PDA

Orijinalini görmek için tıklayınız : Daha kaybedecek neyimiz kaldı



yavasyavas
26-12-2007, 08:01 PM
bu bipolar yüzünden arkadaşlarımı kaybettim cevremi kaybettim
ilk baştan tedaviye başladıgımda sosyalfobi zannetmiştim megersem bipolarmış
anlayamamış doktor bende anlayamamışım bunun yüzünden insanların içine cıkmaktan korkuyorum arkadaş edinmekten korkuyorum bipolar bende bunları yaptı ve yapmaya devam ediyorda peki size ne tür zararlar verdi

9 ŞUBAT
26-12-2007, 08:22 PM
bu bipolar yüzünden arkadaşlarımı kaybettim cevremi kaybettim
ilk baştan tedaviye başladıgımda sosyalfobi zannetmiştim megersem bipolarmış
anlayamamış doktor bende anlayamamışım bunun yüzünden insanların içine cıkmaktan korkuyorum arkadaş edinmekten korkuyorum bipolar bende bunları yaptı ve yapmaya devam ediyorda peki size ne tür zararlar verdi

arkadaşım geçmiş olsun , ben bipolar degilim ama bipolar olan birçok arkadaşım var ve onlarda başlarda epey zorluk çekmişler ama şimdi eskiye nazaran daha rahatlar ve arkadaş çevreleri oluşmuş , inşallah en kısa zamanda sende bu zor donemi atlatır sende arkadaş çevresi edinirsin , biz elimizden geldigince sana destek olmaya çalışırız .

Gümüş
26-12-2007, 08:57 PM
bende bipolar hastasıyım ve bu ay 10 gün kadar hastanede yatmak zorunda kaldım aşırı hızlı döngü yaşadığım için.şuan çok iyiyim.yanlız benim dışarı ile ilgili hiç bir problemim olmadı.yani hep sosyal kaldım bir fark hiç olmadı şükür yaşantımda.arkadaş ortamlarında daha iyi hissediyorum kendimi.benim hep sorunum kendimleydi.hep kendi kendime çekiyorum sıkıntımı.kimseye belli etmemeye çalışıyorum.şükürler olsunki bu ve diğer sitede içimi dökebilme fırsatım oldu.çünkü ben sosyal dışa dönük olsamda kimseye srunlarımı açamayan biriyim.sadece psikiyatrım bilir sorunlarımı ve bu ve diğer sitedeki arkadaşlarım.banada ilk başta başka teşhisler koydular.uzun bir araştırma sonucu hastanenin kurulunun ortak kararı sonucu teşhis koyulmuştu bana.kendinizi çekmemenizi öneririm size.

sadecemerve
16-02-2008, 11:02 PM
bu bipolar yüzünden arkadaşlarımı kaybettim cevremi kaybettim
ilk baştan tedaviye başladıgımda sosyalfobi zannetmiştim megersem bipolarmış
anlayamamış doktor bende anlayamamışım bunun yüzünden insanların içine cıkmaktan korkuyorum arkadaş edinmekten korkuyorum bipolar bende bunları yaptı ve yapmaya devam ediyorda peki size ne tür zararlar verdi

ben sadece arkadaşlarımı kaybettim. şimdilik. ama ben de herşeyimi kaybetmekten çok korkuyorum. çevremdekiler beni anlamıyor anlamalarını da bekleyemiyorum. bana uyum sağlamalarını istemek olmaz. onları buna mecbur bırakmak da istemiyorum. ama bi şekilde benim de beni anlamalarına ihtiyacım var. kimi zaman ne yapacağımı o kadar şaşırıyorum ki. ne yapacağımı bilemiyorum, bunun bi sonunun gelmeyeceğini ve ölene kadar böyle sürüp gideceğini hissediyorum.. karamsarlığa kapılıyorum. böyle sürüp gidiyo. hayatım bi kısır döngüye dönüştü. artık bildiğim tek bişey var bundan çok sıkıldım. gerçekten sıktı ve kurtulmak istiyorum..

