AxBxC
25-09-2012, 11:14 PM
sorunumun antisosyallik mi oldugunu bilmiyorum ama desteğe ihtiyacım var. konuyu yanlış yere açtıysam özür dilerim.
sorunun kaynağı olduğunu düşündüğüm yerden başlayayım. ben ergenlik dönemine yaşıtlarımdan biraz önce girdim ve bu dönemi yoğun bir şekilde yaşadım diyebilirim. o zamana kadar topluluk içinde rahat olabilen özgüvenli, konuşkan bir çocuktum. ergenlik belirtilerinin başlaması ve çevremdeki insanların tepkileri, beni içine kapanık, utangaç, toplulukta ne yapacağını bilemeyen, konuşamayan birine dönüştürdü. (daha doğrusu ben buna bağlıyorum belkide farklı sebepleri vardır bilemiyorum.) mesela bana birçok kişi ses tonumun gıcık olduğunu söylerdi (haklılardı ergen sesi işte :)) ama ben bunu o zamanlar çok sorun ettim artık konuştuğum zaman etrafımdaki insanların rahatsız olduğunu düşünmeye başladım bu yüzden elimden geldiğince sustum...Ta ki lisedeki müzik öğretmenim bana zorla şarkı söylettirene kadar. düşüncemin aksine herkes sesimin güzel olduğunu söylemişti. ben sesimin hala etrafımdakileri rahatsız ettiğini sanıyordum .sonuçta bu aptalca düşüncem artık yok. artık konuşabilirim :) ama yeni bir sorun var, konuşmayı unutmuşum :) konuşma ihtiyacı duymuyorum artık. özellikle kalabalık ortamlarda hiç konuşmuyorum, içimden gelmiyor. kendimi soyutlanmış hissediyorum.
sürekli "niye hiç konuşmuyorsun, sen burada mıydın vb" şeyler duymaktan sıkıldım. konuşamama dışında kalabalık ortamlarda rahat edemiyorum. rahat yemek yiyemiyorum, elimi kolumu nereye koyacağımı bilemiyorum, birisi bana beklemediğim anda bir şey derse cevap veremiyorum laf ağzıma dolanıyor anlamsız şeyler söylüyorum. bir durumda örneğin birine teşekkür etmem gerekirken bunu o anda farkedemiyorum sonradan aklıma geliyor, daha sonra da suçluluk duygusu yaşıyorum. bu sorunları aşmak için ne yapabilirim lütfen bana bir yol gösterin. hep böyle gitsin istemiyorum.
sorunun kaynağı olduğunu düşündüğüm yerden başlayayım. ben ergenlik dönemine yaşıtlarımdan biraz önce girdim ve bu dönemi yoğun bir şekilde yaşadım diyebilirim. o zamana kadar topluluk içinde rahat olabilen özgüvenli, konuşkan bir çocuktum. ergenlik belirtilerinin başlaması ve çevremdeki insanların tepkileri, beni içine kapanık, utangaç, toplulukta ne yapacağını bilemeyen, konuşamayan birine dönüştürdü. (daha doğrusu ben buna bağlıyorum belkide farklı sebepleri vardır bilemiyorum.) mesela bana birçok kişi ses tonumun gıcık olduğunu söylerdi (haklılardı ergen sesi işte :)) ama ben bunu o zamanlar çok sorun ettim artık konuştuğum zaman etrafımdaki insanların rahatsız olduğunu düşünmeye başladım bu yüzden elimden geldiğince sustum...Ta ki lisedeki müzik öğretmenim bana zorla şarkı söylettirene kadar. düşüncemin aksine herkes sesimin güzel olduğunu söylemişti. ben sesimin hala etrafımdakileri rahatsız ettiğini sanıyordum .sonuçta bu aptalca düşüncem artık yok. artık konuşabilirim :) ama yeni bir sorun var, konuşmayı unutmuşum :) konuşma ihtiyacı duymuyorum artık. özellikle kalabalık ortamlarda hiç konuşmuyorum, içimden gelmiyor. kendimi soyutlanmış hissediyorum.
sürekli "niye hiç konuşmuyorsun, sen burada mıydın vb" şeyler duymaktan sıkıldım. konuşamama dışında kalabalık ortamlarda rahat edemiyorum. rahat yemek yiyemiyorum, elimi kolumu nereye koyacağımı bilemiyorum, birisi bana beklemediğim anda bir şey derse cevap veremiyorum laf ağzıma dolanıyor anlamsız şeyler söylüyorum. bir durumda örneğin birine teşekkür etmem gerekirken bunu o anda farkedemiyorum sonradan aklıma geliyor, daha sonra da suçluluk duygusu yaşıyorum. bu sorunları aşmak için ne yapabilirim lütfen bana bir yol gösterin. hep böyle gitsin istemiyorum.