu halde dikkat gerektiren (özellikle çok sessiz) evde sinema izlemek gibi mesela durumlarda bu sessiz ortamlarda mide gurultusu yada gaz çıkarma gibi yüz kızartıcı bir eylemi gerçekleştirme korkusu (sadec korku degil bu strese berber aşırı gaz ve şişkinlik birbirini tetikler). yaşayarak streslenmek.

4 - Yoğun trafik, kapalı bir ortam gibi yerleri uzun süreli durağan bir durumda çok çok samimi olmadığım insanlarla anı paylaşmak.

Kısaca sorunum temel etkenleri:
a - Stresli ortamlar (toplantı, yoğun trafik,)
b - Samimi olmadığım ancak beraber o ortamı paylaşmak zorunda olduğum insanlar.
c - İrritabl Kolon rahatsızlığının tetiklenmesi ile 2.cil bir tuvalete kaçış stresinin oluşması(ör: samimi olmadığım insanlarla sıkışık trafikte aynı arabadayken tuvalet ihtiyacımın gelmesi ve bunu gideremeyecek bir ortamda isem stresimin artması).

Özet: Samimi olmadığım insanlarla stresli ortamlarda bir arada bulunmak.

Sizce ne yapmalıyım ?

[jamoka]

Eyvallah yoldaş atarax olayını hatim edeli çok oldu . Ben kimyasal kullanmak istemiyorum sorunun psikolojik kökenini bulmazsan ilaç sadece seni sakinleştirir. Önerin için teşekkürler

[plüton]

Her çeşit sosyal fobi-çekingenlik sorunum vardı eskiden. Neredeyse kendimden bile çekinirdim. Hepsini aştım ama senin sıraladığın şu lanet sorunları aşamadım.
Yeni arkadaşlar edinirken hiç çekingen değilim. İnternetten tanıştığım bir kaç kişiyle yüz yüze görüştüğüm oldu. En ufak bir heyecan belirtisi yaşamadım. Ama beni eskiden rahatsız eden tiplerden hala çekiniyorum. Bir şekilde eski kötü anlar aklımda kalmış gibi. İş görüşmelerinde de çok fazla heyecanlanıyorum. Bunların dışında neredeyse hiç çekingenlik sorunum kalmadı gibi.

Sosyal fobiden kurtulmak için zaman gerekiyor. Bir anda olacak iş değil bu. Eskiden internette yazarken bile heyecanlanırdım şimdi yüz yüze konuşurken heyecanlanmıyorum. Hele telefonda konuşurken nefesim kesilir yüzüm kıpkırmızı olurdu.
O zamanlar iş görüşmesi yapsam heyecandan fenalık geçirirdim herhalde Sosyal fobinin giderek azaldığını fark edip buna göre mücadele etmek lazım. Yaptığımız her sosyal etkinlik sosyal fobiden bir adım daha uzaklaştırıyor bizi.

[derya]

evet doğru tespit etmişsin yeni tanışılan kişi ile heyecan çekinme olmuyor çünkü o beni tanımıyor kötü anımda yok güçlü durabiliyor insan ama eskiden beni rahatsız eden tiplerden kötü anlar kalıyor insanın aklında resmi ortamlarda kendimi bende kasıyorum çekiniyorum heyecanlanma oluyor eskiden tanıdığım ve samimi olmadığım kişide bende de heyecanlanma olur çünkü tanıyorsun ama bir şey paylaşmadığın kişi ile ne konuşacaksın plüton yazdıklarından kopye çektim çünkü bende ki olan şeyleri anlatıyordu bunu nasıl aştın plüton yazar mısın

[derya]

burada sosyal fobiyi aşan üyeler olduğunu biliyoruz fikirlerinizi yazarsanız çok yardımcı olmuş olursunuz

[plüton]

Dediğim gibi zamanla aşılıyor bunlar. Mesela ilk kez iş görüşmesine gittiğin anla üçüncü kez gitmenin çok farkı oluyor. Bayağı alışmış oluyorsun. Sosyal fobiye karşı karamsar olmamak lazım. Bir de sabırlı olmak lazım. İnsan sosyalleştikçe sosyal fobisi de geriliyor. Sadece eskiden çekinilen zorba tiplerin takıntısı kaybolmuyor ama o da zayıflıyor. Zaman içinde insanlar da yaşlanıyorlar. İlkokulda çekindiğin insan 25 yaşına gelince çekinilecek biri olmuyor arttık.
20 li yaşlarımda ilkokuldan çekindiğim birkaç arkadaşımla karşılaştım ilk anda çok tedirgin oldum ama büyümüş koca adam olmuşlar eski haylazlıkları kaybolmuş bu yüzden böyle çekingenlik duyulan kişiler de gün be gün azalıyor zaten. Her aşılan sosyal sorun sosyal fobiye karşı moral veriyor.
Sosyal fobiyi aşacağım bilinci ve kararlılığı içinde olduktan sonra büyük ölçüde kurtulursun. Yüzde yüz kurtulmak zor olsa da sosyal fobinin de güzel yanları var. Birazda geride kalması iyi oluyor.

