Kafam çok karışık :/

[MysterY]

evet arkadaşlar malesef kafam çok karışık.Bazen insanların önünde ifade etmek kendimi çok kolayken bazen çok zor olabiliyor.Bazen bütün insanlar beni farketsin isterken bazende yer yarılsın içine gireyim istiyorum bi türlü çözemiyorum.Şu ana kadar hayatımda bi ayrım vardı.Ben ve diğerleri olmak üzere kendimi diğerlerinden hep farklı gördüm hep ayrı gördüm.Sizde nasıl bilmiyorum ama ben diğerleri her zaman mükemmel ve ben onların altında ezilirim diye düşünmem daha çok onların açıklarını arar ve onlarla içimden alay ederim.Bazen birileriyle iyi arkadaş olucakken kafamda istemsiz beni rahatsız edicek şeyler canlanır ve ben o kişiden direk soğurum.Bu yüzden aslında insanları pek sevmem :S. Her zaman çok yanlız bir insanda olmadım. Bazı durumlarda öne çıkmak için ölürüm izcilik kamplarındayken mesela gösteri yaparken hep ön planda olmak isterim(yüzlerce kişinin önünde rol yaparım yüksek sesle konuşurum şarkı söylerim ) ama bazen derslerde fln hiç sıra bana gelsin istemem.Hocalar beni hiç kaldırsın istemem.(Cevapları bilsem bile)Aslında benden daha başarılı birilerinin olduğu sınıflarda çekingenimdir.Bir sınıftaki herkezin benden kötü yaptığını bildiğimde rahatça derslere katılırım kendimi ön plana alırım.Mükemmelliyetçiyim galiba.Her zaman en iyisi olmak isterim.Kendime her zaman pek dürüst olamadığımı farkettim şimdi bunu deniyorum bir şey olmasını istediğimde kendimi ona inandırırdım mesela hasta gibiyim eve gitmek istiyorum.Hasta olmasam bile sanki öyleymişim gibi olur.Öyleymişim gibi hissederim ama hasta değilimdir.Kendimi öyle bi inandırmışımdırki görenler ve ben sanki gerçekten hasta sanırız ve eve giderim oysa bu işin sadece bahanesidir.Bazen bir insan bana soru sorduğundada bu olur.Dürüst olmak istemem ve gerçekleri söylemek yerine ya susmayı yada beceriksizce yalan söylemeyi tercih ederim.Bazen kendimi yanlız hissederim lisede ilk yılımda ilk haftalarda(ilk gün mesela kimse birbiriyle konuşmazken ben konuşurdum.Çünkü onlar birbirini tanımyorken ve bende onları tanımıyorken ilişki kurmam zor olmaz pek ) hep ön plandayken sonra birden kapandım sanki herkez bi çevre oluşturdu ve ben çevresiz tek kaldım.Tek kalınca kendimi bilgisayar oyunlarına verdim ve orda gerçekten çok iyi ve sevdiğim arkadaşlar edindim.Oldukça eğlendim bu yüzden bırakmak çok zor oldu o dünyayı benim için.Orda eğlenirken sadece insanlarla konuştuğum için eğleniyordum bir sürü kişiyle konuşuyordum çekinmeden.Oysa bu dünyaya geri dönünce ordaki kadar yakın arkadaşların özlemini kurdum bi sürü arkadaşım var ama o kadarda yakın değilim çoğuyla.Kendimi yanlız hissediyorum dışarı bakıyorum herkez arkadaşlarıyla gezio peki neden ben gezemiyorum.Hayalimdeki arkadaşları bulamadığım için mi yoksa gerçek arkadaşlarımı o kadarda sevmediğim için mi ? Bu yüzden delimiyim çekingenmiyim yalancımıyım bi türlü karar veremedim.Kafam o kadar karışık ki siz ne tavsiye edersiniz peki bana...
...GizeM...

[nil-007]

Roman okumanı tavsiye ederim..O zaman insan ilişkilerine kuş bakışı bakabiliyorsun..

[Minnie]

aslında cevabı içinde. Yazdığını bir kez daha oku lütfen

[serzeniş]

Bazı yönlerimiz birbirine benziyor özellikle şu ben ve diğerleri ayrımı.. Sessizce sizden habersiz bir medeniyet varmış gibi sanki ne yaparsanız yapın hayalleriniz dışında kimse olmayacakmış gibi.. ama öyle mi değil mi bende pek tahmin edemiyorum.Gerçek dost zor bulunur. Ama illa 1 tanede olsa vardır. Mesela benim bir çok dostum vardı gruptuk herkes çok iyiydi ilkokuldan berien yakın dostlarım taki lisenin yarısına kadar.. bazıları yanlış yollara başvurdu bazılarıyla aram eskisi gibi değil bazıları yakınlıklarını korudu kendi aralarında. Bense saf dışı bırakılmıştım kendimi oldum olası yalnız hissederim kendi dünyam dışında bir dünya yok bu dünya yansa belki haber bile olmaz. Bu nerden çıktı diyebilirsin böyle olucağını söylemiyorum yanlış anlama sakın.. Benim söylemeye çalıştığım şey aslında insanlara ihtiyacımız olduğu onlara NE SENİ YAKACAK KADAR YAKIN DAVRAN,NEDE ÜŞÜYECEK KADAR UZAK.. BUNU BEN AYARLAYAMADIM BELKİ AMA SAKIN BENDE YAPAMAM DİYE DÜŞÜNME..