bayhope
30-07-2015, 11:08 PM
28 yaşında bir erkeğim. Uzun yıllardır sosyal fobi ile yaşamaktayım. Ergenlik dönemim geçtikten sonra edindiğim bilinç ile, babamın çok küçük yaşlarımdan itibaren üzerimde uyguladığı aşırı düzeyde eleştirel ve aşağılayıcı tavır sebebiyle bu rahatsızlığı yaşamaya başladığımı tahmin etmekteyim. Keşke sosyal fobiyle kalsaydı rahatsızlıklarım. Sosyal fobinin yarattığı sosyal travmalar sebebiyle kronik depresyon yaşamaktayım uzun yıllardır. Bunun yanı sıra, yaşadığım sırada başka hiçbir eylem gerçekleştiremediğim takıntılara sahip oldum. Bu üç rahatsızlığa da ciddi seviyede sahip olduğum için, birine iyi gelen ilaç, yan etki olarak diğerlerini şiddetlendiriyor. Tepetaklak kavuştuğum üniversite hayatımda, birine 2006'da, diğerine 2007'de başladığım iki bölümde son sınıftayım. Ancak rahatsızlığım sebebiyle derslerimi verip mezun olamıyorum 10 yıla yakın süredir. Babamın üzerimde yarattığı psikolojik baskılar sebebiyle de artık gözümü karartıp, ailemi de farklı bahanelerle ikna edip tek başıma İstanbul'a taşındım 1 seneye yakındır. Mezun olmadığım için alanımdaki işlere giremiyorum, garsonluk bulaşıkçılık gibi işler yapmaktayım. Rahatsızlığım beden hareketlerime yansıdığı için olsa gerek, başka çalışanların yanında yavaş kaldığım söyleniyor hep. Bu sebepten çalıştığım iş yerinden kovuldum. Rica minnet bulaşıkçı olarak dönüp, 4 ay sonra ikinci kez kovuldum. Hem de çalışırken düşüp omuzum çıktıktan sonra doktorun verdiği 13 günlük rapor biter bitmez, aynı gün. Sonrasında görüşmeye gittiğim yerde, deneme sırasında panik yapıp geri çevrildim. En son garsonluğa başladığım yerde 8 gün sonra yine yavaş olduğum gerekçesiyle kovuldum. Çok bunaldım. Ne yapacağım ben? Ne tedavi olacak param var, ne de iş veriyor kimse. İş verenler de aşırı özverime rağmen kovuyor bir süre sonra. İki gün önce yine kovuldum işte. Kimseden sadaka istemiyorum. Yaşayabilmek için iş istiyorum... Çok defa aç yatıyorum param olmadığından. Benim yaşamaya, karnımı doyurmaya, nefes almaya hakkım yok mu...