Biz Siz Onlar / Şizofreni Belgeseli 1-6 part

[Selina]

1

2

3

[psikolog]

4

5

6

[NAR_K]

daha izleyemedim ama 1 haftadan sinavlarim biter bitmez izlemeyi dusunuyorum ve ona gore yorum yapicam

[NAR_K]

sinavlarimin bitmesini bekleyemedim ve simdi izledim videoyu.. soyleyecek kelime de bulamiyorum. keske daha uzun olsaydi cunku doyamadim harikaydi mukemmel..A'dan Z'ye ancak bu kadar guzel anlatilabilirdi.. paylasim icin cok tesekkurler..

[en yalnız]

yaşım 29, 6 kardeşiz. 5 kız 1 erkek,
dayaklı işkenceki bir çocukluk geçirdik.ama ne dayak
babam içki içerdi ve bambaşka biri olurdu.sapıklığınoı bize gösterir, dayağını bize atar neye bu kadar hıncı vardı da bizden çikarırdı bilmiyopum.ama annem kelimenin tam anlamıyla melekti.
babam 2 kardeşime tecavüz edip sapıklıklarına devam ediyordu.
hiç unutmadığım birolayı anlatmak istiyorum.
ilkokul 3. sınıftaydım babam biziplaja çok sık götürürdü.birgün hepimize birden mayo almıştı.eve gittiğimizde bize bize defile yaptırdı mide bulandırıcı dimi?çocuksun sevinirmisin ağlarmısın ne düşününürne anlarsın.
neyse sonuç itibari ile babam kızlarına tecavüzden cezaevine girdi.ablamise bordur layn hastası oldu.
yaşım 13 idi.en büyüğümüz 16.
toblum baskısı falan filan bunları yazmaya gerek görmüyorum eminim ki tahmin edersiniz.inanın ağlayarak ve zorla yazıyorum
bir ekmeğe bile muhtaç.kaldık
ablammalum kötü yolu tercih etti.çooook kızdım.kabul etmedim tabiki.
evde birtek ben kabul etmedim.çünkü yakıştıramadım.kıyamadım.ama bana düşman oldu.aşağıladım çünkü.ağır konuşmuştum.kabul edemezdim.nasıl kabul ediyimki.diğer bütünkardeşlerim kabul etti.o günden sonra hiç bir zaman yıldızlarımız barışmadı kardeşlerimle.
o günden sonra ablam bana düşman oldu.defalarca evden atıldım.yinede geri döndüm.'bu arada madde kullanıyoruz hemablam hemben' takiannem felç geçirene kadar eve hep döndüm.annembeni çekiyordu geri.bu kez dönmedim erkek arkadaşımda desteğiyle yaşıyorum. ama yalnızım,güçsüzüm,bir babanın gücüne ihtiyacım var.amabenim babamın değil gerçek bir babanın.çünkü yalnız yaşadığım,için çevrenin bana yaklaşımı farklı oluyor.erkek arkadaşımın bile.oooof nasıl toparlayım nerden anlatıyım onuda bilmiyorum.şimdi çok öfkeli ve şüpheciyim hemde herkese karşı bu anlattıklarım çok azı .öfkem hayattaki haketmediğimiz şeyleri yaşamaızla suçlayan topluma.halada haketmediklerimizi yaşıyoruz.kendi içimde kendimi melek gibi görsemde çevremdekiler öfkemve şüpheciliğimden dolayı bana hastasın git tedavi gör diyorlar.çünkü öfkelendiğimde silah verseler karşımdakine sıkarım.genelde küllük fırlatıp avazımçıktığı kadar bağırıyorum yinede öfkem dahada artıyor.öfkemi sadece zaman yatıştırıyor.
hiç arkadışım yok.olamıyor.kardeşlerim bile benden uzakkalmaya çalışıyor.ne anlatmak istedim çok şey ama nasılanlatayım bilmiyorum 15 seneyi buraya sığdıramam ama dökmek istedim içimi.çoook yalnızım.doğru yeremi yazdım onuda bilmiyorum.

[melankolik_06]

selam en yalnız yazınızı okudum size gerçekten yardım etmek bir baba olmasa bile bir erkek kardeş olmak isterdim.ama sadece isteyebiliyorum elimden yapacak bi şey gelirse yapabilir myim onu da bilmiyorum.gerçekten çok büyük acılar çekmişsiniz bu forumdaki arkadaşlardan daha büyük acılar.derdinize derman olacak en iyi yeri seçmişsiniz açıkçası burada bazı çok bilmiş arkadaşlar dışında herkes size yardımcı olabilir.lakin klavyede yardımın ne ..... yaracağı da ayrı mesele.hayatıınızın geri kalanının daha iyi geçmesini umuyorum.

