skrt2014
28-01-2014, 05:34 PM
Merhabalar benim sorunum benim kafamın içinde durmadan konuşan bir sesin olması. Bazı kitaplara baktım insanın düşüncesi diyor bazı kitaplar iç ses diyor. Bu sesin hep var olduğunu biliyorum ama ben bu sesi susturmayı başaramadığım için gerçekten tedirgin oluyorum. Bu benim iç sesim ya da düşüncem olsa kontrol edebilirim değil mi ama kontrol edemiyorum ve susturamıyorum.
Bu sesle ilgili bazı özellikler şöyle;
- Bu sesin söylediklerini yazsam ama mümkün değil o kadar hızlı geçiyor ki bu konuşma o hıza yetişemiyorum iki cümle sonra vazgeçiyorum yazmaktan.
- Örneğin televizyonda bir tartışma programı izlerken bu ses de o konuyla ilgili konuşmaya başlıyor. Bazen yaptığı yorumlar ve çıkarımlar gerçekten güzel oluyor (bazen söylediği şeyleri ben biliyor muyum diye şaşırıyorum).
- Ben İngilizce ve Fransızca konuşabiliyorum ama Fransızcam biraz tutuk (konuşulanı çok iyi anlıyorum ama konuşurken kelimeleri doğru telaffuz edemiyorum) . Ama bu ses iki dili de acayip iyi konuşuyor hatasız ve akıcı.
- Yolda yürürken bu ses bana hikâyeler anlatıyor, içinde benim de olduğum bazısında mağdur olduğum hatta öldüğüm (bu öldüğüm hikâyelerde kendimi ağlarken bulabiliyorum), bazısında hayatta başaramayacağım işler başardığım hikâyeler. Sonra da hadi canım diyor yok böyle bir şey (ya da bunu ben mi diyorum)
- Olan bir olayın üzerine olmamış ve belki de olmayacak şeyler anlatıyor (örneğin bir kimlik kaybettim, bu kafamdaki ses bu kayıpla ilgili olabilecek şeyleri bir senaryo gibi yazıyor, annem kızacak, birisi kaybettiğim şeyi bulacak, alıp onu numarasını kullanacak, adıma şirketler kurulmuş olacak vs vs.…..) uzun uzun hem de en ince detayıyla saatler sürecek şekilde.
- Birisi konuşurken bir anda git o adamın kafasını kır, tut şöyle yakasından salla biraz, yeteeeeerr diye bağır gibi şeyler söylüyor.
- Herhangi bir şey olduğunda bana sen aptalsın işte, herkese güvenirsen böyle olursun, bak sen dur daha sana neler yapacaklar, ye kazıkları da aklın başına gelsin ama sende akıl yok ki başına gelsin diyor.
- Radyoda televizyonda bir şarkı duyduğunda o şarkıya mükemmel eşlik ediyor, sözlerinde hiç yanlışlık yapmıyor, tempoyu kaçırmıyor (benim sesim güzel olmadığı gibi sözlerini ezberlediğim şarkılarda bile tempoyu yakalayamam)
- Bir şey okurken bir bakıyorum bu ses konuşmaya başlamış ve ben okuduğumun ne olduğunu bu sesin ne zaman başladığını falan hatırlamıyorum.
Dediğim gibi eskiden de var mıydı vardı. Hatta başka nedenlerden dolayı psikiyatrist ve psikoloğa gittim bunu rahatsız eden bir sorun olarak anlatmadım bile.
Bir dönem lustral kullandım (iş yerinde ve evde dayanma sınırıma gelip ne yapacağımı bilemediğim ve kaygı bozukluğu yaşadığım için) o dönemde bu ses var mıydı hatırlamıyorum.
Ama şimdi lustrali bıraktım ve bu ses hep kafamda susturamıyorum.
Gerçekten yorgun hissediyorum kendimi, çünkü boş boş dururken bile bu kafamın içindeki ses konuşuyor.
