Çocuğum yemek yemiyor ne yapmalıyım
Yemek konusu da çocukların iradelerine bakan ve anne-babaya karşı kullanabildikleri kozlardan bir tanesidir. Bazı durumlarda enne-babanın yanlış tutumu bu durumun pekişmesine neden olur.
Çocuklar yemek yememeyi annelerine karşı koz olarak kullanabilmektedirler. 18 aylıktan 2 yaşına kadar, yetişkine karşı çıkmanın bir yolunu yemeklerde bulur. Yemek konusu da çocukların iradelerine bakan ve anne-babaya karşı kullanabildikleri kozlardan bir tanesidir. Bazı durumlarda enne-babanın yanlış tutumu bu durumun pekişmesine neden olur. Daha sonra 3 ve 6 yaş civarında, çocuk tat alma konusunda başka bir orijinal dönemden geçer. Hep aybnı şeyleri sevmeye ve yemeye başlar. Genelde makarna, patates kızartması, pilav, sosis, ...vs. bu durum çocuğa göre bir iki yıl sürebilir.
Normalde bir yaşından sonra çocuğun sofraya erişkinler ile beraber oturması ve yaşına uygun yemekler yemesi beklenir. Beş yaşına gelen çocuk, ailenin yemek alışkanlıklarına uyabilir. Bu evrelerde çocuk fazla yemek yemeye zorlanmamalıdır. Tabağına fazla yemek koyarak bitirmesine zorlamak, onda nazlanma oluşturur. Bu nazlanma gitgide yememeye dönüşür. Çocuk okulda yemek yemeye başladığında yiyecek tercihleri daha da zenginleşir.
ÖNERİLER:
Çocuğunuzun yemek seçmesini istemiyorsanız, önce sizin yemek seçmeyerek örnek olmanız gerekir.
Unutmayın ki yemek yeme çocuğun sıra dışı yapması gereken bir olay değil, onun fizyolojik bir ihtiyacıdır. Zevkle yapması gereken bir ihtiyacını işkence haline getirmemek gerekir. Yemediği için telaşa kapılmanın bir anlamı yoktur. Baskı yapmayın, sabredin, göreceksiniz ki yemek yiyecektir.
Çocuktan çok yemesi istendikçe, diğer kişilerin ilgisini çekmek için yememekte direnecektir. Hiçbir çocuğun açlıktan kendini öldürdüğü görülmemiştir. Çevresindeki hiç kimse çocuğun yemesiyle ilgilenmezse o karnını kendiliğinden doyuracaktır.
Yemek yememe sorununa bir bakış;
Çocuk akşam yemeğini bir türlü yemek istemiyor. Annesi o kadar ısrarla yemesini istediği halde, çocuk inatla “Hayır yemeyeceğim” diyor.
Hatta bazı anneler bu durumlarda çocuğun arkasından yemek tabağıyla birlikte dolaşırlar. Burada çocuğa nasıl bir mesaj verilmiş oluyor? “Çocuğum aslında yemek yemek, fizyolojik bir ihtiyaçtır ama senin için sosyal bir doyumdur. Sen yemek yemesen de olur aslında. Fakat ben senin yemek yemeni istiyorum. Bunun için de ısrar ediyorum.” Böylece çocukların akşam yemekleri bir merasim halini alıyor.
Anne birazcık sabırlı olabilse şunu derdi:
“Çocuğum akşam yemeği için sofraya yemeği koyuyoruz. Yarım saat içimde de yemeğimizi bitiririz. Sonra ben sofrayı kaldırırım. Sofrayı kaldırdıktan sonra ise sana bir daha yemek hazırlamam. Ayrıca yemekten sonra senin için çayla birlikte kek, pasta, sandviç gibi şeyler atıştırmana da izin vermem sabaha kadar aç kalırsın.”
Çocuk yemek yemediğinde sabaha kadar aç kalsa, sabah kahvaltısında çocuk herkesten önce kahvaltıya oturacak ve hızla yemeye başlayacaktır. Sabah kahvaltısında da hiçbir şey yemiyorsa öğleye kadar hiçbir şey yedirmeyin bu sefer öğlen yiyecektir. Öğleyin de yemiyorsa bu sefer akşam yiyecektir.
