bipolar ve paranoya

[freezone]

merhaba arkadaşlar,

ben bipolarım başlıkta da olduğu gibi... mani döneminde yapmış olduğum saçmalıklar ve büyük hataların karşıma çıkması gibi bir korkum var. ama bu öyle böyle değil. sanki şantaş yapılacak skandal olacak gibi. bunlar skandal olabilecek şeyler kendi çevremde! maalesef... insanların yargılamasını engelleyemiyorsun. ama ben mani dönemi yüzünden bunların olduğunu bilmiyordum bide üstüne üstlük böle şeyleri kendime yakıştırmıyorum hem de bazen hatırlamıyorum sadece hayal gibi geliyor. sizce arkasına mı saklanıyorum? ama elimden geldiğince yüzleşmeye çalışltım en azından bir kısmıyla ve şimdi çoğu zaman başedemiyorum!

benim sorum;
paranoyalarınız var mı sizinde? varsa nasıl başa çıkabiliyorsunuz.
sonuçta kötü kötüyü çağırır ancak ciddi tavsiyeye ihtiyacım var...

belki tecrübeli olan arkadaşlar yardım olur. şimdiden teşekkürler

[balık]

Paranoyalarım yok ancak hemen herkesin geleceğe dair, kendiyle ilgili kaygı ve korkuları vardır sanırım. Mutsuz olmaktan, yalnız kalmaktan vblerinden korkar kimileri. Ama seninki bunlardan daha farklı sanırım.
Ben hastalığın arkasına sığındığını düşünmüyorum. Sanırım aynı durumda olsam ben de aynı şeylerden korkardım. Yaşamadım ama az çok empati kurabiliyorum, buradan anlıyorum. Tedavisi sağlanabilen bir hastalık bu. Tedavi oluyorsan doktoruna bu konuyu da danışabilirsin. Ama dediğim gibi hastalığın arkasına sığınmalık bir durum yok burada. Sonuçta bu hastalığın yaşattıklarını ve hissettirdiklerini kendi isteğinle yapmıyorsun ve bana kalırsa yapılanlar bu nedenle iyi ve kötü olarak nitelenemez. Bu konuda kendini suçlamamanı ve durumu doktorunla paylaşmanı öneririm... Geçmiş olsun.

[freezone]

Paranoyalarım yok ancak hemen herkesin geleceğe dair, kendiyle ilgili kaygı ve korkuları vardır sanırım. Mutsuz olmaktan, yalnız kalmaktan vblerinden korkar kimileri. Ama seninki bunlardan daha farklı sanırım.
Ben hastalığın arkasına sığındığını düşünmüyorum. Sanırım aynı durumda olsam ben de aynı şeylerden korkardım. Yaşamadım ama az çok empati kurabiliyorum, buradan anlıyorum. Tedavisi sağlanabilen bir hastalık bu. Tedavi oluyorsan doktoruna bu konuyu da danışabilirsin. Ama dediğim gibi hastalığın arkasına sığınmalık bir durum yok burada. Sonuçta bu hastalığın yaşattıklarını ve hissettirdiklerini kendi isteğinle yapmıyorsun ve bana kalırsa yapılanlar bu nedenle iyi ve kötü olarak nitelenemez. Bu konuda kendini suçlamamanı ve durumu doktorunla paylaşmanı öneririm... Geçmiş olsun.

Sevgili balık,

yanıt verdiğin için teşekkür ederim. tabi ki elimden geldiğince arkasına sığınmıyorum. Evet halısın ancak durum öyle kritik ki, birşey olursa eğer hayatım kayar. anlatabiliryo muyum?
önceden bir sefer kaydı zaten benzer konulardan ve tekrar olursa artık ailemde dahil olmak üzere herkes beni yargılar ve yalnız bırakır diye düşünüyorum. anlayış anlayış nereye kadar.
ben kendimi eve kapattım uzun süre yaklaşık 1-1buçk sene. çalışmadım hiç bişey yapmadım. sadece erkek arkadşım vardı. sonra evlendik ve kendisi de beni doktora teşvik etti yani tamamen rızamla gittim doktora. eş konusunda şanslı çıktım çok şükür. ancak evlendiğmin ilk aylarında ve o süreçte çok zorlandım depresyonun dibinde en dibine vurdum. ve baktım olmayacak öyle doktora gittim.
aslında sorun ne biliyormusun?
tekrar yargılanmak, evet sorumlulukları bana ait ama yemin ediyorum ben öyle birşeyi üstlenemiyorum ben nasıl yaptıım diyorum ama ben yaptım! bunu nasıl anlatabilirim ki insanlara! tabak gibi ortadayım işte! ben yaptım ve bunun affı yok gibime geliyr en azından insanlar kocam öyle görürse diye endişem. yafta yapıştırılma ihtimali bile ruhumu karartıyo ama yemin ediyorum hiç bir şeyi bilerek ve isteyerek yapmadım...
ama insanlar bunu nasıl anlasın! nasıl ayırt etsin sorumluluk bende olsada mani dönemiyle alakalı olduğunu. bunu bir tek doktor ayırt edebiliyor...