aloness
28-12-2014, 12:46 PM
29 yaşındayım. 5 yıl önce üniversiteyi bitirip eve döndüğüm yıl annem ve babamın arasının iyice kötü olduğunu ve ayrılacaklarını öğrendim. Uzakta olduğum için okulumun etkilenmemesi için o sırada bana bir şey söylenmedi. Ve eve döndüğümde bana söylediler. Ne kadar uğraştımsa olmadı. Evi terkettim tanımadım olmadı. Bu uğraşlarımın neticesin anne tarafından da baba tarafından da kötülendiğim kişiler oldu. Resmen düşman oldum barıştırmaya çalıştığım için. O andan itibaren akraba kelimesini tanımadım ve kimseyle görüşmedim görüşmüyorum da kimseyle (hala teyze dayı kim varsa) Sonra çok düşündüm neden olmuyor neden olmuyor . Bu zaman çerçevesinde etrafımdaki bir çok kişinin evlilik sıkıntısı çektiğini ve ayrıldığına şahit oldum . Hatta bir tanesine tanık göstermek istediler iyi ce fıttırdım.. Bir zaman sonra henüz anne babamın boşanma işlemleri bitmeden eve döndüm bir süre.Bilgisayarı karıştırırken. Çok kötü birşey le karşılaştım. Annemin internet ortamında arkadaş edindiği hatta biriyle telefon görüşmesi yapmaya başladığını tespit ettim. Bunu yüzüne söyledim... Bana en kötü şeyi yaptığını ben bu kadar sizin işin uğraşırken bunu yapmakla nekadar kötü bişey yaptığını söyledim.Bu olaylardan sonra anne baba akraba kim varsa görüşmedim bu vakte kadarda ne seslerini duydum ne yüzlerini.
Ayrıca bu annemin yaptığı şeyden dolayı çok etkilendim :( nasıl oldu bilmiyorum karşı cinsten kimseye güvenemiyorum ve en ufacık bişeyde siliyorum başımı alıp gidiyorum :( hep şüpheciyim.. Aldatılma korkusu.... Güvensizlik sorunumu nasıl yeneceğim.. Bu yüzden kızlarada yaklaşamıyorum :( Hep arkadaşlık mesafesinde kalıyorum. Kızlardan yaklaşan olduğunda kaçırıyorum kendimi.. Soyutladım iyice kendimi ilişkilerden. Dışardan bakılınca ne güzel insan derler. Herkes birilerini buluyor tanış et. İşin gücün var yuvanı kur diye..
Ben bu güvensizlik duygumu ve insanları çabuk silme olayından nasıl vazgeçebilirim. Nasıl bir yol izlemem gerekiyor. Psikiloga gitsem faydası olacakmı bilmiyorum .. Uzun süre geçti geçer dedim ama geçmiyor :(
Teşekkür ederim şimdiden herkese . Umarım anlatabildim yaşadıklarımı.
Ayrıca bu annemin yaptığı şeyden dolayı çok etkilendim :( nasıl oldu bilmiyorum karşı cinsten kimseye güvenemiyorum ve en ufacık bişeyde siliyorum başımı alıp gidiyorum :( hep şüpheciyim.. Aldatılma korkusu.... Güvensizlik sorunumu nasıl yeneceğim.. Bu yüzden kızlarada yaklaşamıyorum :( Hep arkadaşlık mesafesinde kalıyorum. Kızlardan yaklaşan olduğunda kaçırıyorum kendimi.. Soyutladım iyice kendimi ilişkilerden. Dışardan bakılınca ne güzel insan derler. Herkes birilerini buluyor tanış et. İşin gücün var yuvanı kur diye..
Ben bu güvensizlik duygumu ve insanları çabuk silme olayından nasıl vazgeçebilirim. Nasıl bir yol izlemem gerekiyor. Psikiloga gitsem faydası olacakmı bilmiyorum .. Uzun süre geçti geçer dedim ama geçmiyor :(
Teşekkür ederim şimdiden herkese . Umarım anlatabildim yaşadıklarımı.