Bu Dünyaya Alişamadim.

[biyolog]

AliŞamadim Bu DÜnyaya
--------------------------------------------------------------------------------

EVET KENDİMİ ANLATIYODUM. BEN ESASINDA BU DÜNYAYA ALIŞAMADIM. EVET BU HASTALIK BENİDE YIPRATTI AMA BEN KARARLIYIM YENİCEM. ŞU ANDA 20 MG PAXİL KULLANIYORUM. AMA BU HASTALIK SADECE İLAÇLA GEÇECEĞİNE İNANMIYORUM. ACABA BU HASTALIKTA ETKEN OLAN SADECE SEROTONİN HORMONUMU YOKSA BİZİM İÇ DÜNYADA YAŞADIĞIMIZ OLAYLAR VE O OLAYLARA BAKIŞ AÇIMIZMI? bunu tam bilemiyorum. evet 33 yaşında yım. ama inanın kendimi bir çocuk gibi hissediyorum. evet ben bir çocukum hiç büyümemiş bir çocuk sanki ruhumm çocuk. şimdi annem geldi ona yardım edicem annem babam yaşlı onlarada yardım etmek zorundayım. aramızda kuşak çatışması var. bazen tartışmalar yaşıyorum ama sonra üzülüyorum. neyse arkadaşlar işte mazbut bir hayatım var. sokağa çıkmayı pek sevmem hayatımda kahveye gitmedim. hayatımda küfür etmedim. sigara ve alkol kullanmadım. bazı arkadaşlarım benim gereksiz yere yaşadığımı sölerler. oğlum git at kendini denizi sen neye yaşıyosun derler. ama ben onlara uyamıyorum onların arasına giremiyorum. benim hayatım hep ders çalışmakla geçti. üniversiteyi kazanmak benim için bir ölüm kalım meselesiydi 2 yıl dersaneye gittim. kazandım. 5 yıl fakülte okudum. hala kitap okurum. benim dünyam onlar adeta çünkü sokaklardan ve insanlardan çok daha iyi zararsız keşke insanlar değişsse keşke bir sihirli değnek gelse bütün insanlar hümanist ve iyi kalplıi olsa savaşlar olmasa sınırlar olmasa fakirlik olmasa sokakta yatan çocuklar olmasa bir ekmek için akşam vakti çöp karıştıran insanlar olmasa, kadınlar cinsel bir **** olarak görülmese, kadın ve erkekler eşit olsa, toplumumuzda kadınada bir birey olarak bakılsa. bazen düşünüyorum insanlık nereye gidiyor ..........
başka türlü bir şey benim istediğim
ne ağaca benzer, nede buluta
burası gibi değil gideceğim memleket
denizi ayrı deniz havası ayrı hava
nerde o özlediğim, nerde o beklediğim,
rengi başka , tadı başka.
CAN YÜCEL
BİYOLOG
KARŞIYAKA-İZMİR

[PINAR_]

biyolog bende aynen 20 MG PAXİL kullanıyorum uykum olmadıgı zamanlarda ativan kullanıyorum 10 yıl gibi panik atak var henüz asansöre binemiyorum çok katlı apartmanların merdivenlerini yürüyerek çıkıyorum kalabalık ortama giremiyorum çokduygusalım ağlıyorum sürekli gece uyurken birden nefesim gidiyor kalpimde çarpıntı başlıyor bunları senin benim gibi yaşayanlar biliyor çok zor oldugunu benim böyle hastalıgım var dedigim kişiler yanlış anlıyor sanki DELİ gözüyle bakıyorlar bizim toplumumuz böyle kişileri dışlıyor bu gün ben hastaysam yarın kimin ne olacagıbelli degil onu düşünmüyorlar

[biyolog]

pınar hanım ben size mesaj attım okudunuzmu efendim.

[yigitemail]

arkadaşım yeni bir başıl açtım panikatak net çözüm diye

[yigitemail]

arkadaşım yeni bir başlık açtım bir bak

http://e-psikoloji.com/forum/showthread.php?t=2825

[yigitemail]

arkadaşım yeni bir başlık açtım bir bak istersen

http://e-psikoloji.com/forum/showthread.php?t=2825

[biyolog]

pınar hanım ben size panik atak için öneri olarak mesaj attım okudunuzmu..

[saviola]

keşke hastalığını kabul etmeyen hastalar başkalarına hasta gözüyle bakmasa :D ama karşımızdakileri eleştirmek ve bahaneler aramak yerine kendimizi nasıl düzeltebiliriz diye düşünmek gerek kanımca (:

[BeYaZ_KeLeBeK]

AliŞamadim Bu DÜnyaya
--------------------------------------------------------------------------------

