-
Aşırı mutsuzum
Nefret ediyorum artık insanlardan bana çok yapmacık geliyorlar. çok saçma kararlar ve sözler sarfediyorlar karsıdakine sonucu hiç düşünmeden. benim yaşantım boyunca hiç insan diyebileceğiniz biriyle tanışmadım buna kendimde dahil o yüzden ben dahil herkesi hayvan gibi görüyorum dışları hayvan içlerinde bir yerlerde gizli insanı çıkartmıyorlar hem zeka olarak hemde toplumsal hoşgörü olarak ve kendime gelmek istiyorum her aynaya baktığımda kendimi görmüyorum gördüğüm tek şey iğrenç bir şey. İçine hapsedilmişim ve sanki beni kontrol ediyor ve bana aynada aptal aptal bakıyor ondan nefret ediyorum o da bunu biliyor ve üzülüyor hissediyorum ona haksızlık mı editorum bilmiyorum ama onun yaptığı bir çok hata yüzüne ben eleştiriliyorum ve çok yanlış bir biçimde kişilik olarak karşıma çıkıyor bu eleştirilerin yan etkileri, yetersiz benlik kendinden nefret etme depresyon becerisizlik ve hayat boyu başarısızlık,... Ve bunun nedeni insan sıfatına layık olmayan kendilerine özeleştiri yapamayan kişiler, onlara teşekkür ederim beni bu düşüncelerle baş başa bıraktıkları için.
