PDA

Orijinalini görmek için tıklayınız : Güvensizliğimin sebebi bumu? Nasıl geçebilirim.?



aloness
28-12-2014, 12:46 PM
29 yaşındayım. 5 yıl önce üniversiteyi bitirip eve döndüğüm yıl annem ve babamın arasının iyice kötü olduğunu ve ayrılacaklarını öğrendim. Uzakta olduğum için okulumun etkilenmemesi için o sırada bana bir şey söylenmedi. Ve eve döndüğümde bana söylediler. Ne kadar uğraştımsa olmadı. Evi terkettim tanımadım olmadı. Bu uğraşlarımın neticesin anne tarafından da baba tarafından da kötülendiğim kişiler oldu. Resmen düşman oldum barıştırmaya çalıştığım için. O andan itibaren akraba kelimesini tanımadım ve kimseyle görüşmedim görüşmüyorum da kimseyle (hala teyze dayı kim varsa) Sonra çok düşündüm neden olmuyor neden olmuyor . Bu zaman çerçevesinde etrafımdaki bir çok kişinin evlilik sıkıntısı çektiğini ve ayrıldığına şahit oldum . Hatta bir tanesine tanık göstermek istediler iyi ce fıttırdım.. Bir zaman sonra henüz anne babamın boşanma işlemleri bitmeden eve döndüm bir süre.Bilgisayarı karıştırırken. Çok kötü birşey le karşılaştım. Annemin internet ortamında arkadaş edindiği hatta biriyle telefon görüşmesi yapmaya başladığını tespit ettim. Bunu yüzüne söyledim... Bana en kötü şeyi yaptığını ben bu kadar sizin işin uğraşırken bunu yapmakla nekadar kötü bişey yaptığını söyledim.Bu olaylardan sonra anne baba akraba kim varsa görüşmedim bu vakte kadarda ne seslerini duydum ne yüzlerini.

Ayrıca bu annemin yaptığı şeyden dolayı çok etkilendim :( nasıl oldu bilmiyorum karşı cinsten kimseye güvenemiyorum ve en ufacık bişeyde siliyorum başımı alıp gidiyorum :( hep şüpheciyim.. Aldatılma korkusu.... Güvensizlik sorunumu nasıl yeneceğim.. Bu yüzden kızlarada yaklaşamıyorum :( Hep arkadaşlık mesafesinde kalıyorum. Kızlardan yaklaşan olduğunda kaçırıyorum kendimi.. Soyutladım iyice kendimi ilişkilerden. Dışardan bakılınca ne güzel insan derler. Herkes birilerini buluyor tanış et. İşin gücün var yuvanı kur diye..


Ben bu güvensizlik duygumu ve insanları çabuk silme olayından nasıl vazgeçebilirim. Nasıl bir yol izlemem gerekiyor. Psikiloga gitsem faydası olacakmı bilmiyorum .. Uzun süre geçti geçer dedim ama geçmiyor :(

Teşekkür ederim şimdiden herkese . Umarım anlatabildim yaşadıklarımı.

wingless
28-12-2014, 01:48 PM
şüphe duyma, güvenmeme gibi duygular seni sadece üzer ki bunu sende biliyosun her insan öyledir güven olmaz diye yaklaşma bence çünkü gerçekten iyi olanları da kaybedersin daha da önemlisi sadece yaşarsın hiç bi şeyin anlamı kalmaz

aloness
28-12-2014, 01:57 PM
Şuanda öyleyim galiba yaşıyorum sadece:/

Seçkin
28-12-2014, 07:51 PM
Tecrübe etmiş olduğun bazı şeylerin sonuçlarını "psikolog" luk olarak değerlendirmemekle işe başlayabilirsin demek istiorum...

Şüphe,çok etkili bi silahtır..bana sorarsan,bu mekanizmaya bardağın dolu tarafına bakar şekilde bakmayı dene..elbette güveni hakedecek düzgün insanlar (kadınlar) var fakat onları da zaten elekten geçirebilmenin yolu,bu şüphecilikten geçer..

Bu dünyada şüphe etmeden direk güveneceğim tek insan grubu ailemdir..özellikle de anne...onun dışında kim olursa olsun;temkinli olarak,yavaş yavaş tanıyarak yaklaşmayı öğretti hayat...ve açıkcası bu şekilde kimse bana zarar da veremior artık..hepsini şüpheci yaklaşımıma borçluyum diyebilirim...sadece durman gereken noktayı biliceksin o kadar..

Ailenin durumu ile ilgili bişi diemiorum..yani şöle ki;bi arkadaşımın annesi de bi zamanlar bana o gözle bakmıştı...biz adamla ailesinin nie bu durumda olduğuna kafa yorarken,iyiye gitmelerini umarken,o hanımın aklında çok farklı şeyler varmış..

Zaten sonunda başka biriyle yakınlık kurdu..belli ki gidişat bu rotaya bi kere yöneldi mi;geri dönüşü yok..öle ya da böle çiftler kopmuş ve kafalarında tasarladıkları yeni hayatlarının peşine düşmüşler artık..

Kendi hayatınla meşgul olup "her koyun kendi bacağından asılır" şeklinde düşüneceksin..yani durum onu gösterio anlattıklarından...

dreamer8
29-12-2014, 11:46 AM
Büyük bir sınavla sınanıyorsun dostum. Yaşadıkların gerçekten zor ve hiçbiri senin kabahatin değil, senin dışında etkenlerden olmuş. Annen özellikle çok ayıp etmiş. Bir kişinin henüz boşanmadan biriyle arkadaşlık kurması hiç uygun değil. Çok büyük hata yapmış, ne desen haklısın. Şükret ki 10 yaşında değilsin. Savaşabilecek güçtesin. Kolaylıklar dilerim.

Sempatikb
11-01-2015, 07:57 PM
Çok zor bir durum gerçekten. Bu hayat da pek çok şeyle sınanıyoruz. Benim naçizane fikrim, öncelikle olan şeyleri kabullenmekle başlayabilirsin ve zor olsa da zamanla affederek (görüş demiyorum tabi ki). Bu yaşadığınla insanlara daha çok tedbirli yaklaşmayı öğrendin ki şu an ki yaşam şartlarında kötü bir şey değil. Ayrıca herkesin kendi hayatı ve yaşadıkları kendine yani onlar bu yolu seçtikleri için hiç tanımadığın birine sorumluluk yüklemek seni huzursuz bir insan yapacaktır. Dediğim gibi temkinli olmak iyidir bodoslama atlamazsın, böylece yeni tanıdığın kişilerin tutumuna göre ilişkini daha rahat şekillendirebilirsin.

aloness
12-01-2015, 12:18 AM
Herkes kendi hayatına geçeli 5 sene olacak zaten. Çizeceğim bir yola sokamıyorum kendimi. İnanın nereye kadar gidecek sorusunun cevabını bilmiyorum. Sorumluluğu hiç tanımadığım birine değilde. Bu şekilde olmama sebep olanlara yüklüyorum. Yeni biriyle tanışsam da aklıma güvenebilirmiyim acaba bu insana sorusu değilde. Yine güvenirsem başıma bişey gelirmi diye soruyorum. Yalnızlığa fosilleştim galiba. Normal insanlar gibi yuva kurabiliriz umarım. Teşekkürler yorumlarınız için.