PDA

Orijinalini görmek için tıklayınız : ben ve hastalığım



negatif
10-10-2008, 12:21 AM
yanlızım işte..annemler yok bir bakayım dedim halime neye benzeyecek ilerdeki hayatım..pek içaçıcı değil..işime gidebiliyorum..birileriyle konuşabiliyorum bakınca herşey normal ama değil işte..olmaz bu hastalıkla tek başına olmaz..başkasıylada olmaz allahım nasıl bir açmaz bu ne yapacağım bir başıma şu koca dünyada bu nevrozla ben..sosyal fobisi olan biri ne kadar insanca yaşar ki..şimdi ailem var ama onlar ölünce ne olucak..işte bu kısım tam bir mıamma..düşünüyorum bir çıkış bulamıyorum..izole bir hayatım olursa nasıl katlanırım buna..beynimdeki seratoni seveyim..niye ya niye daha az salgılanıyor..neyim ben bilinçli bir gerizekalı mı neyim..sebebi bilinmiyormuş hücrelerimin arasında ki mesaj iletiminin arızalı oluşunun..ben de bilmiyorum eyy tıpçılar bu arızayla nasıl tek başına yaşanır..bende bilmiyorum..öylece izliyorum kendimi dışardan bekliyorum korkuyla ailemi kayybedeceğim günü..korkuyorum hastalığım ilerler diye korkuyorum akıl hastanesinde yaşlanırım diye korkuyorum bir zavallı olmaktan..ve bunu engellemem mümkün değil..hadi hayat biraz da sen yardım et bana..neyim ben zeyna mı hayır ya ben bilinçli bir deliyim işte nasıl değiştiririm sebebini bile bilmediğim hastalığımı nasıl iyileştiririm kendimi..şu yanlış beynimi..bu kadarı fazla değil mii..ben sadece rahatça kaliteli yaşayabilmeyi hastalığımın hayatımı etkilememesini istiyorum..yanlızlığı hallederim tek başına..ama yanına hastalık eklenince durum berbat gözüküyor..........umarım bir yerlerde sıkışıp kalmış açık bir kapı vardır ve umarım ailem yanımdayken ulaşırım o kapıya..umarım bir güzellik yaparsın hayat..işim sana kaldı..bakalım nasıl bir son bekliyor benii

eliftetik
10-10-2008, 12:28 AM
yanlızım işte..annemler yok bir bakayım dedim halime neye benzeyecek ilerdeki hayatım..pek içaçıcı değil..işime gidebiliyorum..birileriyle konuşabiliyorum bakınca herşey normal ama değil işte..olmaz bu hastalıkla tek başına olmaz..başkasıylada olmaz allahım nasıl bir açmaz bu ne yapacağım bir başıma şu koca dünyada bu nevrozla ben..sosyal fobisi olan biri ne kadar insanca yaşar ki..şimdi ailem var ama onlar ölünce ne olucak..işte bu kısım tam bir mıamma..düşünüyorum bir çıkış bulamıyorum..izole bir hayatım olursa nasıl katlanırım buna..beynimdeki seratoni seveyim..niye ya niye daha az salgılanıyor..neyim ben bilinçli bir gerizekalı mı neyim..sebebi bilinmiyormuş hücrelerimin arasında ki mesaj iletiminin arızalı oluşunun..ben de bilmiyorum eyy tıpçılar bu arızayla nasıl tek başına yaşanır..bende bilmiyorum..öylece izliyorum kendimi dışardan bekliyorum korkuyla ailemi kayybedeceğim günü..korkuyorum hastalığım ilerler diye korkuyorum akıl hastanesinde yaşlanırım diye korkuyorum bir zavallı olmaktan..ve bunu engellemem mümkün değil..hadi hayat biraz da sen yardım et bana..neyim ben zeyna mı hayır ya ben bilinçli bir deliyim işte nasıl değiştiririm sebebini bile bilmediğim hastalığımı nasıl iyileştiririm kendimi..şu yanlış beynimi..bu kadarı fazla değil mii..ben sadece rahatça kaliteli yaşayabilmeyi hastalığımın hayatımı etkilememesini istiyorum..yanlızlığı hallederim tek başına..ama yanına hastalık eklenince durum berbat gözüküyor..........umarım bir yerlerde sıkışıp kalmış açık bir kapı vardır ve umarım ailem yanımdayken ulaşırım o kapıya..umarım bir güzellik yaparsın hayat..işim sana kaldı..bakalım nasıl bir son bekliyor benii




