Printable View
Karanlık bir oda. Adım atıyorsun. Sandalyeye çarpıyor sendeliyorsun. Oturacak yer arıyorsun, ellerin vazoyu deviriyor.
Gün ışığı odayı aydınlatana dek bekliyorsun. Sabırlısın. Beklemeyi seviyorsun. Umutlusun demek. Karanlığı da seviyorsun. Çünkü karanlık yok eder nesneleri özneleri de. Yok olmak, yok etmektir biraz da.
Sandalyeye çarptıktan sonra oturacak yer arayacağına, sandalyeye çarpmayı bir fırsat olarak görüp hemen otursaydın vazoyu kırmazdın.
Yok olurken ve yok ederken karşınıza çıkan ve çıkabilecek olan fırsatlarda nasibini alıyor.
Önce fırsatları değerlendirme şansını kullanmamak ve sonra umutlu olmak oyalanmaktan başka bir şey değil.
"Yok olmak, yok etmekten daha güzeldir." şeklinde bitirmeni ümit ederdim.
Ey temiz adam, korkuda gizlenmiş emniyeti gördün, ümitte gizli korkuyu da bir gör.Alıntı:
Denge Nickli Üyeden Alıntı
Sağol kardeş, iyi geldi.
Estağfurullah...