Çok yoruldum be

Lise sona kadar, düsuncelerimi duygularimi açıklılıkla, çekinmeden söyleyen biriydim, sonra cevremden elestriler almaya başladım, işte birsey soyluyorum mesela, senin pskolijin bozuk, sen delisin, normal degilsin, mesela sinifta konusurken birşey söylerken dikkate alinmaz oldum. Ilk başlarda takmıyordum, gülüp geçiyordum. Sonra bu olaylar bu yerici konuşmalar tekrarlaninca artik, tekrar elestirilmemek icin düşüncelerimi söylememeye icimde yasamaya karar verdim. 6-7 yildir böyle yasiyorum. Kendi sahsi fikirlerimi toplum icinde söylemiyorum, artik en yakin arkadaslarima aileme bile soylemiyorum. Hep icime atiyorum. Artik cok yoruldum cok yoruldum. Sadece alkol veya herhangi bi kaygi azaltici hap ictigimde konusuyorum. Bir ortamda asla kendi davranislarimi kendi duygularimi.yasayamiyorum. elestirilirim daha da degersiz hissetirilirim diye sadece susuyorum. Herkes gibi davranmaya calisiyorum. Icim kalbim ic dunyam hep bi baski altinda, cok fazla gamli gibi hissediyorum artik vucudumun gamdan cürüdugunu hissetmeye basladim. Kendimi yasayamamaktan yoruldum. Kendim olamamaktan. Sadece ruyalarimda kendimim. Birde yaygin anksiyete bozuklugu icin kullanilan bi hapi ictigimde rahat oluyorum ama onunda etkisi gecince asiri depresif oluyorum intihari falan dusunuyorum. Yanlis anlasilmaktan, hakkimda yanlis dusunulmesinden, degersiz hissetmemek icin tum duygularimi icimde yasiyorum cok yoruldum be arkadaslar ne olur allah rizasi icin yardm edn bana deme noktasina geldim bunlari yazarken agliyorum bile

Kendini çok güzel ifade ediyorsun. Aklın başında, cümlelerin mantıklı, algıların açık, her şeyin farkındasın. Eğer içinde böylesine bir baskı varsa bence artık hata yapmanın ve risk almanın vakti gelmiş demektir. İnsan aşırı baskı ve tehdit altında kaldığında ya savaşır, ya kaçar. Belli ki kaçamıyorsun bu ortamlardan, sorunlardan ve insanlardan. O zaman savaşacaksın, risk alacaksın. Hep birilerinin onayına, memnun olmasına, sana hiç bir şey söylememesine odaklı yaşamayacaksın. Etrafına bak, bazı insanlar herkesle savaşır, kavga eder, böyle ol demiyorum ama senden daha az yıpranırlar bu insanlar. Savaşmaktan çekinme. Biraz kendin ol, şimdi tam vakti. Çünkü yeterince doldun, patlamak üzeresin. Daha fazla içinde istiflemeye kalkma dertleri. Biliyorum ben böyle söylüyorum ama uygulayabilsem zaten yaparım diyorsun şu anda. Elimizden gelen bu dostum. Biz sana doğru yolu göstereceğiz, sen de doğru yola yönelik hamleler yapacağın gün gelene kadar bu acıyı taşıyacaksın. Ben inanıyorum ki, canın biraz daha yandığında hem ne dediğimi anlayacaksın, hem de dediklerime paralel eylemlerde bulunmaya başlayacaksın. Yoksa şu an psikolojik olan sorunlarına bir de fiziksel hastalıklar eklenir. Bedenin bu baskıya daha fazla dayanamaz.

Ezilme kapasitesi olan insanları ezerler. Bu normaldir. Yani aslında sen saçmalamasan bile karşındaki sana saçmalama diyebiliyorsa bunu söyler. Hiç bir suçun yokken durduk yere ağır eleştirilere maruz kalabilir ve hatta dayak bile yiyebilirsin. Çok normal bir şey söylediğinde sana aptalca muamelesi de yapılabilir. Neden böyle yapıldığını anlatmak için çok uzun yazılar yazmak gerek o yüzden biz sadede gelelim. Öncelikle korkuyorsun ki ilk etmende bu. Çok kötü şeyler olacak diye düşünüyorsun. Birisi sana ters bir cevap verdiğinde sende ona ters cevap verirsen çok kötü şeyler olacak gibi. Bu doğru değil. Güçlü olmalısın. Güçlü olmak için korkmamalısın korkmamak için de savaşmalısın ezik ve Hor görülmemelisin.
Örneğin birisi sana saçmalama dedi sende ona kes sesini ben saçmalamıyorum diyeceksin. Sonra en büyük ihtimalle seni dövmek için hamle yaptı. Sende kavga edeceksin ve ona verebileceğin en büyük zararı o anda vereceksin. Bu zarar öldürmek yada yaralamak için değil etkisiz hale getirmek için. Mesela karnına var gücünle tekme atabilirsin. Bu normal insanların yaşayış biçimi bu yüzden kimse kimseye hoşuna gitmeyecek şeyleri pat diye söyleyemez çünkü olacaklar az çok bellidir. Hayatın normal seyrinin dışına çıkarsan insanlar seni çok pis ezerler. Sana taş atana sen gül at diye bir şey yok. O işin edebiyatı. Sana taş atana sen kaya fırlatacaksın. Gül atarsan yada sessiz kalırsan seni taşla gömerler. Geçmiş olsun.

