Ayrılık Beraberınde Gelen Yıkılma...

[gkhngs]

Herkese merhaba...Başımdan geçenleri sızınle paylaşmak istedım...

Ben bır kızı sevdım...Aynı işyerınde çalışıyorduk...Ben 26 yasındayım o ise 30 yaşında...

Ben üniversite mezunuydum o ilkokul mezunu...Aileler arasında dağlar kadar kültür ve yaşam tarzı farkı vardı...

Ama ben sevdım baştan aılem çok karşı çıktı...Dınlemedım beraber oldum...Beraberlıgımız surece çok kavgalar ettık...2 kere ayrıldık terkar bırleştik...Sorunlarımızın cogunu karşı tarafın aşırı kıskançlığı oluşturuyordu....Bunaltıcı derecede bır baskı vardı uzerımde...Ama ben butun olaylara karşı sevgımle ayakta durdum onu cok sevdım...

Ve en sonunda ailemı ıkna edip söz ve nişan yaptık...Başta her şey cok guzel gidiyordu...Ama 1. aydan sonr ailerınde artık işin içinde olmasından kaynaklanan sorunlar yaşamaya başladık...Saygımızıda yıtırıyorduk bırbırımıze...O benı hep umursamaz olmamla sucluyordu...Ama halbukı bunun alakası yoktu...Çoğu kavgamızda artık hakaret edıyordu bana...Harta bır keresınde sınırle yuzugu cıkarıp elıme verdıgınde al bunu bır daha da takarsam o.çocuguyum gıbısınden bır laf etti...Ben butun bunları yuttum...Yıne ne yaptım ettım o yuzugu tekrar parmagına taktım...

Beım en buyuk hatam daha ılıskımızın başında ailemın onu ıstemedıgını ona hıssetırmem oldu...Butun kabvgalarımızın belkıde nedenı buydu...Her kavgamızda bunu başıma kaktı...

En sonunda artık ıkımızınde cınnet noktasına geldıgı bır gun yuzuklerı attık...Arabanın ıcınde bana bayan halıyle şiddet kullanıcak (ellerıme vurma) kadar ileri gitmişti...Artık ordan donemezdım bu cinnet anında bende kotu bır sey yapmamak karşı tarafa fızıkı anlamda zarar vermemek adına yuzugu cıkardım attım oda attı...

Ayrıldık...Yaklaşık 2 ay oluyor...Ben cok sevıorum hala...Unutamıyorum...1 ay sonra askere gıdıyorum...Bu pıskolojıyle nası askerlık yapıcam bılmıyorum...Dönme umudum yok aslında var ama bunu kendıme ıtıraf edemıorum...Ailem yıne gerı donersem artık hıc bır seyıme karışmayacaklarını tum desteklerını cekecegını hayatta yalnız kalacagımı belırttıler...

Her gun dua edıyorum allahıma...Unutabıleyım diye...Askere gıdıorum şimdi ya dondugumde onu evlı bulursam ya bır sevgılısı olursa ben naparım...

Sizden yardımlarınızı beklıyorum...Lütfen...

[goffee]

aileleri işin içine karıstrdınsa zaten o evliliği unut.
30 yıllık evli olsanız yine durum değişmez.
kısacası bir evlilikte aileler evliliğe karıstırılmaz bu kuraldır.
siz zaten bir aile oldugunuzun farkına varmalı bunun sorumlulugunu almalısınız.
alamıyorsanız evlenmemelisiniz.
ve aynı zamanda ailelerinizinde bunu anlamasını saglamalısınız.
anlamıyorsa bir süre ailelerinizle görüşmeyin.
eşinizde görüşmesin.
ailenizin; sizin artık bir aile oldugunuzu kabullenmeleri gerekiyor cünkü.


kıskanclık meseleside gelince.. bazı kıskanclıklar bir süre sonra gecebiliyor.
tabi ortada kıskanclıga sebeb olabilecek gercek bir durum yoksa.


üzgünüm eşinizle size yardım edemiyorum ama birdahaya evlenirseniz aynı sıkıntıları yaşamamanız için dikkatli olun.
ve ailenizin düşüncelerini eşinize; eşinizin düşüncelerini ailenize aktarmayın.

[broken]

Aileleri karıştırma gibi birşey söylemek çok saçma bence, bir evlilikte nasıl olurda aileler karışmaz. Bu imkansız... Önemli olan şey sizin bunun sınırını belirlemeniz, sizin aileniz iyiliğinizi istediğinden ve denklik görmediğinden bunu istememiş olabilir... Siz şu an hala sevgi gözüyle bakıyorsunuz oysa evlendikten kısa bir süre sonra aşk biter, geriye kişilerin ahlakı, sorumluluğu ve denkliği kalır... Ailenizin bunu önceden görüp sizi uyarması ve sonra da müdahele etmesi normal aslında... Evlenmeye karar verdiğinizde bunu önce evlilik görmüş geçirmiş insanlara sorun. Onlar bazı şeyleri yaşadıkları için size daha çok yardımcı olurlar...

Ayrıldığınıza göre artık geçmişi düşünmenin alemi yok. Üzülme, bu da bir duygu, geçer... Sabırlı olman gerek... Bu noktaya geldiktan sonra tekrar geri dönüp barışmayı düşünme. Aileni karşına alarak verdiğin bir karardan sana hayır gelmez...
Allah size sabır versin...

