almanyadan sosyal fobili

[koeln]

selam,

ben 15 senedir almanyada yasiyorum ve geldigimden beri sosyal fobiyle savasiyorum...
burda ayni durumda olan almanyali arkadaslar varmi?

[paradox]

selam,

ben 15 senedir almanyada yasiyorum ve geldigimden beri sosyal fobiyle savasiyorum...
burda ayni durumda olan almanyali arkadaslar varmi?

Oncelikle aramiza hosgeldiniz koeln..
Almanya degil fakat ben de hollandada yasiyorum. Sorununuz Turkiye de yasadiginiz donemde de varmiydi yoksa buradami basladi? sorununuz hakkinda biraz daha detay verirseniz daha rahat paylasimlarda buluna bilecegimize inaniyorum..
Sagliklar dilerim...

[merdivenler]

Merhaba,
ben Turkiye'deyim fakat ayni sorun bende de var. Forumda bana gelen tavsiyeler ve guzel sozler sayesinde bu sorunla savasmaya karar vermistim. Su anda baya gelisme kaydetmis durumdayim. Bu surecte cok sey kaybettim (okuyordum, okulu biraktim; ise girdim, isi biraktim; sevdigim insanlarin bana olan guvenini sarstim..). Kazandiklarim ise kendime olan guvenim ve deneyimlerim oldu.
Bu sirada ogrendigim bir sey varsa o da kendime guvenmeyi, deli cesareti ile dimdik yuruyebilmeyi ogrenemedigim surece iyilesemedigimdir.
Her gun sokaga cikarken insanlarin benimle alay edecegini, bir istekte bulundugum kisinin beni reddedecegini, gururumun kirilacagini, icinden cikilamaz durumlarda kalacagimi,.. ve bunun gibi milyonlarca kabus senaryolarini goze alarak disari cikiyorum.
Genellikle de eve dondugumde bunlardan hicbiri gerceklesmemis oluyor ve kendimi cesaretimden ve basarimdan dolayi kutluyorum :)
Kendine guvenmek kolay mı dersen, degil tabi. Sosyal fobinin en korkutucu yani insani bir kisir donguye sokmasi. Fobin yuzunden hareket alanin o kadar daraliyor ki, fobini yenmek icin hic birsey yapamaz hale geliyorsun, gitgide de kotulesiyorsun.
Benim bu donguyu kirmami mecburiyetler sagladi. Tek basima ayakta hayatla mucadele edebilmem icin yapmam gereken seyler vardi. Bu sirada gururum da kirildi, benimle alay da edildi, icinden cikamadigim durumlara da dustum. Ama ya kendim ayaga kalktim, ya da dostlarim ve ailem beni cekip cikardilar. Salla gitsin! deyip, butun sikintilarimi bir kalemde silmeyi ogrendim.
Sana tavsiyem kendine guvenmeyi ogrenmendir. Bu dunyada nice uckagitcilar, yalancilar, dolandırıcılar goguslerini gere gere geziyor. Siyasetcilere bir bak; o kadar yolsuzluk yapip ustune bir de televizyonlarda kasim kasim kasiliyorlar. Bu daglari ben yarattim der gibi geziyorlar... Senin neyin eksik? Ben soyleyeyim: kirilmaktan o kadar korkuyorsun ki, hic kirilmayacagin bir cam fanusta yasamayi seciyorsun. Ama fanusun disini gordukce, disari cikmayi istiyorsun.
Cok uzattim biliyorum, kisa kesecegim artik.
Camdan disari bak: o insanlarin her biri birer kahraman biliyor musun? Benim icin her biri birer kahraman. Neden mi? Aciklayayim.. Mesela mendil satan bir cocuk, butun cesaretiyle, itilip kakilmayi goze alarak, tekrar tekrar mendil uzatiyor birilerine.. Ya da elinde alet cantasiyla bir tamirci. Uc kurus maas icin, ailesine bakabilmek icin, abuk subuk laflarina katlanmak zorunda oldugu bir patronu, kendisine emirler yagdiran musterileri olmasina ragmen, her sabah erkenden isine gidiyor.
Iste bu yuzden ben de cesur olmaya, onlar gibi bir kahraman olmaya calisiyorum. Aksam eve geldiginde kendine "aferin! seninle gurur duyuyorum" demek kadar guzel bir duygu yok inan.