EYLUL27
18-02-2008, 08:56 PM
doktorların bana koyduğu teşhis ağır depresyon fakat ben burdan okuduğum bilgiler ayrıca bundan 2 ay önce yaşadığım ilk atakla bipolar olma olasılığının yüksek olduğunu düşünüyorum.durumu aktarıyım sizlere; genel yapım itibariyle inanılmaz enerjik dışa dönük hayat dolu kendine aşırı güvenen bir tipim .. bundan 4 yıl önce bir nişanlılık dönemim oldu nişanlım şizofren hastası olduğu için devam ettiremedim ve ayrıldık beni çok yıpratmıştı bu ilişki o bitürlü bırakmadı peşimi ailemin desteği vs vs derken zorda olsa kurtuldumm ondan ciddi tehlike arzediyordu çünkü.. ..bundan 2 ay önce ilk atağımı yaşamamdan 1 ay öncede çalıştığım yerde inanılmaz stresli bir ortama girdim yöneticlerimizden aşırı psikolojik baskı fardı bölüm yöneticim bana hakaret etti ve izin alarak çıktım sonrası 3 gün evde geçirdim yemek yemeden uyumadan ailem saolsun çok destek oldu tabi anlam veremediler bana ne olduğuna,,kendimi tanıyamadım bu dönemde çünkü hayatımda ilk kez nerden olduğunu anlamadığım bir şekilde eve kamera takıldığını düşünüyordum buna emindim hatta annemlere kamerayı çıkarttılarmı ben iyiyim çıakartın kameraları diyordum onlarsa anlamsız bir şekilde yüzüne bakıyordu annem psikolğa gidelim dedi kabul etmedim dinlenmeye çok ihtiyacım vardı kimseylede görüşmek istemiyordum alışveriş tutkunu neşeli mutluluk saçan ben annem kahve içmeye gidelim dediğinde hayır demiştim delirmek üzere olduğumu hissediyordum çünkü daha önce hiç yaşamadığım bir duurmdu heryere bakıyordum kamera var diye ama bulamıyordum aynalara bakmıyordum aynada kameradan tüm apartman beni izliyormuş gibi geliyordu hatta dışarda herkes tüm dünya beni izliyordu cep telefonuma "BBG evinde pkk terörrisleri bulundu " diye msj geldiğinde gazeteler okumaya başladım gerçektede bir operasyondan bahsediliyordu ya bu nasıl olur sezdiğim şeylerin gerçek olması çok tuhaf değilmi? ...hala şoktayım kimseyede bu kadar detaylı anlatamadım yaşadıklarımı yadırganmaktan korktum. birde tv'de karakterler beni izliyormuş gibi geliyordu dayımlar amcamlar 2 gün sonra eve geldi beni zorla hastaneye götürdüler iyikide götürmüşler ben gitmek istemiyordum sakinleştirildim ve ilk sonuçlarda açıklamada bipolar bozukluk? olabilir yazısını gördüm sonraki pskolog seanslarımda sadece ağır depresyon dendi şimdi ilaçlarıma devam ediyorum çokta iyiym garip hiçbir davranışım yok herkes iyileştiğimin farkında bu duurmdan mutlular ama bu durumu yeniden yaşamaktan çok korkuyorum 1 kere oldudoktorların dediği gibi depresyonmu yoksa bipolarmıyım ...birde bu atağı geçirdiğim dönemde erkeklerin aşırı ilgisini çekiyordum sabki herkes benimle olmak için sıraya girmişti .: birde herkesi hipnoz ettiğimi falan düşünüyordum ...herkes bana bakıyordu yolda hatta hastaneden çıktığımda bizmkilerle alışverişe gittik yengeme bizi takip ediyorlar demişim...

tuonela
25-03-2008, 06:37 PM
Bipolar olduğumu yeni öğrendim,bi psikiyatrist gördüğü gibi teşhisi koydu.
Terapiye falan gitmiyorum,sadece ilaç kullanıyorum.Normal yaşantımı sürdürüyorum,bazen hissiyatımın beni yorduğu olur ama kontrol altında tutmaya çalışıyorum-öğrenmeden önce de böyleydi-.Daha yeni,hayatımda her şeyin ters gittiği,beni yorduğu bir dönem oldu.Elbette kendimle de mücadele ederek atlattım.
Siteyi yeni keşf ettim,ilk kez başka bipolar hastalarının yorumlarını okuyorum ve itiraf etmeliyimki çok şaşırdım.Yani hayatı bu kadar etkileyebileceğini düşünmezdim hiç.Bir problem var da ben mi farketmedim diye düşündüm bir an...
Allah şifa versin hepimize.

