Orijinalini görmek için tıklayınız : kalabalıklar içerisindeki yalnızlık
kamiloglu
16-01-2008, 11:18 PM
şu koskocaman dünyada yalnızlık çeken milyonlarca kişiden birisi olduğunu bilmek nasıl bir duygu? sanki okyanusun derinliklerinde akıntılara kapılarak sakin sakin kuyruk sallayan somon balıklarının, gümüş pullarını görmezden gelebildiği tek somon balığı olmak gibi bir şey mi bu? ya da her mevsim göç eden leyleklerin sürülerine dahil etmek istemediği tek leylek olabilmek. bunu başarmak gerçekten zor olsa gerek.
oysa tüm unutkanlığına rağmen arkadaşlarının doğum gününü tek tek not eden parmakları taşıyor ellerinde.
oysa bayramlarda, yılbaşı gecelerinde üşenmeyip postaneye kadar gidip tanıdıklarına kart postal göndermeyi adet edinmiş bir ruh var içinde.
her gönderdiği zarfın ağzını, diliyle değil gözyaşıyla kapatmış bir yürek taşıyor bedeninde.
aranan kişi olamadığı halde arayan kişi olmayı da marifet kabul edebilmek ne büyük bir erdemdir.
yalnızlık altın kapta sunulan bir zehir mi ola ki? kabın güzelliğine kanarak içtiğimiz bir zehir!...
veya bir ödül mü yoksa bir ceza mı? eğer ceza ise suçu neydi ki yalnızlığa mahkum edildi?
eğer ödülse bir ödülü taşımak neden bu kadar acı veriyor? bunu bir madalya gibi boynuna taktığında neden insanın boğazında düğümleniyor tüm kelimeler?
Her ne kadar kalabalığın arasında olsakta aslında hepimiz yalnız kalmış bir çocuğuz.
kaybolmuş, ağlamaksı gözlerle etrafındaki insanlara bakan bir ufaklığız hepimiz. Çünkü hepimiz yalnız kaldığımızda annemizi hatırlarız.
Hepimizin içinde hala o saf çocuk yaşıyor...
Nefertiti
16-01-2008, 11:52 PM
Teşekkürler.....
Çünkü hepimiz yalnız kaldığımızda annemizi hatırlarız.
Hepimizin içinde hala o saf çocuk yaşıyor...
Sen mi yazdın ???
kamiloglu
16-01-2008, 11:54 PM
Teşekkürler.....
Çünkü hepimiz yalnız kaldığımızda annemizi hatırlarız.
Hepimizin içinde hala o saf çocuk yaşıyor...
Sen mi yazdın ???
çok amatörce olduğu çabuk anlaşılıyor galiba
evet ben yazdım :)
kırmızıpabuçlar
17-01-2008, 12:35 AM
çok güzel. birçok kelimesinde "ben" varım.
Nefertiti
17-01-2008, 09:13 AM
çok amatörce olduğu çabuk anlaşılıyor galiba
evet ben yazdım :)
Kendi adıma çok beğendim,yüreğine sağlık...:)
mavigece
17-01-2008, 10:23 AM
ellerine, yüreğine sağlık berkeley...çok güzel bir yazı ...;)
kamiloglu
17-01-2008, 01:24 PM
teşekkür ediyorum
beğendiğinize sevindim :)
aranan kişi olamadığı halde arayan kişi olmayı da marifet kabul edebilmek ne büyük bir erdemdir.
işte bunu başarabiliyorum :)
Ama bir süre sonra yalnızlık ağır basıyor ve arayan kişi olmaktan vazgeçiyor insan...
gerçekten çok güzel bir yazıydı berkeley çok teşekkür ederim :)
kamiloglu
22-01-2008, 07:05 PM
begendiğine sevindim :)
yalnız kalmaman dileğiyle ;)
her insan hayatın belli bir döneminde yalnız kalır diye düşünüyorum... :)
Yalnızlığı tatmazsak sevdiklerimizle birlikte olduğumuz zamanların tadını çıkaramayız değil mi? :)
mutlu bir hayat diliyorum...(acısıyla tatlısıyla... :))
kamiloglu
22-01-2008, 07:19 PM
teşekkürler moral ve motivasyon için :)
BeYaZ_KeLeBeK
23-01-2008, 02:38 AM
şu koskocaman dünyada yalnızlık çeken milyonlarca kişiden birisi olduğunu bilmek nasıl bir duygu? sanki okyanusun derinliklerinde akıntılara kapılarak sakin sakin kuyruk sallayan somon balıklarının, gümüş pullarını görmezden gelebildiği tek somon balığı olmak gibi bir şey mi bu? ya da her mevsim göç eden leyleklerin sürülerine dahil etmek istemediği tek leylek olabilmek. bunu başarmak gerçekten zor olsa gerek.
oysa tüm unutkanlığına rağmen arkadaşlarının doğum gününü tek tek not eden parmakları taşıyor ellerinde.
oysa bayramlarda, yılbaşı gecelerinde üşenmeyip postaneye kadar gidip tanıdıklarına kart postal göndermeyi adet edinmiş bir ruh var içinde.
her gönderdiği zarfın ağzını, diliyle değil gözyaşıyla kapatmış bir yürek taşıyor bedeninde.
aranan kişi olamadığı halde arayan kişi olmayı da marifet kabul edebilmek ne büyük bir erdemdir.
yalnızlık altın kapta sunulan bir zehir mi ola ki? kabın güzelliğine kanarak içtiğimiz bir zehir!...
veya bir ödül mü yoksa bir ceza mı? eğer ceza ise suçu neydi ki yalnızlığa mahkum edildi?
eğer ödülse bir ödülü taşımak neden bu kadar acı veriyor? bunu bir madalya gibi boynuna taktığında neden insanın boğazında düğümleniyor tüm kelimeler?
Her ne kadar kalabalığın arasında olsakta aslında hepimiz yalnız kalmış bir çocuğuz.
kaybolmuş, ağlamaksı gözlerle etrafındaki insanlara bakan bir ufaklığız hepimiz. Çünkü hepimiz yalnız kaldığımızda annemizi hatırlarız.
Hepimizin içinde hala o saf çocuk yaşıyor...
çok güzel bir yazı..ellerine yüreğine sağlık..
vallahi tebrik ederim çok beğendim..:)
mavigece
23-01-2008, 02:44 AM
kalabalık yalnızlıklar...zaman zaman yaşadığımız...bazen yalnız kalmak isteriz...bazen de istemeden kalabalık yalnızlıklar yaşarız...
9 ŞUBAT
23-01-2008, 01:23 PM
ellerine saglık berkeley çok guzel , evet içimizdeki o çocuk olmasa hayatın anlamı kalırmı acaba ?
kamiloglu
23-01-2008, 01:26 PM
teşekkür ediyorum yorumlarınız için :)
kırmızıpabuçlar
24-01-2008, 12:16 AM
yalnızlığın ne demek olduğunu çok iyi biliyorum..
fiziksel olarak da duygusal olarak da çok ağır bir yükün altına girmektir yalnızlık..
ve bu yükün altından herkese kolay kolay kalkamaz..
yalnızlık insanı olgunlaştırır..
ama olgunlaşırken birçok şeyi yitiriverirsiniz..
hayat işte!
Powered by vBulletin® Version 4.2.5 Copyright © 2024 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.