negaa gördüğüm en negatifsin bee için öyle değilde hafif tutukluk yapmışın
ne kadar çok negatif üretiyosun hakkında bi dur sakin ol hele

hayattan beklentine gelince herşey güzel olacak merak etme biraz sabırlı ol

sendeki bazı şeylerin hastalıkla ilgisi yok yenmen gereken birşeyler var sadece bunları başardığında göreceksin bak nasıl birer birer çözülüyor herşey

çünki yüreğin pozitif ya e nega davranışlar tezat oluşturuyo dolayısıyla sni o hale getiriyo

ne diyoruz şimdi HERŞEY GÜZEL OLACAK

olvido
10-10-2008, 11:39 AM
ister hasta olalım ister olmayalım bu içimizdeki yaşama isteği başarma isteği kendimizi geliştirme öteleme isteği bittikten sonra bir ölüyüz
biz hayatın bize getirdiği sorunlarla başadebildikçe, sağladığı imkanları kullanabildikçe varız ve yaşıyoruz
ne olursa olsun sen hiç bir zaman pes etmeyeceksin çünkü yaşamak istiyosun ömrünü akıl hastanesinde geçirmek istemiyosun
unutma aslında sen tek başına çok büyük bişeysin annen baban sen olduğun için var herşeyin merkezinde sen varsın
sen var olduğun sürece korkmaa ama sakın varolmaktan vazgeçmee

tigal
22-12-2008, 03:26 AM
aşık olup birine bağlanman seni bu dertten kurtarabilir:eek:

karanfil
13-02-2009, 02:09 AM
okb liler deli degildir akıl hastalığı degil merak etme

pelin99
21-02-2009, 07:31 PM
Bak arkadaşım bende de var yalnızlık korkusu inan.Düşünüyorum bigün ailem olmayacak yanımda o zaman yapayalnız kalacağım belki akıl hastanesinde belki hastanede yaşlanacağım diye çok korkuyorum.Beni kıranlara karşı gül atıyorum çünkü yalnızlık beni korkutuyor ilaç kullanmak istemiyorum sersem gibi dolaşıyor kullananlar bi kere bende kullanmıştım ve uyur gezer gibiydim.Beynimi uyuşturmak istemiyorum.Bi yerde okudum ne düşünürsen o olurmuş.Beyin gücümüze inanmamız lazım

negatif
21-02-2009, 08:04 PM
şu an okudumda epey önce yazmışım ve hala yerdeyim:Daman ne olursa olsun öleyim mi??akıl hastanesine düşersem de orda da eğlenecek birşeyler bulurum be yhaa:Ddoktorları deli ederim falan:Dtünel kazar çıkarım:D

negatif
21-02-2009, 08:06 PM
iyileşmek için ilaç kullanmak zorundasın..tedavi elimizde olsaydı böyle sürünmeyi seçmezdik herhalde;) nasıl düşünürsek öyle olur diye birşeye asla inanmıyorum ben yıllardır deli olduğumu söylüyorum bak hala mantıklı cümleler kurabiliyorum :Dtedavi şart

capella
22-02-2009, 01:02 AM
"ben bilinçli bir deliyim işte" yazmışsın da delilerin o kdr da bilinçli olduğunu ve bu kadar akıllıca cümleler kurabildiğini sanmıyorum.sadece "negatif" sin.herkes ailesiz yarımdır,eksiktir,kimse bizi onlar kadar karşılıksız sevemez bu kesin.ailesi bişekilde yanında olmayan insanlardan daha iyi durumdasın sonuçta.
ve bigün kendi aileni kurcaksın eğer istersen,bu senin elinde.hiçkimsenin hiçbir zaman yalnız,hayatta tek başına,çaresiz kalabileceğini düşünmüyorum kendi öyle olduğunu düşünmedikten sonra.