Nefertiti
25-03-2008, 10:36 PM
Bipolar olduğumu yeni öğrendim,bi psikiyatrist gördüğü gibi teşhisi koydu.
Terapiye falan gitmiyorum,sadece ilaç kullanıyorum.Normal yaşantımı sürdürüyorum,bazen hissiyatımın beni yorduğu olur ama kontrol altında tutmaya çalışıyorum-öğrenmeden önce de böyleydi-.Daha yeni,hayatımda her şeyin ters gittiği,beni yorduğu bir dönem oldu.Elbette kendimle de mücadele ederek atlattım.
Siteyi yeni keşf ettim,ilk kez başka bipolar hastalarının yorumlarını okuyorum ve itiraf etmeliyimki çok şaşırdım.Yani hayatı bu kadar etkileyebileceğini düşünmezdim hiç.Bir problem var da ben mi farketmedim diye düşündüm bir an...Allah şifa versin hepimize.

Merhaba Tuonella..Hoşgeldin aramıza.Sanırım bu tür hastalıklar,her bünyede farklı tezahür ediyor.Lütfen ayrıntılara takılıp,acaba mı diye düşünme..ne mutlu sanaki bu hastalığı kontrol altına alma noktasında güçlü duruyorsun.Bu özelliğini sonuna kadar kullan başkada bir şeye takılma.Geçmiş olsun....

Gümüş
25-03-2008, 10:57 PM
Bipolar olduğumu yeni öğrendim,bi psikiyatrist gördüğü gibi teşhisi koydu.
Terapiye falan gitmiyorum,sadece ilaç kullanıyorum.Normal yaşantımı sürdürüyorum,bazen hissiyatımın beni yorduğu olur ama kontrol altında tutmaya çalışıyorum-öğrenmeden önce de böyleydi-.Daha yeni,hayatımda her şeyin ters gittiği,beni yorduğu bir dönem oldu.Elbette kendimle de mücadele ederek atlattım.
Siteyi yeni keşf ettim,ilk kez başka bipolar hastalarının yorumlarını okuyorum ve itiraf etmeliyimki çok şaşırdım.Yani hayatı bu kadar etkileyebileceğini düşünmezdim hiç.Bir problem var da ben mi farketmedim diye düşündüm bir an...
Allah şifa versin hepimize.

NE MUTLU SANA TUANELA...BENDE KONTROL ALTINDA TUTUYORUM..ASLINA BAKARSAN HİÇ BİPOLAR OLDUĞUMUDA SANMIYORUM...BENİ HASTALIK DEĞİL,İNSANLAR HASTA EDİYOR...:mad::(

saviola
26-03-2008, 12:05 AM
insanların çoğunluğundan benzer tepkileri görüyorsak bizde bir sorun var demektir değil mi? Ben de bipolarım ve tedavim için elimden geleni yapıyorum. Tabiiki çevremizdeki insanlarda da bazı psikolojik problemler olabilir ama önce kendimizi düzeltmeye çalışmalıyız çünkü onlar için yapabileceğimiz gerçekten fazla bir şey yok kendimizi düzeltmeden özellikle...

tuonela
26-03-2008, 08:42 PM
Nefertiti ve gümüş, teşekkür ederim yorumlar için:)


insanların çoğunluğundan benzer tepkileri görüyorsak bizde bir sorun var demektir değil mi? Ben de bipolarım ve tedavim için elimden geleni yapıyorum. Tabiiki çevremizdeki insanlarda da bazı psikolojik problemler olabilir ama önce kendimizi düzeltmeye çalışmalıyız çünkü onlar için yapabileceğimiz gerçekten fazla bir şey yok kendimizi düzeltmeden özellikle...