[en yalnız]

melankolik çok teşekkür ederim.
işte buda bir destektir.iyi dileklerin beni motive etti.
ama benimderdimi bende bilmiyorum.neyi nasıl çözeceğimi.o kadar biriktirdimki ipi ucunu fena kaçırdım.istesemde ipinucunu bulamıyorum.
sorularıma birer birer cevap almakl istiyorum.kendime,kızdıklarıma, bunları yapanlara, yadırgıyanlara, annemdenden sonra en düşkün olduğumablama, sevdiğimadama,abime, kardeşlerime,yanlızlığımın sebebine ooo0f yine tıkandım.bana bunların cevabını kim verecek ya.insan elindekinin kıymetini kaybedinceanlarmış.ben ölürsemkim bilecek kıymetimi onu bile bilmiyoru.
aileiçin kendini feda eden ablam bördur layn hastası parayla oynarken gece gündüz kendini ona köle eden diğer kardeşim ki önce onaylayıp sonra kınayan kardeşim,şimdi biraz alkol alıp dağıtan ablası için ölsede kurtulsak diyen zihniyete sahip kardeşimmi.
işte ablama hem kızıp hem kıyamadım şey bu.garibim ne kadar beni düşman bilsede şu an yani pis işi bırakıp evinde parasız kalınca tabi bu arada alkolik oldu.kardeşlerim şimdi onu da dışlıyorlar.yine oooooffff

[melankolik_06]

ya en yalnız senin durumun gerçekten pek iç açıcı değil ya.yapabileceğim herhangi bişey var mı somut olarak?

[en yalnız]

erkek arkadaşıma bir uzmana ihtayacım var terepi almak istiyorum diyorum, tabi bu bütçe gerektiriyor.ben varım ya beni dinlesen iyi olursun diyor.yöntemi temin ettiği maddenin şeklini değiştirmek
ne komik dimi.ama benbunu bilebile yapıyorum.ben hatalarımı bilsemde düzeltemiyorum.kendime müthiş bir özgüvenim vardı.şimdi ise sıfır.bir girdap varmışta gittikçedibe iniyorum ve az kaldı ölüyorum.

[yorum]

yaşım 29, 6 kardeşiz. 5 kız 1 erkek,
dayaklı işkenceki bir çocukluk geçirdik.ama ne dayak
babam içki içerdi ve bambaşka biri olurdu.sapıklığınoı bize gösterir, dayağını bize atar neye bu kadar hıncı vardı da bizden çikarırdı bilmiyopum.ama annem kelimenin tam anlamıyla melekti.
babam 2 kardeşime tecavüz edip sapıklıklarına devam ediyordu.
hiç unutmadığım birolayı anlatmak istiyorum.
ilkokul 3. sınıftaydım babam biziplaja çok sık götürürdü.birgün hepimize birden mayo almıştı.eve gittiğimizde bize bize defile yaptırdı mide bulandırıcı dimi?çocuksun sevinirmisin ağlarmısın ne düşününürne anlarsın.
neyse sonuç itibari ile babam kızlarına tecavüzden cezaevine girdi.ablamise bordur layn hastası oldu.
yaşım 13 idi.en büyüğümüz 16.
toblum baskısı falan filan bunları yazmaya gerek görmüyorum eminim ki tahmin edersiniz.inanın ağlayarak ve zorla yazıyorum
bir ekmeğe bile muhtaç.kaldık
ablammalum kötü yolu tercih etti.çooook kızdım.kabul etmedim tabiki.
evde birtek ben kabul etmedim.çünkü yakıştıramadım.kıyamadım.ama bana düşman oldu.aşağıladım çünkü.ağır konuşmuştum.kabul edemezdim.nasıl kabul ediyimki.diğer bütünkardeşlerim kabul etti.o günden sonra hiç bir zaman yıldızlarımız barışmadı kardeşlerimle.
o günden sonra ablam bana düşman oldu.defalarca evden atıldım.yinede geri döndüm.'bu arada madde kullanıyoruz hemablam hemben' takiannem felç geçirene kadar eve hep döndüm.annembeni çekiyordu geri.bu kez dönmedim erkek arkadaşımda desteğiyle yaşıyorum. ama yalnızım,güçsüzüm,bir babanın gücüne ihtiyacım var.amabenim babamın değil gerçek bir babanın.çünkü yalnız yaşadığım,için çevrenin bana yaklaşımı farklı oluyor.erkek arkadaşımın bile.oooof nasıl toparlayım nerden anlatıyım onuda bilmiyorum.şimdi çok öfkeli ve şüpheciyim hemde herkese karşı bu anlattıklarım çok azı .öfkem hayattaki haketmediğimiz şeyleri yaşamaızla suçlayan topluma.halada haketmediklerimizi yaşıyoruz.kendi içimde kendimi melek gibi görsemde çevremdekiler öfkemve şüpheciliğimden dolayı bana hastasın git tedavi gör diyorlar.çünkü öfkelendiğimde silah verseler karşımdakine sıkarım.genelde küllük fırlatıp avazımçıktığı kadar bağırıyorum yinede öfkem dahada artıyor.öfkemi sadece zaman yatıştırıyor.
hiç arkadışım yok.olamıyor.kardeşlerim bile benden uzakkalmaya çalışıyor.ne anlatmak istedim çok şey ama nasılanlatayım bilmiyorum 15 seneyi buraya sığdıramam ama dökmek istedim içimi.çoook yalnızım.doğru yeremi yazdım onuda bilmiyorum.

İnanın yazınızı okurken yaşadığımız acı sizin kadar olmasada sizinkine yakın.Bizler yaşamış kadar etkilendik.Ve keşke elimizden gelsede tüm geçmişini silip sıfırdan başlayabilseniz.Ama malesef ne bizim acılarımız için bunlar gerçerli nede sizin, şuan aradığınız psikolojik danışman mı? sizin kendinizi toparlayabilmeniz için gereken nedir? nasıl yardımcı olunabilir sizlere?