Alıntı:

---

karamsar Nickli Üyeden Alıntı

Örneğin birisi sana saçmalama dedi sende ona kes sesini ben saçmalamıyorum diyeceksin. Sonra en büyük ihtimalle seni dövmek için hamle yaptı. Sende kavga edeceksin ve ona verebileceğin en büyük zararı o anda vereceksin. Bu zarar öldürmek yada yaralamak için değil etkisiz hale getirmek için. Mesela karnına var gücünle tekme atabilirsin. Bu normal insanların yaşayış biçimi bu yüzden kimse kimseye hoşuna gitmeyecek şeyleri pat diye söyleyemez çünkü olacaklar az çok bellidir. Hayatın normal seyrinin dışına çıkarsan insanlar seni çok pis ezerler.

---

Harika yazmışsın karamsar. Ancak böyle anlatılabilirdi. Kelimesi kelimesine söylediklerine katılıyorum. Hayat, insanların içindeki güzellikleri öldürerek, normal seyrine göre davranmak zorunda bırakıyor. Ne daha sert, ne daha kibar.

Alıntı:

---

dreamer8 Nickli Üyeden Alıntı

Harika yazmışsın karamsar. Ancak böyle anlatılabilirdi. Kelimesi kelimesine söylediklerine katılıyorum. Hayat, insanların içindeki güzellikleri öldürerek, normal seyrine göre davranmak zorunda bırakıyor. Ne daha sert, ne daha kibar.

---

Teşekkür ederim dreamer. Ben iletişim üzerine bir meslekte çalıştığım için az çok birşeyler gözlemledim. Mesela insanlara gereğinden fazla ilgi gösterirsen senden çekinirler. Gereksiz yere sohbet edersen espri yaparsan seni küçümserler saygınlığını yitirirsin. Gereksiz yere sert davranırsan bu da içinde sana karşı bir hırs yada kendisine karşı suçluluk duyurur. Olması gereken kendinden emin, sert ses tonu ve kibar. İletişim basit sade ve kişiye karşı hemen bitecek kısa süreli bir ilgi göstermek. O kadar az ilgi göstereceksin ki, sanki hiç umrunda değil ile varlığının farkında arasında bir ilgi. Bu ilk tanışma iletişimidir. En yararlı tanışma şeklidir. Bide iletişimin ileri safhaları var ki bu safhalarda bile ilginin oranını çok az tutmak gerek. Davranışlar ve özgüven yerli yerinde ve konuşma süreleri kısa olmalı. Samimiyet ya hiç olmamalı yada kibar bir samimiyet ortamı olmalı. İç dünyamızı ve eksik yönlerimizi açmamalıyız açmamız gerekirse de hemen geçiştirmeliyiz. İletişim garip bir şeydir. :)

Rica ederim Karamsar. Etrafımda çok fazla iletişim hatası görüyorum. İlk kez tanıştırılan iki insanın sırılsıklam, yapışık, bulaşık, aşırı samimiyet içeren kelimeleri dışarıdan iğrenç görünüyor. Mesafe çoğunlukla işe yarar, daha az hata yapar, daha az açık verirsin. Fakat aşırı mesafe ve resmiyet de insanı kasar, dertlerini hiç kimseye anlatmadığında bu da insana bir güvensizlik ve yük verir, sürekli arkanı kollarsın, her şeyi herkesten gizli yapmaya çalışırsın, kimsenin yanında telefonla konuşamazsın. Senin de dediğin gibi her şey ayarında olmalı. Ayrıca insana göre muamele gösterilmesi gerektiğine inanıyorum ki ben bunu uyguluyorum zaten. yani etrafımdaki her insanla hukukum, samimiyetim, ona tanıdığım haklar ve özelimi paylaşma seviyem farklı farklıdır. Bu seviyeyi karşımdaki insanın kişilik özellikleri ve bana olan tavırları belirler. Birinin yanında çocuk olabilen ben,
başkasının yanında duvar gibi soğuk ve sert bir adam olurum ve bu iki yüzümü aynı kişi kesinlikle bir arada göremez.