negatif
22-02-2009, 11:26 PM
aile kurmak isterdim..ama bu olmayacak.çünkü hastayım ve bu halde evlenmeyecek ve bu halimle anne olmayacak kadar farkındayım gerçeklerimin..ama bunu böyle düşündüğüm için değil gerçeğimin bu olduğunu bildiğim için bu böyle..şöyle düşün fiziksel olarak bir hastalığın var ve çocuk sahibi olamıyorsun..istediğin kadar olumlu düşün çocuğun olmayacaksa olmaz..bunu düşünce biçiminle değiştiremezsin..aynı şey ruhsal engeller için neden geçerli olmuyor..biz aslında çok iyiyiz de numara mı yapıyoruz..kimse yanlızlığı isteyerek seçmez..ama gün gelir öyle şeyler yaşarsın ki buna mecbur olursun..beni ancak hayat ayağına çelme taktığın da anlayabilirsin..hiçbir şey bizim elimizde değil..hiçkimse tanrıcılık oynayarak kaderini değiştiremez..böyle bir güç yok.hayatta yapacağın ve yapamayacağın şeyler vardır o kadar

burcu_
23-02-2009, 08:24 PM
Rahatsızlığının bilincinde olmak çok güzel bişey tek biz diiliz biçok kişi bizim gibi ama ya farkıda diiller yada önemsemiyorlar.Bunlar aile de kuruyor çocuk da yapıyor tek farkları bazılara hayata negatif bakmıyor.Ben kendimi negatif sanırdım ama benden negatifleri de varmış.Canım inan hayat o kadar kısa ve acımasız ki.Ya ona direneceksin güzellikler katmaya çalışacaksın güçlü olacaksın yada boyun eğip herşey bitti gözüyle bakacaksın.Bende obsesifim ileri derece olmasada takıntılarım var ve kaygılarım var ama hiçbi zaman bu yüzden evlenmeyim yada evlenemem çocuk yapamam gülemem oynayamam demedim.Neden peki.Benim diğer insanlardan ne eksiğim var belki fazlam bile var bilinçliyim hastalığımı biliyorum bazıları obsesif olmasına rağmen bunu kişiliğim böyle diyip örtüyo.Biz öyle yapmıyoruz belki bundan kaybediyoruz.Herşeyin bi çözümü var ya kanser verem vs olsaydık o zaman ne olacaktı.Güzel şeyler de düşünmek lazım bazen.Ben moralim bozuk olduğu zaman takıntılarım arttığı zaman pasta börek yapıyorum,dışarı çıkıyorum arkadaşlarımla dolaşıyorum bazen onlardan beklemiyorum unutuldum diye düşünmek yerine ara sıra onlara kendimi hatırlatıyorum.Kabuğuna çekilmek en acısı.İnsan ne kadar yalnız kalırsa o kadar fazla artar düşünceleri yalnızlığı.Sakın bitti herşey bu son diye düşünme herşeyin bi başlangıcı vardır belki karşına aniden biri çıkacak bütün hayatını değiştirecek bu takıntılarını yada yalnızlığını düşünmeye vaktin bile olmayacak.Umarım bi gün gelir bu yazdıklarını yüzünde bi tebessümle okursun

negatif
23-02-2009, 09:19 PM
ben gerçekçiyim elimde değil..senin hastalığın evliliğine engel değil boyutta demek ki..ben 2 kez nişanlanıp hastalığım yüzünden ayrıldım..durumum tecrübeyle sabit yani..evlilik benim doğama aykırı bir durum..mecburen mutlu olamayanlardanım..hiçbir zaman beyaz gelinl,k üzerine hayaller kurmadım..ben işimle ilgili hayaller kurdum kuruyorum..evlilik özgürlüğü yok eden sorumluluk yükleyen bir kurum..benim kalemim değil yani..bu yüzden takılmıyorum..beni sadece yaşlılığım düşündürüyor o kadar..yoksa deliyim ama evlenecek kadar değil:D