Maalesef yine ben..

[headbangarang]

Arkadaşlar tekrardan merhaba yaklaşık bir yıl önce panik atak-anksiyete problemleri yaşıyordum hiçbir psikologa gitmemiştim ama kaygılarımın yaşadığım şeylerin bundan kaynaklandığı açıktı. 7-8 aydır çok iyi hissediyordum psikolojik olarak da fiziksel olarak da kendi kendimi tedavi ediyordum aslında. Ama kısa bir süre önce babamı kaybettim çok büyük bir acı hala içimi yakıyor aklıma geldikçe kendimi kötü hissediyorum ilk bir hafta hiçbir şey düşünemedim o acıdan başka. Ama sonra sürekli her şeyi sorgulamaya başladım. Bu herşey çok boş geliyor ve bomboş hissediyorum ve sürekli kendimin veya başkalarının başına (ailem,arkadaşlarım vb.) kötü bir şeyler gelecekmiş gibi hissediyorum. Babamı kalp krizinden sabaha karşı aniden kaybettik. Benim babamdan öncede dediğim gibi hep hastalık kriz ölüm korkularım vardı. Ama sanki nüksetti babamla beraber. Biri bana kendine dikkat et dese bile kendine iyi bak dese bile başıma kötü bir şey gelecekmiş gibi hissediyorum. Ya da tuhaf bir şekilde baksa sarılsa öpse filan. Daha önceden de yaşıyordum bunları birebir ama sanki şu an daha yoğun. İçimden bu korkular düşünceler hiç eksilmiyor. 7-8 aydır hiç yaşamamış olmamın da etkisi var belki çünkü babama kadar gerçekten uzun süredir yaşamıyordum.. Yine çok daralmış durumdayım.

[dreamer8]

Başın sağolsun dostum, mekanı cennet olsun, nurlar içinde yatsın İnşallah.. Acın daha taze, veren Allah artık onu senden alma zamanının geldiğine hükmetti. Baban da senin yaşadığın acıyı yaşadı zamanında. O da babasını kaybetmiştir muhtemelen...Gerçekten herşey boş. Hergün gördüğün bir insan bir saniyede hareketsizliğe, görünmezliğe geçiyor ve hiç yaşamamışcasına kaybolup gidiyor. Hayat yalan diyorsun o anda. Epeydir görmediklerini görüyorsun cenazede, bir rüyadaymış gibi...Babamla birkaç gündür küstüm ama senin bu açtığın konu biraz yumuşamam gerektiğini hatırlattı bana ve bir hayra da vesile oldun...Ölümden, hastalıktan, kendi seçimin ve hatan dışında başına gelen hiçbirşeyden korkma dostum. Sen evrende bir noktasın ve başına gelenlerde pek bir tasarrufun yok. Tabi ol, tevekkül et, rahatla.

[headbangarang]

Başın sağolsun dostum, mekanı cennet olsun, nurlar içinde yatsın İnşallah.. Acın daha taze, veren Allah artık onu senden alma zamanının geldiğine hükmetti. Baban da senin yaşadığın acıyı yaşadı zamanında. O da babasını kaybetmiştir muhtemelen...Gerçekten herşey boş. Hergün gördüğün bir insan bir saniyede hareketsizliğe, görünmezliğe geçiyor ve hiç yaşamamışcasına kaybolup gidiyor. Hayat yalan diyorsun o anda. Epeydir görmediklerini görüyorsun cenazede, bir rüyadaymış gibi...Babamla birkaç gündür küstüm ama senin bu açtığın konu biraz yumuşamam gerektiğini hatırlattı bana ve bir hayra da vesile oldun...Ölümden, hastalıktan, kendi seçimin ve hatan dışında başına gelen hiçbirşeyden korkma dostum. Sen evrende bir noktasın ve başına gelenlerde pek bir tasarrufun yok. Tabi ol, tevekkül et, rahatla.