yorumu okuyunca düşündümde,yani bi kendi hayatıma baktım...
diğer insanların da problemleri var kesinlikle.
sadece sorunlarının farkında değiller.
diğer insanlara yardım edememe gibi bir durum olmadığını düşünüyorum-başka bir yorumda da söyledim ama fazlası zarar getirmez sanırım-lisede öğretmenlik yapıyorum ve öğrencilerin daha çok psikolojileriyle ilgileniyorum.en zor dönemimde de onlarla ilgilenmek zorunda kaldım ve onlar için çabaladıkça bende hep daha iyiye gittim.hatta şöyle düşünüyorum bipolar olmanın getirdiği o derin acı benim insanların ruhlarını daha iyi algılamamı sağladı.bugüne kadar insanları tahlil ederken yanıldığımı bilmem pek.acısı olan insanlara da özel bir duyarlılığım var,çünkü çok derin yaşıyorum,özel duyarlılık sebebiyle de o kişiye çözüm adına yardımcı olabilmek için elimden ne gelirse yapıyorum.yani belki iyi yönüyle bakarsak çok da kötü bir durum olmayabilir,tabiki kontrol altında tutarsak.

saviola
26-03-2008, 09:05 PM
yorumu okuyunca düşündümde,yani bi kendi hayatıma baktım...
diğer insanların da problemleri var kesinlikle.
sadece sorunlarının farkında değiller.
diğer insanlara yardım edememe gibi bir durum olmadığını düşünüyorum-başka bir yorumda da söyledim ama fazlası zarar getirmez sanırım-lisede öğretmenlik yapıyorum ve öğrencilerin daha çok psikolojileriyle ilgileniyorum.en zor dönemimde de onlarla ilgilenmek zorunda kaldım ve onlar için çabaladıkça bende hep daha iyiye gittim.hatta şöyle düşünüyorum bipolar olmanın getirdiği o derin acı benim insanların ruhlarını daha iyi algılamamı sağladı.bugüne kadar insanları tahlil ederken yanıldığımı bilmem pek.acısı olan insanlara da özel bir duyarlılığım var,çünkü çok derin yaşıyorum,özel duyarlılık sebebiyle de o kişiye çözüm adına yardımcı olabilmek için elimden ne gelirse yapıyorum.yani belki iyi yönüyle bakarsak çok da kötü bir durum olmayabilir,tabiki kontrol altında tutarsak.

ben de aynen öyleyim.. Zaten psikoloji bilimine aşırı derecede ilgim var o ayrı konu ama çevremdekilere bildiklerimi, okuduklarımı aktarmam ya da ufak da olsa rahatsızlıklarını gördüğümde bunu belirtmem ve tedavi için önerilerde bulunmam bazen tepki almama neden oluyor. Vicdanımızın rahat olması en önemlisi, yaşadıklarımızdan ders almak ve kendimizi FRENLEYEBİLMEK (kontrol altında tutabilmek) de çok önemli bizim için ;) çevremizdeki bazı eski kafalı insanların dediklerini kafamıza takıp rahatsızlığımıza olumsuz etkide bulunmalarına izin vermemeliyiz tabiiki birde :D

saviola
26-03-2008, 09:12 PM
aklıma gelmişken şunu da söyleyeyim.. Bipolar bozukluk için Seroquel kullanılıyor genelde ben de 3 hafta önce başladım kullanmaya.. Tedavinin kısa sürede sonuçlanması için kullanmak gerekli gerçekten.. Örneğin terapiyle 1 yılda düzelebilecek ağır bir depresyonu, ilaç desteğiyle ve terapiyle 6 ayda tedavi etmek mümkün.. Bazen kendimizi düzelmiş gibi hissedebiliriz, hatta hiç bi anormallik görmeyedebiliriz ama tedaviyi yarım bırakmamalıyız kesinlikle..

