kendini güzel ifade etmisin.evet haklısın kimsenin kimseden üstünlüğü yok aslında.
birşeyleri aşmış insanları gömek bana umut veriyor.teşekkürler paylaşımın için.
Ben hassas ve duygusal bir yapıya sahibim.
Ortaokul yıllarımda hiç arkadaşım yoktu.O kadar çekingendim ki insanların yanına sokulamazdım.3 yılım zindan gibi geçti.Hiç teneffüs vakti gelsin istemezdim.
Çünkü herkes arkadaşlarıyla bahçeye çıkar ben yalnız kalırdım.
Kendimi savunamaz,ifade edemezdim.İnsanlar bana rahat rahat laf söyleyebiliyorlardı.
En ufak bir şeyde hemen kızarır,terlerdim.
O yıllarda psikoloji,kişisel gelişim tarzı kitaplarla tanıştım(ve hala okurum.Şu AN YAŞIM 26)
Orta son sınıfta kendime yakın bir arkadaş edinmeyi başardım.(Ama,hep onun dediği oluyordu.Resmen kullanılıyordum.)
Ama yine de bir aşama atlamıştım.Sonra kitap okuya okuya kendime güvenmeyi ,kendimi ifade etmeyi öğrendim.
Gel zaman git zaman... Şu an da 10 yıldır 2 tane kankam var sosyalim,sinemalar,kafeler...
Tek başıma da çıkyor geziyor,Hatta lokantaya girip yemek bile yiyorum.Alışveriş ediyorum.
Eskiden tanııdk biirleriyle yolda karşılaştığımda konuşurken dudaklarım titrerdi.Farkettim ki artık öyle bir problemim olmuyor.
Kendime hep şunu tekrarlıyorum:Kimse kimseden üstün değildir,hepimiz insanız ve hepimizin belli duurmlarda korkuları,kaygıları olabilir.Bu da gayet normal bir durum.
kendini güzel ifade etmisin.evet haklısın kimsenin kimseden üstünlüğü yok aslında.
birşeyleri aşmış insanları gömek bana umut veriyor.teşekkürler paylaşımın için.
varlığım ve yokluğum arasında bir fark yoksa hayatında,gerek yok hayatında olmama..
umarım nice insanlar sizin bu yazılarınızı görüp aynı şekilde olanlar kendilerini biraz sorgulayıp bu utangaçlık duygusundan kurtulurlar...Bende bir dönem utangaçtım ama benim mantıklı bir sebebi vardı.Etki-tepki meselesiydi.Zamanla kendimi tanıdıkça bunlar kendiliğinden kayboldu.
çok sevindim inş burda sorunlarından söz eden arkadaslarımızdanda bu gibi yazılar görmeye başlarız zamanla.
Keşke kelimeler yetse korkuları, kaygıları, depresyonu aşmaya. Ama olmuyor. Ben de KG kitapları okuyorum. Evet öğrendiğim çok şey oldu ama deneyebildim mi, hayır. Kitaplarının adını bize bağışlar mısın?
yüzde yüz düşünce gücü,the secret,kuantum düşünce tekniği, hayata evet , mutluluk genel olarak Şanal Günseli'nin kitaplarını tavsiye ederim.
Ama tabi kaygılar,depresyon ,ileri derecedeyse öncelikle uzman yardımı şart derim. Şu an bende, stres ve heyecan problemim için psikiyatriye gidiyorum.İlaç kullanıyorum.
Bence de, Eğer çekingenlik, geçmişteki yaşanan olaylardan kaynaklı değilse bence de kişisel gelişim kitapları insana çok şey katıyor.
Paylaşım için Teşeşkürler, Böyle şeyleri duymak Güzel.
Tebrik ederim Yağmur.Eminim daha neler başarabilirsiniz
çok sevindim yağmurcum senin adına..kısmen kendimi gördüm yaşadıklarından ..en çok da lokantaya girip tek başına yemek yemede : ) sırf bu yüzden senelerce arkadaşımında hesabını ödemek zorunda kaldım.şimdi ise diyorumki ne gerek vardı yalnız oturup haydi haydi yemeğimi yiyebilirdim .ama ne yazıkki çekingenlik ve güvensizlik her şeye itebiliyor insanı.
uzatmayayım daha da iyi olman dileğiyle.
Öyle güzel sahneler kuruluyorki;
bakan kendi maskaralığına gülüyor....
hayat dostlarla güzeldir
✿⊱ Anladım ki susmak bir cüsse işi. Derin denizlerin işi. Sığ suları en hafif rüzgarlar bile coşturabiliyor. Derin denizleri ise ancak derin sevdalar. Anladım ki, derin ve esrarengiz olan her şey susuyor. Anladım ki susan her şey derin ve heybetli...
✿⊱ Bazılarının sadece normal olmak için ne büyük çaba sarf ettiğini kimse fark etmiyor.
Albert Camus
Yer imleri