"oedipus kompleksi" hakkında

[Bülent]

ilk aşkımızın annemiz ya da babamız olduğunu söyleyen sigmund freud'un tanımladığı ve çocukluk döneminde görülen kompleks.

erkek çocuk annesine şımarır ve hatta babası annesiyle yakınlık kurduğunda, sinirlenip ağlayabilir. bu kompleksin en somut örneği de budur zaten. erkek çocuk babayla güç rekabeti içinde hissederken, kız çocuğu, babasının gücüne ve hakimiyetine hayranlık duyar bu kompleks dahilinde. 3 ila 5 yaşlar arasında gözlenebilir.

oedipus'a gelince, mitolojide, çocuğun ebeveynine aşık olup evlenmesinin tatsız bir eylem olduğu ve sadece tanrılara özel bir uygulama olduğu kabul edilir. freud ise, bu teorisini yunan mitolojisindeki sophokles'e ait kral oedipus hikayesinden ilham alarak adlandırmıştır.

[montevo]

oedipus'a gelince, mitolojide, çocuğun ebeveynine aşık olup evlenmesinin tatsız bir eylem olduğu ve sadece tanrılara özel bir uygulama olduğu kabul edilir. freud ise, bu teorisini yunan mitolojisindeki sophokles'e ait kral oedipus hikayesinden ilham alarak adlandırmıştır.

bence çok fazla kafayı bulmuşlar

[Bülent]

oedipus'a gelince, mitolojide, çocuğun ebeveynine aşık olup evlenmesinin tatsız bir eylem olduğu ve sadece tanrılara özel bir uygulama olduğu kabul edilir. freud ise, bu teorisini yunan mitolojisindeki sophokles'e ait kral oedipus hikayesinden ilham alarak adlandırmıştır.

bence çok fazla kafayı bulmuşlar
haklısın freud :)

[antepli]

bu 19.yüzyıla ait bir düşünce. zaman içinde bunların bilimsel olmadığı görüldü.
freud ve psikanaliz hiç bir zaman bilimsel olamadı.
psikanaliz için sahte bilim (pseudoscience) denilebilir.

[Cagla94]

Ben açıkçası Freud'un fikirlerini mantıklı buluyorum. Hepimiz öyle ya da böyle anne/babamıza sevgi beslemiş onları birbirlerinden kıskanmışızdır, siz hatırlamıyorsanız bile çocukları gözlemlerseniz görürsünüz bunu. Freud'un dediği şekilde olan tutku şeklindeki aşk ise superego sayesinde bilinçaltımıza itiliyor olabilir, bunun ensest ilişkiye girdiğini ve toplumun onaylamayacağını bilen çocuk bunu yokmuş gibi sayabilir ve bir daha hatırlamayabilir. Benim fikrim bu en azından, Freud'un tamamen köşeye atılması geri kafalılık gibi geliyor.

[Okeanos]

Freud'un kuramı bu kadar sınırlı değildir tabiki. Çok geniş kapsamlıdır. Kuramı bilimsel olmadığı ve içsel süreçlere çok fazla vurgu yaptığı için eleştirilir. Ama neredeyse her türlü bozukluk ya da hastalığa bir cevabı yahut tedavisi mevcuttur. Fakat psikanaliz uzun sürdüğü için ( 2 yıl ya da daha fazla) bu yöntem büyük oranda terkedilmiş ve psikologlar bilişsel-davranışçı yöntemlere yöntemlere yönelmiştir.

[gunes23]

Freud herkesi kendi gibi sapık sandıysa biz ne yapabiliriz. Çocuk annesini sever ama asla bu sevginin içinde şehvani hisler yoktur. Saf bir sevgidir.

[Seçkin]

Yanlışlığından emin olduğum bi taraf varsa;o da erkek çocuğun babasını kıskanması deil,tam zıttına babanın çocuğu kıskanmasıdır..

Bebeklik ve izleyen çocukluk döneminde baba-oğul arasında çok sıkı ilişkiler olur ve genelde çocuk babasını dünyanın en güçlü kahramanı olarak görür..fakat bu durum zamanla,çocuk büyüdükçe,zayıflamaya başlar..çocuk olgunlaştıkça,babasının aslında o kadar da güçlü olmadığını,hatta daha da ilerleyen süreçlerde kendisinden geride dahi olduğunu düşünmeye/gözlemlemeye başlar..işte "taht kavgası" süreci de bu noktada başlıor..artık baba,oğlunun edindiği (kendisinin zamanında edinemediği) başarıları ezilmişlik hissi ile karşılıyor ve koşullar uygun oldukça kendinin üstünlüğünü kanıtlamaya çalışıyor..bu yeri gelir,bilgi ve kültür kapasitesi olur;yeri gelir deneyimleri öne sürme (bizim zamanımızda bla bla...) olur..

Mesela herhangi birinizin dikkatini çekti mi bilmiorum fakat;yemek sofralarında mesela anneniz size öncelik tanır ve tabağınıza daha fazla yemek koyma gibi şeyler yaparsa,babanın suratı hemen düşer..evlada gösterilen herhangi bi ilgi,O'na daha az gösteriliorsa,bunu hemen bi kenara yazar..

Bi çok evlilikte,kadın ile erkeğin arasında zamanla gelişen soğukluğa neden olan ciddi faktörlerden biri olarak görmüşümdür hep bunu..ve kesinlikle anne/kadının tarafında oldum her zaman...

"Baba" denen şeyin,bana iğrenç gelen yönlerinden sadece birisidir bu..."evladım yesin,ona yarasın..ona canım feda" gibi düşünceler yerine,"ben burda iskele babası mıyım?" gibi triplere girecek ve kendi evlatlarını,canlarını kıskanacak kadar alçalıyorlar..

İlerde asla,ama asla böle birine dönüşmek istemem...