[derya]

güzel yorumlar yapıyorsun benim sorunum sosyal ortamlara çıkmadığım için oluyor sanırım burası küçük bir ilçe yapılacak faliyet yok bugün doktor dedi ki sen başka bir yere gitsen böyle olmazsın örneğin deniz kenarı bir yer denize baktıkça için açılır insanlar piknik yapar insanları izlemek bile senin bu sorunlarını aşmanı sağlar iş bulman falan bu tür ortamlara girdikçe atlatırsın dedi korkunun üstüne gideceksin bir kere rezil olursun sonra alışırsın dedi arkadaşlarınla sohbet et yalnız kalma bunları aşmak senin elinde

[plüton]

Bunları Dr. nin demesine de gerek yok zaten senin de bildiğin şeylerdir bunlar. Ben sadece moral vermeye çalışıyorum. Psikolojik hastalıklarda moral her şey demektir. Yeterli morale sahip olduktan sonra aşamayacağın sorun yok.
Küçük bir yerde yaşıyor olsan da sosyal olmak senin elinde. Üç beş arkadaş sosyalleşmen için yeterli olur.
Denize bakmakta insanı mutlu etmez önemli olan denize nasıl baktığındır. İnsan var çöplüğe bakarak huzur bulur insan var cennete baksa huzurlu olamaz.

Gülümse hayata hayatta sana gülümsesin.

[elmaelma]

Ortaya çıkaran faktörlerle baş ederken birde tuvalet gibi ortaya çıkan sonuçlar dikkatini başka yöne çekiyor tetikleyen faktörlere yönelmelisin zamanla aşılır insanlarla iletişim kur insanların seni anladığını bilmek seni rahatlatacaktır.

[jamoka]

Şunu da belirtmek isterim ki 10 sene önceye kadar çok çok daha iyiyim. Eskiden sinemaya gidemez iken şimdi gitmediğim yer kalmadı mesela zamanla çoğu şeyi aştım. Tabi klasik ve en çok çalışan yöntem olan "korkunun üzerine gitmek" tekniği ile başarılı olabildim. Ancak kafama bazı sorunlar takılıyor halen. Mesela askerde 6 ay boyunca hiç sıkıntı çekmemiştim. Ama askere gidene kadar orada yaşarım dediğim korkular yüzünden askerden önce daha çok stres çektim ki orası emir-komuta ile yönetilen bir yer. Acaba otorite önünde eğilmek birazda saklanmak mı iyi geliyor diye düşünmüştüm o sıralar. Şimdi biraz daha soğukkanlı bakınca bu fobilerimi tekrar tetikleyen şeyin yeni sevgilim olduğnu farkettim. Bu olayı kısaca sizinle paylaşmak isterim burasını çok çok iyi okuyun çünkü şu an kafamda daha iyi canlanıyor herşey: Hoşlandığım kızla aynı serviste beraber işe gidip geliyorduk o zamana kadar serviste hiçbir sıkıntı yaşamadım. Ki dediğim gibi trafik fobim olmasına rağmen hiç sıkıntı çekmiyordum. Beraber yemek yiyorduk ve hiç "toplulukla yemek yeme" fobim olmuyordu. Taa ki ondan hoşlanıp bunu belli etmeye başladıktan sonra bende fobiler tetiklenmeye başladı. Serviste wc ihtiyacım arttı. Onunla beraber heyecandan yemek yiyemez oldum. Kısaca hayatıma yeni ve değer verdiğim birinin girmesi fobilerimi tetiklemişti. Ki bence bunun altında yine "yanında wc ihtiyacım gelirse ne yaparım" gibi bir fobik durum söz konusu. Halbuki normal olan tavır bu tür şeylerin her insanın başına gelebileceği, her normal insanın tuvalet ihtiyacı olabileceği vs vs. gibi sıkıntıların her insanın yaşayabileceği sıradan şeyler olduğu düşüncesini kabüllenmek gerekiyor. Şimdi tekrar ilaç almak ile almamak arasında sıkışıp kaldım açıkçası. Senelerdir bunca sıkıntıya rağmen ilaç kullanmazken tekrar ilaç kullanmam zayıflıkmış gibi gelior. Bir yandan da bu geçici birşey al gitsin diyorum. Ne desem bilmiyorum