lagrima
01-11-2013, 08:52 PM
Merhaba arkadaşlar 4.5 sene önce bazı sebeplerden evlendim. Sebepler neler derseniz zamanında bi adami çok sevdim canını ver dese verebilecek kadar evlenecektik güya birlikte olduk ama aradan zaman gecti ve ben tamamen tesadüfen nüfus cüzdanının elime geçmesi ile evli oldugunu öğrendim. Dünyanın sonu gelmişti başımdan aşağı kaynar suların döküldüğünü icimin erdiğini hissettim. 2 senelik bir psikolojik tedavi sonrası eşimle tanıştım durumu anlattım evlendik. Balayında kavgalarımız başladı sebep ne saçma sapan şeyler örneğin ozaman neydi tavla turnuvası varmış ben oturacakmışım o gidecekmiş geçmiş zaman nette hatırlamıyorum. Diyeceğim o ki sudan sebeplerden tartismaya başladık. Birbirimize hic uygun değiliz dünyaya aynı pencereden bakmıyoruz. Ayni şeyleri yapmaktan zevk almıyoruz. Ayni müzikten. Ayni gezmeden. Ayni cinsellikten aklina gelen herseyimiz bakis acimiz farklı. Eşim ilgisiz saygısız biri. Psikolojik şiddet aşağılama hakaret saygısızlık diz boyu..
Konuştum olmadı sustum olmadı.
Neyse 2.5 sene yapmadık çocuk istemedim ha bugün ha yarın bosanırız diye ama Yaradan verdi oldu iyide oldu gelecekte yanlız kalmayacağım bir evladım var çünkü.
Eşime acıdığım için ayrılamıyorum. Neden acıyorum yetiştirme yurdunda büyümüş kimi kimsesi yok varda yok aslında. Ayrılsam ne yapar nereye gider ne eder diye düşünmeden yapamıyorum ve bu düşünceler ayrılmama engel oluyor.
Neyse sadede geleyim ben kendi çapımda güzel çekici bir bayanım esim birşeye benzetemesede hayatımın her evresinde hep begenilen biri oldum. Eşim böyle davrandıkca duygusal boşlukmu oluştu, arzumu, ihtiyaç mı, beğenilme isteğimi, saygı duyulma isteğimi, sevilmek mi, sevmek mi adı her ne ise işte bir boşluk oluştu bende ve hal böyle oluncada içimdeki bu boşluğu dolduracak insanlar çıkıyor karşıma uzak dursamda bir yanım hep itiyor o tarafa. Bedenen yapmasamda zihnimde düşünüyorum. Ne düşünüyorum saçma sapan şeyler kaide deger şeyler degil. Ama kendimi iyi hissediyorum beğenildiğimi düşündüğüm de.. birgün bu evlilik bitecek ama hangi gün bilemiyorum.
Ve ben hep mutsuzum hicbirsey yapmak gelmiyor içimden. Esimle ayni yatakta yatma fikri bile beni kötü yapıyor. Cinsel hayatımız 2 3 ayda 1. Bana dokunması, nadirende olsa opmesi cinsel birliktelik migdemi bulandiriyor. Belkide psikolojik bilemiyorum.off aslında karma karışığım ne yapacağımı ne yapmak istediğimi hicbirsey bilmiyorum. Bazen mutlu oluyorum anında mutsuz olabiliyorum.cok ofkeliyim kendime esime ogluma herkese.tahammulum hic yok hicbirseye.. kendimi bile taniyamiyorum bazen. Ben böyle degildim diyorum.. esim gitsin istiyorum giderse ne yapacak dursun istiyorum.oglumuda alip gideyim buralardan diyorum yapamiyorum.bedenen cok yorgunum ruhen cok yorgunum elim kolum kalkmiyor. Kırıcı aşağılayıcı yorumlar yapmayın içinizde kalsın dillendirmeyin. Psikolojim zaten hic normal değil. Yorumlarınızı almak istiyorum ama sevgi saygı çerçevesinde. . Uzun oldu kusuruma bakmayın. Daha anlatamadığım bircok sey var.. tesekkurler. .
Konuştum olmadı sustum olmadı.
Neyse 2.5 sene yapmadık çocuk istemedim ha bugün ha yarın bosanırız diye ama Yaradan verdi oldu iyide oldu gelecekte yanlız kalmayacağım bir evladım var çünkü.
Eşime acıdığım için ayrılamıyorum. Neden acıyorum yetiştirme yurdunda büyümüş kimi kimsesi yok varda yok aslında. Ayrılsam ne yapar nereye gider ne eder diye düşünmeden yapamıyorum ve bu düşünceler ayrılmama engel oluyor.
Neyse sadede geleyim ben kendi çapımda güzel çekici bir bayanım esim birşeye benzetemesede hayatımın her evresinde hep begenilen biri oldum. Eşim böyle davrandıkca duygusal boşlukmu oluştu, arzumu, ihtiyaç mı, beğenilme isteğimi, saygı duyulma isteğimi, sevilmek mi, sevmek mi adı her ne ise işte bir boşluk oluştu bende ve hal böyle oluncada içimdeki bu boşluğu dolduracak insanlar çıkıyor karşıma uzak dursamda bir yanım hep itiyor o tarafa. Bedenen yapmasamda zihnimde düşünüyorum. Ne düşünüyorum saçma sapan şeyler kaide deger şeyler degil. Ama kendimi iyi hissediyorum beğenildiğimi düşündüğüm de.. birgün bu evlilik bitecek ama hangi gün bilemiyorum.
Ve ben hep mutsuzum hicbirsey yapmak gelmiyor içimden. Esimle ayni yatakta yatma fikri bile beni kötü yapıyor. Cinsel hayatımız 2 3 ayda 1. Bana dokunması, nadirende olsa opmesi cinsel birliktelik migdemi bulandiriyor. Belkide psikolojik bilemiyorum.off aslında karma karışığım ne yapacağımı ne yapmak istediğimi hicbirsey bilmiyorum. Bazen mutlu oluyorum anında mutsuz olabiliyorum.cok ofkeliyim kendime esime ogluma herkese.tahammulum hic yok hicbirseye.. kendimi bile taniyamiyorum bazen. Ben böyle degildim diyorum.. esim gitsin istiyorum giderse ne yapacak dursun istiyorum.oglumuda alip gideyim buralardan diyorum yapamiyorum.bedenen cok yorgunum ruhen cok yorgunum elim kolum kalkmiyor. Kırıcı aşağılayıcı yorumlar yapmayın içinizde kalsın dillendirmeyin. Psikolojim zaten hic normal değil. Yorumlarınızı almak istiyorum ama sevgi saygı çerçevesinde. . Uzun oldu kusuruma bakmayın. Daha anlatamadığım bircok sey var.. tesekkurler. .