kelam
16-03-2014, 11:18 PM
Lütfen okuyun, 2 dakikanızı alır en fazla.
Bu sorunumun ergenlikle hiç alakası olmamasına rağmen ergenlik döneminde olduğum için(17) buraya açıyorum. Arkadaşlarımdan farklı düşünüyorum. Olaylara daha objektif yaklaşıyorum. Bazı felsefik kitapları okurken onlar bana bunumu okuyorsun diyerek dalga geçmesini saçma buluyorum. Çünkü onlar farklı bir kanaldalar hepte öyle kalacaklar. Bazı ünlü düşünür, iş adamları, sanatçılar daha küçük yaşta farklı olduklarını anlamışlar. Ve bazılarıda farklı olduklarını anlayıp hayatta pek birşey yapamamışlar. Kafam aslında çok karışık. Küçük yaşta arkadaşlarımın aklı fikri oyundayken o yaşlarda bile ben Allah'ın varlığını neden bizi yarattığını düşünüyordum. Onlardan farklı olmamamı istememe rağmen hep farklı oldum. Hayatı fazla inceliyorum. Mükemmelliyetçi olduğumu düşünüyorum. Örneğin bir resimde kimsenin görmeyeceği küçük bir hata bulsam bile o resimin benim için bir anlamı kalmıyor.(İlkokulda yanlış birşey yazdığımda ve sildiğimde o yazının izi kaldıysa sayfayı komple yırtıyordum.) Mükemmelliyetçilik hayatta başarılı olmak isteyen birisi için süper birşey. Ancak bir nokta var ki herşeyi silip süpürüyor! O da çalışma arzusu. Bu melet olmadan hiç birşey başarmak mümkün değil. Bu arzunun geri gelmesi için neler yapabilirim? Gerçekten zor durumdayım ailemede bişiler bahsetmek istemiyorum ama yaşadığım durum hedefleri olan bir insan için çok zor.
Bu sorunumun ergenlikle hiç alakası olmamasına rağmen ergenlik döneminde olduğum için(17) buraya açıyorum. Arkadaşlarımdan farklı düşünüyorum. Olaylara daha objektif yaklaşıyorum. Bazı felsefik kitapları okurken onlar bana bunumu okuyorsun diyerek dalga geçmesini saçma buluyorum. Çünkü onlar farklı bir kanaldalar hepte öyle kalacaklar. Bazı ünlü düşünür, iş adamları, sanatçılar daha küçük yaşta farklı olduklarını anlamışlar. Ve bazılarıda farklı olduklarını anlayıp hayatta pek birşey yapamamışlar. Kafam aslında çok karışık. Küçük yaşta arkadaşlarımın aklı fikri oyundayken o yaşlarda bile ben Allah'ın varlığını neden bizi yarattığını düşünüyordum. Onlardan farklı olmamamı istememe rağmen hep farklı oldum. Hayatı fazla inceliyorum. Mükemmelliyetçi olduğumu düşünüyorum. Örneğin bir resimde kimsenin görmeyeceği küçük bir hata bulsam bile o resimin benim için bir anlamı kalmıyor.(İlkokulda yanlış birşey yazdığımda ve sildiğimde o yazının izi kaldıysa sayfayı komple yırtıyordum.) Mükemmelliyetçilik hayatta başarılı olmak isteyen birisi için süper birşey. Ancak bir nokta var ki herşeyi silip süpürüyor! O da çalışma arzusu. Bu melet olmadan hiç birşey başarmak mümkün değil. Bu arzunun geri gelmesi için neler yapabilirim? Gerçekten zor durumdayım ailemede bişiler bahsetmek istemiyorum ama yaşadığım durum hedefleri olan bir insan için çok zor.