Lise sona kadar, düsuncelerimi duygularimi açıklılıkla, çekinmeden söyleyen biriydim, sonra cevremden elestriler almaya başladım, işte birsey soyluyorum mesela, senin pskolijin bozuk, sen delisin, normal degilsin, mesela sinifta konusurken birşey söylerken dikkate alinmaz oldum. Ilk başlarda takmıyordum, gülüp geçiyordum. Sonra bu olaylar bu yerici konuşmalar tekrarlaninca artik, tekrar elestirilmemek icin düşüncelerimi söylememeye icimde yasamaya karar verdim. 6-7 yildir böyle yasiyorum. Kendi sahsi fikirlerimi toplum icinde söylemiyorum, artik en yakin arkadaslarima aileme bile soylemiyorum. Hep icime atiyorum. Artik cok yoruldum cok yoruldum. Sadece alkol veya herhangi bi kaygi azaltici hap ictigimde konusuyorum. Bir ortamda asla kendi davranislarimi kendi duygularimi.yasayamiyorum. elestirilirim daha da degersiz hissetirilirim diye sadece susuyorum. Herkes gibi davranmaya calisiyorum. Icim kalbim ic dunyam hep bi baski altinda, cok fazla gamli gibi hissediyorum artik vucudumun gamdan cürüdugunu hissetmeye basladim. Kendimi yasayamamaktan yoruldum. Kendim olamamaktan. Sadece ruyalarimda kendimim. Birde yaygin anksiyete bozuklugu icin kullanilan bi hapi ictigimde rahat oluyorum ama onunda etkisi gecince asiri depresif oluyorum intihari falan dusunuyorum. Yanlis anlasilmaktan, hakkimda yanlis dusunulmesinden, degersiz hissetmemek icin tum duygularimi icimde yasiyorum cok yoruldum be arkadaslar ne olur allah rizasi icin yardm edn bana deme noktasina geldim bunlari yazarken agliyorum bile