Ben burda içimi dökmek istiyorum. Ben burda size ve burdaki herşeye meydan okumak istiyorum. Ben burda beni anlayabilecek biri bulma umuduyla bişeyler yazacağım. Çok zor durumda olan birileri olabilir, burdaki biçok şey sizi kurtaramaz ama bu cümleler belki de birilerinin hayatını kurtarabilir.


Yazıcaklarımın az bi bölümüyle başlıyorum; Buradaki çoğu hastalık kategorisi tamamen saçmalıktan ibaret. Psikologlara ilaçlara ya da okuduklarınıza verdiğiniz paraların büyük çoğunluğu çöpten ibaret. Birileri hayatı tanımıyor , sağlık mutluluk mutsuzluk nedir bilmiyor, bilmediği şey üzerinden hastalık tanımları yaratıyor, onlarca kategori sıralıyor ve insanları bu kategoriye oturtuyor. Yine burdaki çoğu insan da bunları dinliyor ve bu çukura itiliyor.


Fikir olarak birkaç şey söylicem, bu fikirler sadece basit cümleler değildir ve hepsi benim yaşadıklarımdan çıkan sonuçlardır. Ben bunların hepsini yaşadım, zamanında hasta olduğuma da inandım, manyak olduğuma da inandım, psikologlara da gittim, kitaplar da okudum, ölecek gibi de oldum, mutluluktan havalara da uçtum. Hiç bir uyuşturucu ya da ilaç kullanmadan, mutluluktan delirmeyi kastediyorum.

Tanrı yoktur. Tanrı sizin kafanızdaki bir hayaldir. Tanrı sizin anne ve babanızdır. Siz zor durumdaysanız bu sizin başta annenizin sonra babanızın eseridir. Hayatınızın içine edildi ama farketmediniz. Çünkü insanın mucizevi bir tarafı var, bu taraf nedir? : Bu taraf insanın kendine yapılan yanlışları tüm dünyaya atfetmesi. Annesinin ona yaptığı kötülüğü tüm dünyaya yoracak olması. Bunun üstüne bir hayat kuracak , dışarlarda düşman arayacak. Annesine asla dönüp bakmayacak, ama anasının haricinde her tarafa bakacak. Sorunları orada arayacak. İşte tanrı da budur.

Sonra bir gün çocuk yapacaksınız. Ve çocuğunuza da aynılarını yapıcaksınız. FARKINA VARMADAN. Çocuğunuz belki de hayatınızdaki tek dostunuz olacak, ama dost olduğunuzu düşünürken bile onun her geçen saniye hayatının içine edeceksiniz.

Fazla uzatmak istemiyorum ve yorum almak istiyorum. Varsa bunları anlayan birisi lütfen çıkıp söylesin, soru sormak istiyosa sorsun veya bana manyak diyecekse desin. Hiç bir yerde beni doğru dürüst anlayan birini bulamadım burda da bulmama ihtimalim yüzde 99. O yüzden şaşırmayacağım.


Hayatın kendisi insanı perişan etmelidir. Kimseden yardım almayacaksınız. Tam perişan olduğunuzda ve herşeyi kaybettiğinizde , ölümü hissettiğinizde ve gözyaşına boğulduğunuzda ise size hayat bu cevapları verecek. O zaman ise gerçek özgürlüğün ne olduğunu görme şansınız var. Tabi bu aşamaya geldiğinizde yani ölüp dirildiğinizde size ya aileniz, ya arkadaşlarınız doktor tavsiye edecek. Doktorlar ise sizin içinizdeki yaşama sevincine ölümcül darbeyi vuracak. Sen borderlinesın ,sen narsistsin, sen bipolarsın, sen takıntılısın şölesin bölesin. Ve tekrar öleceksiniz. Geçmiş olsun.

Bunlardan daha farklı şeyler iddia eden psikologlar yada psikiyatrlar varsa burda onlar da bana söylesinler. Hayır böyle yaklaşmıyoruz desinler. Yada bana benim doktorum beni öldürmedi diyin, benim mutlu olmamı sağlıyo diyin, hayatı çok iyi biliyo diyin. Ben de bunları birkaç soruyla sıniyim.

Çok çok fazla şey var yazabileceğim, gelen yorumlara göre devam edeceğim ya da etmeyeceğim.