bitmeyen bir okul

[salamar]

doğru yere mi açtım başlığı bilemiyorum ama henüz çok yeniyim ve forumu pek tanımıyorum. ben yine de burada sorunumu özetleyeyim;

30 yaşımdayım ve hala bitiremediğim bir okulum var. 98'de başladım lisansa. 1. sınıfta başarılı bir öğrenci olduğum söylenebilir. sonrasında hayatla beraber okuldan da koptum. mimarlık öğrencisi olduğum için dönem projelerimiz var ve dönem boyunca düzenli çalışmamı gerektiren bir program. ama ben proje bir yere gelince tıkanıyor ve bırakıyorum. ilk tedavi girişimim 2002'de oldu ama pek uzun süremedi. bu benim isteksizliğimden, belki bir dönem toparlayıp, hayatıma düzene koymam, tedaviye ihtiyacım olmadığını zannetmemden kaynaklanıyor. ailem de basit bir depresyon geçirdiğimi düşünerek pek üzerime gelmedi.

sonraki yıllarda okuldan, hayattan tamamen bir kopuş dönemi yaşadım. insanlarla hiçbir iletişimim yoktu ve günlük kurduğum cümle 3'ü geçmiyordu. yanılmıyorsam 2005'te tekrar tedaviye başladım. farklı bir doktorla. ve aldığım ilk tanı rezidüel şizofreniydi. ilaçlar,- onun adı terapi miydi bilmiyorum ama-terapi falan derken bir değişim dönemine girdim. giyim tarzından, konuşmasına gülmesine kadar farklı bir şalamar vardı artık. bunun üzerine teşhis değişti, yeni ilaçlar girdi hayatıma. hayat eğlenceliydi o dönem benim için ama bu defa da gezmekten derslerime vakit ayıramıyordum. ve 1 seneyi hiç ders veremeden geçirdim. bunun sonucu biraz ağır oldu. azami öğrenim süresinde okulu bitiremediğim için ilişiğim kesildi. zor birkaç ay geçirdim. o dönem farklı deneyimlerim oldu. tasavvufa ilgi duymaya başladım, dünya artık şekil değiştirmişti gözümde. yeni bir teşhis daha getirdi bu bana.
ve tabii olarak bundan da sıkıldım. o ara doktorum artık iyi olduğumu ve görüşmeye devam etmenin gerek olmadığını söyledi. bunun bana maddi yükünü düşündüğü için belki. aslında okul olmadığı için çok da sorunum olmuyordu, belki o yüzden ona ihtiyacım olmadığını düşündü.

ailem beni ankara'ya yolladı. televizyonda da hayranlıkla seyrettiği bir hekime. sil baştan tedaviye başladım. haftalık ve de oldukça yoğun geçen bir terapi dönemine girdim. 3d modellemeyle ilgili kurs programlarına katıldım, bu bana okulda kaybettiğim güvenimi yeniden verdi. iyi bir iş buldum. özel hayat, erkek arkadaşlar falan çalkantılarım olsa da bu işime pek yansımadı, uykumu düzene koydum, sorumluluklarının bilincinde bir şalamar vardı. o yoğun tempoya ayak uydurabilmiştim. ve bu tempoyla neredeyse 2 yıl yaşamayı başardım. elbette tedavi desteğiyle. bu süre zarfında düşünce bozukluğu dışında hiçbir teşhis zikredilmedi doktorum tarafından. ama bunu bile kabullenebilmiş değilim henüz.

sonrasında af çıktı ve okula döndüm. akıllanmıştım. artık bitirip kurtulacaktım. 1 dönemi sorunsuz atlattım ama aynı sorumsuz salamar geri geldi. projemi yine bıraktım ve bunu ailem henüz bilmiyor.

aynı döngüyü yaşamaktan sıkıldım. okul üzerimde öyle ağır bir yük ki ve benim bundan kurtulmak için gücüm yok. aylardır doktorumu görmüyorum. aramadım bile. çok yorgunum ve ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.

10 seneyi bütün yoğunluğuyla yazıya dökmek kolay değilmiş. bir dolu şey atladım ya da belki hiç anlatamadım derdimi. ama yine de paylaşmak istedim. başarısızlığımın faturasını kime kesmem gerekiyor bulamıyorum ve artık bazen dayanamayacağımı hissediyorum.........

[devhis]

aramıza tekrar hoşgeldin salamar
doktorunu görmemekle tedavini yarıda bırakmış oluyosun bence devam et.memnun değilsen başka ünsüz bir doktorada gidebilirsin istersen.
senin güvenini tekrar tazelemen ve amacına odaklanman lazım.insan kendini amaçsız hissedince hedefini göremiyor.
belkide başarısızlıktan korkuyosun.kendine şöyle söyle,başarısız bir proje olabilir sonucunda.bu ilk deneyimim ama denemeye değer diye düşün ve projeni bitir.
bu sefer başarısız bir sonuca ulaştığında 2.denemende amacın başarılı olmak ya da biraz daha başarılı olmak olabilir.

