Artık intihar fikrini iyice benimsedim.
İşsizlik ve bundan kaynaklanan boşluk hali, boş kaldıkça kafaya gelen iğrenç düşünceler hayaller sözler. Artık hangi düşünce bana ait hangisi değil ayırt edemiyorum.
Ve artık kendini öldürmek, edebi cehennem şu yaşadığım lanetten daha cazip gelmeye başladı. Orda çekeceğim azaptan, bu pis düşünceler aklıma bile gelmez diye düşünüyorum. Bana engel olan tek şey içimde halan yapma diyen imanım, ya intiharı da beceremezsem korkusu. Çünkü daha önce 2 kutu zehir içip oturup ölmeyi bekledim ama öldürmedi, sadece kanama sistemimi bozdu. Yaşamak için elimden gelen her şeyi yapıyorum ama sanırım adım adım intihara doğru gidiyorum...