[gkhngs]

yazını okudum ..sana sadece anladıklarımı söyleyecem ..inş. doğru algılamışımdır
sanırım senin sorunun sevgine bişey demiyorum doğrudur .. biraz saplantı haline gelmiş bu kız sende
öncelikle şunu sor kendine ..gerçekten ne kadar seviyorum ve hayatımı bununla ne kadar daha mahvedebilirim
malesef öyle bence ilişkiniz iyi değil anlaşmanızda pek yok gibi ,daha çok tek taraflı gibi geldi bana bu ilişki ..sence bunu bi sor kendine istersen
söylediklerin olabilir aileler karışır bu hep böyledir ..ama ilşki fedakarlık ister ,iki taraf içinde eğer tek taraf hep çırpınıyosa bunda bi yanlışlık var bence
sana tavsiye kendini kasma rahat bırak... su akar yolunu bulur....eğer olacağı varsa zaten olur ..yoksada yapacak bişey yok artık de kendine elinden geleni yapmışsın zaten
tamammı .. seni üzdüysemde kusuruma bakma lütfen
dedimya anladıklarımı yazıyorum sana ...bence ..sence bilmem

Çok haklısın aslında...Ben bu ilişki için her şeyi yaptım...Ailemı bıle karşıma alma pahasına bu kızı isteyeceksınız dedim ama sonuç maalesef cok kotu oldu...

İnanırmısınız o kadar kucuk seylerden bızı yıprattıkı " msne nıye gırdın,facebook'a nıye gırdın,misal facebookta hıc tanımadıgın bır kız arkadaşlık istegı gonderır sırf bu yuzden 3 gun konuşmayız yanı bunları yazarken bıle utanıyorum ama bunları yapan 30 yaşındaki bir bayan liseli bir kız değil"....


Bana olan sevgısını bılıyorum,zaten her defasında keşke senı bıraz daha az sevsem hiç problem yaşamazdık diyordu...


Çok garip bir durumdayım...2 ay sonra da askere gidiyorum...Psikolojımın cok duzgun oldugunu soyleyemicem açıkçası...

[goffee]

Aileleri karıştırma gibi birşey söylemek çok saçma bence, bir evlilikte nasıl olurda aileler karışmaz. Bu imkansız... Önemli olan şey sizin bunun sınırını belirlemeniz, sizin aileniz iyiliğinizi istediğinden ve denklik görmediğinden bunu istememiş olabilir... Siz şu an hala sevgi gözüyle bakıyorsunuz oysa evlendikten kısa bir süre sonra aşk biter, geriye kişilerin ahlakı, sorumluluğu ve denkliği kalır... Ailenizin bunu önceden görüp sizi uyarması ve sonra da müdahele etmesi normal aslında... Evlenmeye karar verdiğinizde bunu önce evlilik görmüş geçirmiş insanlara sorun. Onlar bazı şeyleri yaşadıkları için size daha çok yardımcı olurlar...

Ayrıldığınıza göre artık geçmişi düşünmenin alemi yok. Üzülme, bu da bir duygu, geçer... Sabırlı olman gerek... Bu noktaya geldiktan sonra tekrar geri dönüp barışmayı düşünme. Aileni karşına alarak verdiğin bir karardan sana hayır gelmez...
Allah size sabır versin...

yukarıda arkadasımız yazdıklarından sonra bazı seyleri anlayamadıgını yada yanlış anladıgını düşündüm.
anlatılmak istenen senin anladıgın şey değil.

burda anlatılan konu bir evliliğin başlangıcında bireyin kendi ailesi ile yaptıgı istişareler değil.
artık bir evlilik başlamasına ragmen bu evliliğin taraflarının rızası alınmadan bu aileye karısılmaya devam edilmesi ile ilerleyen sorunlardan söz ediliyor.
kısacası başlangıcta sorunlar olmus ama bunlar her aile kuruluncaya kadar az bucuk olan genel sorunlardır.

[gkhngs]

Sanırım kafayı yıcem gerçekten arkadaşlar...Hayattan hiç zevk alamıyorum...Boş boş etrafa bakıyorum...Sadece akşamları yemek yıyıyorum...

Kendıme feyk bir facebook hesabı açıp kendımı ona eklettırdım...Ordan takıp edıyorum onu...

Kendıne yenı bir iş yerı açıyor...Hayat sanırım onun için kaldığı yerden devam ediyor...Beni ise paramparça bölüyor...

Ne yapıcam nasıl olucak bilemiyorum...

[broken]

Sanırım kafayı yıcem gerçekten arkadaşlar...Hayattan hiç zevk alamıyorum...Boş boş etrafa bakıyorum...Sadece akşamları yemek yıyıyorum...

Kendıme feyk bir facebook hesabı açıp kendımı ona eklettırdım...Ordan takıp edıyorum onu...

Kendıne yenı bir iş yerı açıyor...Hayat sanırım onun için kaldığı yerden devam ediyor...Beni ise paramparça bölüyor...

Ne yapıcam nasıl olucak bilemiyorum...

Böyle yaparak nefsine eziyet ediyorsun. Madem artık ilişkiniz bitti en doğrusu ondan uzak durman, bu şekilde onun hayatına girmeye çalışarak kendi hayatını zorlaştırıyorsun...

Farklı uğraşlar bulursan unutman ve uzak durman kolay olur, fakat onunla ilgilenip ilgini ona kaydırırsan ve hayatının merkezine oturtursan ondan kopman da zor olur.

Hayat elbet kaldığı yerden devam ediyor senin de kalkıp kendine gelmen gerek. Kendine eziyet etmen onun çok da umrunda değildir bence, bu yüzden sen de onu unut ve hayatını devam ettir wesselam.