Hayatımızın merkezine insan koymaya devam ettiğimiz sürece, öğrendiklerimiz bizi bizden öteye götürmediği sürece üzülmeye yıpranmaya devam ediyoruz.Sabır öylece durup beklemek değil,sabır direnmektir,mücadele etmektir.Sabredenler ayın hilalden dolunaya geçeceğini bilir.
İçinde bulunduğumuz sıkıntıyı aynı anda anlamlandırmaya çalışmadan,neticeye değil nedenlere göz atarak sıkıntılarımızı biraz daha hafifletebileceğimizi düşünüyorum.Arada kalan zaman diliminde konu ile ilgili olarak olgunlaşmayı beklemek bizi mum alevinden yangınlara çevirir.Mum alevi olup küçük rüzgarlarla sönmektense yangınlar olur alevlenmemizi sağlar.
O halde zaman teması üzerine şükürle bezenmiş,nedenlerin dal olduğu ve sabretmenin çiçek olduğunu hissettiğimiz anda yani gerçekten zamana bıraktığımızda ''Beynimizde ventral kısımda ki putamen pallidum aktivitesi'' düşer ve UNUTURUZ.
Saygılar
Yer imleri