Baba babadır iyi ya da kötü de olsa baba.. Her şekilde de canın yanıyor çünkü. Küs kalma babana daha vakti varken sarıl öp kokla. Büyük bir boşluktayım sanki ve gerçekten hala her şey şaka gibi. İnanmak istemiyorum ama gerçek ortada.. Bu hastalıkta o kadar lanet bir şey ki hep en kötü anında yakalıyor insanı..

[öyle yani]

Psikologa hiç gitmeyi düşündünüz mü? Psikiytr pek vakti yoktur dinlemeye ve ilaç yazıp gönderir.Ama bu hastalığın daha doğrusu söylemlerin sende yarattığı korkular bir temele dayanıyor.Daha önce konuştuğum biri mesala mezarın içinde canlı kalma korkusu vardı.Sanki ölünce canlı olduğu halde farketmeyip onu canlı canlı gömecekler korkusu.Benzer korkular sizde var olablir ama siz onu ortaya çıkarmak için psikologla çalımanız şart.

[dreamer8]

Baba babadır iyi ya da kötü de olsa baba.. Her şekilde de canın yanıyor çünkü. Küs kalma babana daha vakti varken sarıl öp kokla. Büyük bir boşluktayım sanki ve gerçekten hala her şey şaka gibi. İnanmak istemiyorum ama gerçek ortada.. Bu hastalıkta o kadar lanet bir şey ki hep en kötü anında yakalıyor insanı..

30 u geçkin bekar bir erkek olarak, aynı eve sığmamamız, ayrı eve çıkmama rıza göstermemesi ve bekarlığımın iyice sorun olması aramızı bozuyor. Biraz daha sabır göstermem gerekiyor onlara sanırım, vesile oldun gibi oldu. Teşekkür ederim.

[headbangarang]

Psikologa hiç gitmeyi düşündünüz mü? Psikiytr pek vakti yoktur dinlemeye ve ilaç yazıp gönderir.Ama bu hastalığın daha doğrusu söylemlerin sende yarattığı korkular bir temele dayanıyor.Daha önce konuştuğum biri mesala mezarın içinde canlı kalma korkusu vardı.Sanki ölünce canlı olduğu halde farketmeyip onu canlı canlı gömecekler korkusu.Benzer korkular sizde var olablir ama siz onu ortaya çıkarmak için psikologla çalımanız şart.

psikologa gitmeyi düşündüğüm zamanlar oldu ama ilaç kullanmak istemiyorum tamamen bende bitiyor olay farkındayım ve gerçekten dinlemeyeceğini de biliyorum o yüzden sürekli birileriyle konuşmaya paylaşmaya çalışıyorum kafamı dağıtmaya çalışıyorum zaten dönem dönem yaşıyorum bu korkuları 1-2 ay kadar sonra kendiliğinden geçiyor ama bu tür olaylarda tekrardan başlıyor.

[headbangarang]

30 u geçkin bekar bir erkek olarak, aynı eve sığmamamız, ayrı eve çıkmama rıza göstermemesi ve bekarlığımın iyice sorun olması aramızı bozuyor. Biraz daha sabır göstermem gerekiyor onlara sanırım, vesile oldun gibi oldu. Teşekkür ederim.

babam ölene kadar kimse ölür gibi gelmezdi bana.. babam ölünce anladım ölüm ne demekmiş.. babanıza uyduruk sebeplerle kapris yapmayın, 60 yaşındaki adamın değişmesini beklemeyin. siz ona onun istediği gibi davranın. eğer aynı evde yaşamak zor geliyorsa ayrı eve çıkın. izin vermiyorsa ayrı eve çıkmanıza anlayış gösterin babanızı sevin. her bayram elini öpün. şimdi babam çıkıp gelse, elleri kızgın demirden olsa, durmam öperim. ama yok, giden gelmiyor.

[öyle yani]

psikologa gitmeyi düşündüğüm zamanlar oldu ama ilaç kullanmak istemiyorum tamamen bende bitiyor olay farkındayım ve gerçekten dinlemeyeceğini de biliyorum o yüzden sürekli birileriyle konuşmaya paylaşmaya çalışıyorum kafamı dağıtmaya çalışıyorum zaten dönem dönem yaşıyorum bu korkuları 1-2 ay kadar sonra kendiliğinden geçiyor ama bu tür olaylarda tekrardan başlıyor.