[salamar]

şu an ankara dışında yaşıyorum o yüzden doktoruma gidemiyorum. en azından 1 ay falan mümkün değil bu. buradaki eski doktorumla görüştüm, yeni bir hastalıkla etiketlemekten, tedaviye antidepresan eklemek, git şu okulunu bitir demekten öte yardımı olamadı. haftaya tekrar kontrole gideceğim ama pek bir beklentim yok açıkçası.

okul kilit gibi bir şey benim için. biraz dönüyor anahtar sonra tıkanıp kalıyor, garip bir kısır döngü. yani aşamıyorum bir türlü. sorun uğraşıp yapamamam da değil üstelik. tamamen bırakıyorum ve üzerine kafa bile yormuyorum.

yorumun için teşekkür ederim devhis. tahminlerin de çokça yanılmıyorsun yani evet ben başarısızlıktan ya da hocadan bu olmamış ifadesini duymaktan korkuyorum. okulla bağlantım koptuğu noktada tüm hayattan kopuyorum. şu an sadece asosyal, internet bağımlısı bir asalak olarak hissediyorum kendimi.

[tened]

şu an ankara dışında yaşıyorum o yüzden doktoruma gidemiyorum. en azından 1 ay falan mümkün değil bu. buradaki eski doktorumla görüştüm, yeni bir hastalıkla etiketlemekten, tedaviye antidepresan eklemek, git şu okulunu bitir demekten öte yardımı olamadı. haftaya tekrar kontrole gideceğim ama pek bir beklentim yok açıkçası.

okul kilit gibi bir şey benim için. biraz dönüyor anahtar sonra tıkanıp kalıyor, garip bir kısır döngü. yani aşamıyorum bir türlü. sorun uğraşıp yapamamam da değil üstelik. tamamen bırakıyorum ve üzerine kafa bile yormuyorum.

yorumun için teşekkür ederim devhis. tahminlerin de çokça yanılmıyorsun yani evet ben başarısızlıktan ya da hocadan bu olmamış ifadesini duymaktan korkuyorum. okulla bağlantım koptuğu noktada tüm hayattan kopuyorum. şu an sadece asosyal, internet bağımlısı bir asalak olarak hissediyorum kendimi.

Üniversiteye kaç yıl devam etme hakkınız var veya var mı?

[salamar]

7 yıl azami öğrenim süresi. sonrasında ilişiğim kesilmişti. 2008 affıyla geri döndüm. 5 derse indirdiğim için artık sınırsız öğrencilik hakkım var ve aktif öğrenci görünüyorum.

[tened]

7 yıl azami öğrenim süresi. sonrasında ilişiğim kesilmişti. 2008 affıyla geri döndüm. 5 derse indirdiğim için artık sınırsız öğrencilik hakkım var ve aktif öğrenci görünüyorum.

Sadece 5 dersiniz mi kaldı? Eğer öyleyse önümüzdeki senelerde biter zaten. Öyle sanıyorum

[salamar]

elbette bir şekilde biter ama 30 yaşında ve öğrenci olmak, bırakın ailemi tanıdığım herkese bunun açıklamasını yapmak çok ağır bir yük. plan yapamıyorum, önümü göremiyorum! bu durum eksikliğimi çok daha fazla hissettiriyor bana.

[tened]

Anlıyorum. Gerçi iş hayatı ve üniversite mevzusunda tamamen yalnız sayılmazsınız. O iki konuda benzer durumda başka kişiler de var. Yaş açısından ben de aynı durumdayım. Üniversiteyi bitirememe açısından da bazı tanıdığım insanlar aynı durumda.
Sizi teselli etmek için söylemiyorum bunları ama, umarım her şey yoluna girecektir.

[salamar]

teşekkür ederim tened. umarım dediğin gibi olur. benim çevremde benim gibi kimse yok o yüzden kendimi androit gibi hissediyorum. sınıf arkadaşlarım neredeyse hoca olacaklar falan. bunları takmıyorum genelde ama oturup düşününce ömür boşa geçti gibi geliyor.........)

[tened]

Rica ederim Salamar.
Kendimle ilgili düşüncemi söyliyim.
Geçmişi çok fazla düşünmüyorum.
Neticede umutlu olmak zorundayız.
Ayrıca ülkemizde bazı şeyler şans, tanıdıkların yardımı, vesaire şeklinde de çözülebiliyor.
Bir tanıdığın bir şey ayarlıyor bazen, bir işe giriyorsun.
Ama sizi anlamadığımı düşünmeyin, üniversite hayatım ve son 10 senem benim de çok iyi geçmedi.
Düşünmemek en iyisi, sanırım.