Değer verme ve tulumbacı sendromu çözemiyorum?

Merhaba arkdaşlar, açıklamaya göre sanırım en uygun bölüm burasıydı. Önceden(dediğim 2-3 hafta öncesine kadar) bu konuda(değer vermek) hiç bir sıkıntım yoktu. Ne olduysa bu 2-3 hafta içerisinde çevredeki insanların,eşyaların hayvanların benim için değerleri 50kat aşağıya indi diyebilirim. Aynı şekilde kendi değerimde düştü(benim için kendini beğenmişlik hiç olmadı, çünkü artık kendimi kabullendim bu yüzden eksiklerim için üzülmüyorum artılarım için seviniyorum.). Bu aralar psikolojik olarak biraz bunalımdayım kendimi çok iyi hissetmiyorum bunun farkındayım. Değer verme sorunum bu şekilde, bunu nasıl anlatacağımı ne şekilde araştıracağımı bilmiyorum, bu konuda yardımlarınızı bekliyorum.

Tulumacı sendromu(Küçük Şeyler 2):Prof.Dr. Üstün Dökmen'in yazmış olduğu Küçük Şeyler kitabının 2. serisinde 2.bölüm Tulumbacı sendromu. İstanbul'luların eski tulumbacılarından adını alan, bir işi yarıda bırakıp başka bir işe başlama sorununu ele alan bir konu. Sanırım bu sendrom bende de salgılanıyor. Hep aynı işi yapmam beni sıkıyor, her zaman dinamik bir yaşam seçmem için fikirlerimi değiştiriyorum ve bu olmaz anladım(yarıda bırakıyorum, belki ilerlesem başarıcam ama yapamıyorum :( ) bir de şunu deneyeyim diyip başka bir dala atlıyorum. Nasıl atlatabilirim, panoma asacağım hergün okuyabileceğim bir yazı var mı etkileyici? yada diğer çözümler neler?

İlgilenip okduğunuz için teşekkür ederim...

En sevdiğin eşyanın senin için değeri kalmadı mı?
Yemek ve suyun? Yatağının?
Kendinin? Eğer ki kendinin değeri kalmamışsa intihar düşünceleri belirir, bildiğim bu. Nasıl değeri artar herşeyin bilmiyorum. Yaşadığın depresif bir dönem olabilir. O halde yardım alarak ve geçmesini bekleyerek ve hiç gelişme olmasa da bir süre çabalayarak geçirebilirsin hiçbir şey yapmamaktansa.

Sanırım sen işlerini yavaş sakin ilerletmeyi başaramıyorsun birşeye çok odaklanıyorsun diğer her işi iterek.
Belli süre sonrada ondan sıkılıyorsun?
Hızlı yaşamaya çalışma sakin huzurlu yaşamaya çalış bu dünyanın ve yaşamında sonu var dünya sonsuza kadar var olmayacak tüm çabalarımıza ragmen herşeyin bir sonu var.
Zaman sadece mutlu geçirdiğimiz zaman değerlidir.
Zamanı hevesini çabuk kaybettirecek şekilde değil sakin sakin işini tamamlayacak şekilde kullan.
Tabi söylediklerini doğru anlayarak mı yorumladım bilmiyorum ben anlatımından bunu anladım.

@balık: Bu konuyu irdeliyorum. Kendime güveniyorum herşeyin bir anahtarı olmalı. Bakış açılarımı değiştirmem gerekiyor sanırım.
@goffee: Doğru yorumladın birden fazla şeyi 1 gün içerisinde yaşamayı nedense istiyorum, sanırım o konudaki tecrüemin eksik olması beni ileride hayal kırıklığına götüreceğini düşünüyorum( zaten böyle :/ ), kendimi biraz zorlamam gerekiyor bugünden itibaren ilgilendiğim birden fazla konuyu bir kenera atıp hangisinde ilerdeysem onu bitirmeden diğerlerine geçiş yapmayarak başlamayı düşünüyorum..

Dikkat sorunun oldugunuda düşünüyorum.
Bir uzmanla konuşup bize anlattıklarını anlatmanda fayda var.
Sanırım yaşadıgın çevre ortamı çok aktif?

Alıntı:

---

reloaded Nickli Üyeden Alıntı

Merhaba arkdaşlar, açıklamaya göre sanırım en uygun bölüm burasıydı. Önceden(dediğim 2-3 hafta öncesine kadar) bu konuda(değer vermek) hiç bir sıkıntım yoktu. Ne olduysa bu 2-3 hafta içerisinde çevredeki insanların,eşyaların hayvanların benim için değerleri 50kat aşağıya indi diyebilirim. Aynı şekilde kendi değerimde düştü(benim için kendini beğenmişlik hiç olmadı, çünkü artık kendimi kabullendim bu yüzden eksiklerim için üzülmüyorum artılarım için seviniyorum.). Bu aralar psikolojik olarak biraz bunalımdayım kendimi çok iyi hissetmiyorum bunun farkındayım. Değer verme sorunum bu şekilde, bunu nasıl anlatacağımı ne şekilde araştıracağımı bilmiyorum, bu konuda yardımlarınızı bekliyorum.

Tulumacı sendromu(Küçük Şeyler 2):Prof.Dr. Üstün Dökmen'in yazmış olduğu Küçük Şeyler kitabının 2. serisinde 2.bölüm Tulumbacı sendromu. İstanbul'luların eski tulumbacılarından adını alan, bir işi yarıda bırakıp başka bir işe başlama sorununu ele alan bir konu. Sanırım bu sendrom bende de salgılanıyor. Hep aynı işi yapmam beni sıkıyor, her zaman dinamik bir yaşam seçmem için fikirlerimi değiştiriyorum ve bu olmaz anladım(yarıda bırakıyorum, belki ilerlesem başarıcam ama yapamıyorum :( ) bir de şunu deneyeyim diyip başka bir dala atlıyorum. Nasıl atlatabilirim, panoma asacağım hergün okuyabileceğim bir yazı var mı etkileyici? yada diğer çözümler neler?

İlgilenip okduğunuz için teşekkür ederim...

---

tulumbacı sendromu bende de var. hedefe odaklanmakta güçlük çekiyorum. birden sola dönüyorum solun sağında başka bir şey farediyorum ona bakıyorum derken sağdan iki dal daha çıkıyor. benim hayatımın özeti tulumbacı sendromu. dallanım budaklanmışbir hayatın içinde şaşakalmış biriyim.

Tulumbacı sendromu pek bana göre birşey değil, elimdeki işi bitirmeye gayret ederim. Bitiremezsem zaten kafama takılır ama yeni işe de hemen dalmam. Bitiremediğim işimden vazgeçerim zaten.