Yukarıda anlattıklarımın bir kısmının doğal olduğunu ve herkeste olduğunu biliyorum ama bunun sınırı ne? Başkaları bu sesi istediklerinde susturabiliyor mu? Şizofrene mi dönüyorum sınırı ne?
Bu sesle ilgili bazı özellikler şöyle;
- Bu sesin söylediklerini yazsam ama mümkün değil o kadar hızlı geçiyor ki bu konuşma o hıza yetişemiyorum iki cümle sonra vazgeçiyorum yazmaktan.
- Örneğin televizyonda bir tartışma programı izlerken bu ses de o konuyla ilgili konuşmaya başlıyor. Bazen yaptığı yorumlar ve çıkarımlar gerçekten güzel oluyor (bazen söylediği şeyleri ben biliyor muyum diye şaşırıyorum).
- Ben İngilizce ve Fransızca konuşabiliyorum ama Fransızcam biraz tutuk (konuşulanı çok iyi anlıyorum ama konuşurken kelimeleri doğru telaffuz edemiyorum) . Ama bu ses iki dili de acayip iyi konuşuyor hatasız ve akıcı.
- Yolda yürürken bu ses bana hikâyeler anlatıyor, içinde benim de olduğum bazısında mağdur olduğum hatta öldüğüm (bu öldüğüm hikâyelerde kendimi ağlarken bulabiliyorum), bazısında hayatta başaramayacağım işler başardığım hikâyeler. Sonra da hadi canım diyor yok böyle bir şey (ya da bunu ben mi diyorum)
- Olan bir olayın üzerine olmamış ve belki de olmayacak şeyler anlatıyor (örneğin bir kimlik kaybettim, bu kafamdaki ses bu kayıpla ilgili olabilecek şeyleri bir senaryo gibi yazıyor, annem kızacak, birisi kaybettiğim şeyi bulacak, alıp onu numarasını kullanacak, adıma şirketler kurulmuş olacak vs vs.…..) uzun uzun hem de en ince detayıyla saatler sürecek şekilde.
- Birisi konuşurken bir anda git o adamın kafasını kır, tut şöyle yakasından salla biraz, yeteeeeerr diye bağır gibi şeyler söylüyor.
- Herhangi bir şey olduğunda bana sen aptalsın işte, herkese güvenirsen böyle olursun, bak sen dur daha sana neler yapacaklar, ye kazıkları da aklın başına gelsin ama sende akıl yok ki başına gelsin diyor.
- Radyoda televizyonda bir şarkı duyduğunda o şarkıya mükemmel eşlik ediyor, sözlerinde hiç yanlışlık yapmıyor, tempoyu kaçırmıyor (benim sesim güzel olmadığı gibi sözlerini ezberlediğim şarkılarda bile tempoyu yakalayamam)
- Bir şey okurken bir bakıyorum bu ses konuşmaya başlamış ve ben okuduğumun ne olduğunu bu sesin ne zaman başladığını falan hatırlamıyorum.
Dediğim gibi eskiden de var mıydı vardı. Hatta başka nedenlerden dolayı psikiyatrist ve psikoloğa gittim bunu rahatsız eden bir sorun olarak anlatmadım bile.
Bir dönem lustral kullandım (iş yerinde ve evde dayanma sınırıma gelip ne yapacağımı bilemediğim ve kaygı bozukluğu yaşadığım için) o dönemde bu ses var mıydı hatırlamıyorum.
Ama şimdi lustrali bıraktım ve bu ses hep kafamda susturamıyorum.
Gerçekten yorgun hissediyorum kendimi, çünkü boş boş dururken bile bu kafamın içindeki ses konuşuyor.
Yukarıda anlattıklarımın bir kısmının doğal olduğunu ve herkeste olduğunu biliyorum ama bunun sınırı ne? Başkaları bu sesi istediklerinde susturabiliyor mu? Şizofrene mi dönüyorum sınırı ne?