İlac a bende karşıyım son çare olarak görürüm ilacı, ama benim tavsiyem iyi bir psikologla görüşmeniz, siz sürekli bilinçaltına atarak kısa süreli üstünü örtüyorsunuz.Bu büyüyerek sizin hayatınızı etkliyor.Birileri ile kounşmak geçici rahatlıklar sağlar ama sorununu gün yüzüne çıkarman gerek.

[headbangarang]

İlac a bende karşıyım son çare olarak görürüm ilacı, ama benim tavsiyem iyi bir psikologla görüşmeniz, siz sürekli bilinçaltına atarak kısa süreli üstünü örtüyorsunuz.Bu büyüyerek sizin hayatınızı etkliyor.Birileri ile kounşmak geçici rahatlıklar sağlar ama sorununu gün yüzüne çıkarman gerek.

psikolog da hemen bulunan bir şey değil ki maalesef... bin bir çeşit psikolog var ve hepsi birbirinden farklı.. panik atak anksiyete gibi hastalıkların ben zaten tamamen geçtiğine inanmıyorum kontrol altına alınabileceğini düşünüyorum sadece.

[öyle yani]

psikolog da hemen bulunan bir şey değil ki maalesef... bin bir çeşit psikolog var ve hepsi birbirinden farklı.. panik atak anksiyete gibi hastalıkların ben zaten tamamen geçtiğine inanmıyorum kontrol altına alınabileceğini düşünüyorum sadece.
o konuda haklısınız.umarım denk gelirsiniz istediğiniz psikologa geçmiş olsun.iyi forumlar

[biraz empati]

Basiniz sağ olsun.anlattiklariniz yaygin anksiyete bozuklugunu da andiriyor biraz. Destek almaniz sart. Mumkun mertebe bos durmamaya calisin. Bos kaldığınızda düşünceleriniz akliniza gelecektir. Acikcasi sadece psikologla da çözülebileceğini dusunmuyorum. Gecmis olsun .

[dreamer8]

babam ölene kadar kimse ölür gibi gelmezdi bana.. babam ölünce anladım ölüm ne demekmiş.. babanıza uyduruk sebeplerle kapris yapmayın, 60 yaşındaki adamın değişmesini beklemeyin. siz ona onun istediği gibi davranın. eğer aynı evde yaşamak zor geliyorsa ayrı eve çıkın. izin vermiyorsa ayrı eve çıkmanıza anlayış gösterin babanızı sevin. her bayram elini öpün. şimdi babam çıkıp gelse, elleri kızgın demirden olsa, durmam öperim. ama yok, giden gelmiyor.

Merhum babanız sizin gibi bir evlat bıraktı dünyaya. Bu başlı başına bir övünç kaynağı. Ona ve hatıralarına layık bir yaşam yaşaman dileğiyle. Bu arada büyük bir güzelliğe vesile olacaksın belki de. Babamla yaşadığım sorunlara farklı bir açıdan bakmama vesile olabilir bu konuşmalarımız ve ben şöyle bir karar alıyorum herkesin huzurunda. Babamla bir konuda anlaşamadığımızda bağırmak, öfkelenmek yerine babama özel bir sabırla sakin kalmayı, peki demeyi, gerilim çıkmadan ortamı yatıştırmayı düşüneceğim bundan sonra. Bu yaşta bir insan değişemez bence de. Kaldı ki, ben babama karşı gerçekten baskın biriyim, bana bulaşmaktan çekinir aslında ama ben sonra vicdan azabı çekiyorum. Babamı üzmek gerçekten canımı acıtıyor. Keşke hayat bu kadar hırpalamasa bizleri, bomba misali kurulup kurukup gezmesek ortalıkta...

[ecemhatice]

Arkadaşım sakin umutsuzluğa düşme.EMDR terapi bu hastalığı bitiriyor...gerçekten.sadece biraz sabirr