Nihayetinde mutlaka acıkacak ve sofraya oturacaktır. Yememesi mümkün değil. Neden? Çünkü yemek yemek, fizyolojik bir ihtiyaçtır. İnsan yemek yemeden yaşayamaz. Çok acıkan bir insan sadece kuru bir ekmeği bile büyük bir iştahla yiyebilir.
Burada dikkat edilmesi gereken durum; kesinlikle alınan karadan dönülmemesidir. Zira çocuk acıktım dediğinde eğer ona acır ve bir şeyler verirseniz, yemek yememe alışanlığını pekiştirmiş olursunuz. Böyle durumlarda çocuğunuzun oyununa düşmeyin.
Ayrıca;
Yemek saatinde çocuk sofraya çağrılmalı yiyebileceği kadar yemek önüne koyulduktan sonra kesinlikle iki üç kereden fazla yamak yama konusunda ısrar etmeyiniz.
Çocuğun her zaman iştahlı olamayacağını da kabul edelim. Böyle zamanlarda yemiyor diye telaşa kapılıp ona baskı uygulamayalım. Yoksa yemeğe karşı daha da iştahsız ve isteksiz hale gelecektir.
Çok fazla ısrarcı olarak, tabak elinizde, çocuğun peşinde dolaşmayın.
Çocuk yemek yemeden sofradan kalkarsa kesinlikle o öğün içinde ona ek abur cubur gıdalar vermeyin.
Onu büyüklerin yediği her yemeği yemesi konusunda zorlamayın. Çünkü çocukların damak zevkinin ve beklentilerinin büyüklerinkinden farklı olduğu bir gerçektir. Ama her çeşit yemekten tatması gerektiğini ona anlatın.
Yemek yememek çocuğun seçtiği bir davranıştır. Aç kalmak da onun tercihi. Yemek yemek istemiyorsa yemesi için baskı yapılmamalıdır. Sabaha kadar aç kalmasına izin verilmelidir. Çünkü aç kalmak bizim değil, çocuğun sorunudur. Böylece çocuk kendi davranışının sonuçlarına katlanmayı öğrenir.
Çocuğun yemekten iki saat öncesinden, bir şey yamamaya alıştırılması gerekir. Bu alışanlık yasaklarla değil,uzun süreli ve sabır içinde ona yapacağımız açıklamalarla sağlanmalıdır.
“Yemezsen hasta olursun, büyüyemezsin.” Gibi abartılı sözler de söylenmemeli. Bu durum çocukta korku oluşturabilir.
Çocuğun yanında kesinlikle “şunu yemez, bunu yemez” diye konuşmayın. Çocuğun bunu kabullenip o yiyeceği denemesini zorlaştırmış oluruz.
Her canı sıkıldığında bakkala yada markete girmemeli. Kesinlikle yedikleri abur cubura sınır getirmelisiniz. Bunlar onun iştahını kesecektir.
Yemek zamanından beş on dakika önce çocuk uyarılmalıdır. Çocuk oyunda ilken sert bir tutumla sofraya gelmesi için zorlanmamalıdır. Oyun çocuk için her şeydir. Çocuğu oyundan koparıp almak onu yemek yememeye yöneltebilir. Yese bile sinirlilik içinde yenen yemek olumsuz etkiler yapar (hazımsızlık, bulantı, kusma).
Yemek konusunda büyük hata çocuğa baskı yapmaktır. Bu onu daha da inatçı, itaatsiz yapacak ve sizin ona karşı öfkelenmenize neden olacaktır.
Akşam yemek yapmaya karar verdiğinizde o gün yapabileceğiniz yemek çeşitlerinden hangisini istediğini çocuğunuza sorarak fikrini almanız, çocuğun alınan kararda sorumluluk duymasını ve bu konuda hassas davranarak yemek yemesinde yardımcı olacaktır.
alıntı kaynak : aktuelpsikoloji.com