EVET KENDİMİ ANLATIYODUM. BEN ESASINDA BU DÜNYAYA ALIŞAMADIM. EVET BU HASTALIK BENİDE YIPRATTI AMA BEN KARARLIYIM YENİCEM. ŞU ANDA 20 MG PAXİL KULLANIYORUM. AMA BU HASTALIK SADECE İLAÇLA GEÇECEĞİNE İNANMIYORUM. ACABA BU HASTALIKTA ETKEN OLAN SADECE SEROTONİN HORMONUMU YOKSA BİZİM İÇ DÜNYADA YAŞADIĞIMIZ OLAYLAR VE O OLAYLARA BAKIŞ AÇIMIZMI? bunu tam bilemiyorum. evet 33 yaşında yım. ama inanın kendimi bir çocuk gibi hissediyorum. evet ben bir çocukum hiç büyümemiş bir çocuk sanki ruhumm çocuk. şimdi annem geldi ona yardım edicem annem babam yaşlı onlarada yardım etmek zorundayım. aramızda kuşak çatışması var. bazen tartışmalar yaşıyorum ama sonra üzülüyorum. neyse arkadaşlar işte mazbut bir hayatım var. sokağa çıkmayı pek sevmem hayatımda kahveye gitmedim. hayatımda küfür etmedim. sigara ve alkol kullanmadım. bazı arkadaşlarım benim gereksiz yere yaşadığımı sölerler. oğlum git at kendini denizi sen neye yaşıyosun derler. ama ben onlara uyamıyorum onların arasına giremiyorum. benim hayatım hep ders çalışmakla geçti. üniversiteyi kazanmak benim için bir ölüm kalım meselesiydi 2 yıl dersaneye gittim. kazandım. 5 yıl fakülte okudum. hala kitap okurum. benim dünyam onlar adeta çünkü sokaklardan ve insanlardan çok daha iyi zararsız keşke insanlar değişsse keşke bir sihirli değnek gelse bütün insanlar hümanist ve iyi kalplıi olsa savaşlar olmasa sınırlar olmasa fakirlik olmasa sokakta yatan çocuklar olmasa bir ekmek için akşam vakti çöp karıştıran insanlar olmasa, kadınlar cinsel bir **** olarak görülmese, kadın ve erkekler eşit olsa, toplumumuzda kadınada bir birey olarak bakılsa. bazen düşünüyorum insanlık nereye gidiyor ..........
başka türlü bir şey benim istediğim
ne ağaca benzer, nede buluta
burası gibi değil gideceğim memleket
denizi ayrı deniz havası ayrı hava
nerde o özlediğim, nerde o beklediğim,
rengi başka , tadı başka.
CAN YÜCEL
BİYOLOG
KARŞIYAKA-İZMİR

çok doğru ve güzel yazmışsın biyolog....ama şu varki senin bu istediklerini isteyen bir sürü insan var....hala....evet bu kirli dünyaya rağmen hala bunu isteyen insanlar var....sayısı azdır tabi....bende çoğu zaman kendimi öyle hissediyorum...insanlara baktığımda,televizyonda haberleri izlediğimde gazete okuduğumda....o saydığın keşkeleri sayıyorum.....

ama artık iyice umutsuzlaşıyorum...pollyannacılığa gerek yok.....realist olmakta fayda var...gidişat kötü daha da kötü olacak....

bizim yapabileceğimiz ise tek birşey var....bu kirlenmiş ve dahada kirlenecek olan dünyada kendimizi temiz tutabilmek.....ne yazıkki her koyun kendi bacağından asılır felsefesini gütmek durumundayız......

[biyolog]

benim sorunum dünyaya alışamadım... sanki toplumu bir televizyondan seyreder gibi seyrediyorum. ben dünya içinde kendime bir dünya oluşturdum. sanki kendi oluşturduğum bu dünya içinde daha mutluyum. ve daha güvendeyim. hayata karşıda bazen kendimi çok güçsüz hissediyorum.

[Gümüş]

bende alışamadım...mecburen yaşıyoruz yapacak bir şey yok...

[PINAR_]

pınar hanım ben size panik atak için öneri olarak mesaj attım okudunuzmu..




biyolog evet okudum çok çoktşk ederim ama on yırdır ilaç alıyorum iyi olamıyorum olmuyor olmuyor

[YADELLER]

Ben alıştım diyorum ama her atak sonrası bakıyorumda kendime alışamamışım bir önceki bir sonrakine benzemiyor normal olduğum zamanlar üstünde durmadan atlatıyorum o anları ama; mutsuz ve kaygılı olduğum zamanlar çok sarsıyor beni,hamdolsun bu günlerimede beterin beteri var şikayet etmiyorum sabrediyorum.

[dipsizkuyu]

güçlü insanlar alışkanlıklarıyla değil bilgileri ile yaşarlar sizde deneyiniz alışmak zorunda değilsiniz.ben öyle yapıyorum. o bana alıştı ama.. vazgeçemiyor artık.

[YADELLER]

güçlü insanlar alışkanlıklarıyla değil bilgileri ile yaşarlar sizde deneyiniz alışmak zorunda değilsiniz.ben öyle yapıyorum. o bana alıştı ama.. vazgeçemiyor artık.

Doğru söylüyorsunuz şu bir gerçekki Panik Ataklılar aslında çok güçlü insanlar normal insanlardan bile güçlüyüz ,yaşayan bilir neler yaşadıklarımızı ve ne denli bir güçle savaştığımızı,dilerim herkes kazanır bu savaşı.