Gümüş
26-03-2008, 10:39 PM
savioola seroquel yüzünden ölüyordum ben...belki bazı yerlerde haklı olabilirsiniz ancak sizin yazdıklarınız benle pek örtüşmüyor...mesela ben yarım bıraktım tedaviyi,çünkü inanmıyorum bipolar olduğuma,nedeni çok var ama en basit nedeni,bana verdikleri hiç bir ilacın fayda etmediği,aksine çok daha kötü oluyorum...şuan uzun süredir ilaç kullanmıyorum ve ilaç kullandığım dönemlere göre çok daha iyiyim...sadece çok aşırı sinirli olursam lustral alıyorum,bir o ilaç biraz sakinleştiriyor beni...

saviola
26-03-2008, 10:53 PM
savioola seroquel yüzünden ölüyordum ben...belki bazı yerlerde haklı olabilirsiniz ancak sizin yazdıklarınız benle pek örtüşmüyor...mesela ben yarım bıraktım tedaviyi,çünkü inanmıyorum bipolar olduğuma,nedeni çok var ama en basit nedeni,bana verdikleri hiç bir ilacın fayda etmediği,aksine çok daha kötü oluyorum...şuan uzun süredir ilaç kullanmıyorum ve ilaç kullandığım dönemlere göre çok daha iyiyim...sadece çok aşırı sinirli olursam lustral alıyorum,bir o ilaç biraz sakinleştiriyor beni...

bilemiyorum.. Belkide doz ağır olduğundan yan etkileri fazla gelmiştir.. Seroquel ve Lustral birbirinden çok farklı ilaçlar zaten.. Neyse konu o değil eğer doktorunuzu beğenmediyseniz yanlış teşhis koyduğunu düşünüyorsanız farklı doktorlara danışabilirsiniz ama kafamıza göre tedaviyi yarım bırakmak mantıklı değil bence.. Ayrıca yan etkilerin bir süre sonra geçtiğini ve Seroquelin sakinleştirici değil uzun vadede tedavi edici olduğunu da belirtmem gerekir sanırım :)

Gümüş
26-03-2008, 11:05 PM
tabi canım biliyorum ayrı ilaçlar olduğunu..zaten sürekli iki değişik ilaç kullanıyordum.antidepresan ve psikotik...evet seroquel 300ml vermişti doktor bana...evet çok doktor değiştirdim...önceleri ama içime şüphe girdikten sonra ve bazı nedenlerden dolayı tedaviyi bıraktım...inşallah bir daha gitmek zorunda kalmam...

saviola
26-03-2008, 11:14 PM
tabi canım biliyorum ayrı ilaçlar olduğunu..zaten sürekli iki değişik ilaç kullanıyordum.antidepresan ve psikotik...evet seroquel 300ml vermişti doktor bana...evet çok doktor değiştirdim...önceleri ama içime şüphe girdikten sonra ve bazı nedenlerden dolayı tedaviyi bıraktım...inşallah bir daha gitmek zorunda kalmam...

ben sadece 25 mg. kullanıyorum o bile baya bi yan etki gösteriyo yani ilk zamanlar.. Uzun süre Cipram kullandım onun yan etkileri hafifti mesela.. Zaten burada (http://e-psikoloji.com/forum/showthread.php?t=2860) karşılaştırma ve biraz bilgi verdim. (yorumunu bekliyorum :) ) onu yutup rahatladım tamam oldu demek yanlış bi davranış bence.. Çünkü Xanax ya da Diyazem gibi uyuşturuculardan bahsetmiyoruz.. Tavsiyem ihmal etmemeniz çünkü ileride daha kaybedecek çok şeyimiz olabilir ihmal ya da örtbas edersek ;)

9 ŞUBAT
27-03-2008, 12:50 PM
Bipolar olduğumu yeni öğrendim,bi psikiyatrist gördüğü gibi teşhisi koydu.
Terapiye falan gitmiyorum,sadece ilaç kullanıyorum.Normal yaşantımı sürdürüyorum,bazen hissiyatımın beni yorduğu olur ama kontrol altında tutmaya çalışıyorum-öğrenmeden önce de böyleydi-.Daha yeni,hayatımda her şeyin ters gittiği,beni yorduğu bir dönem oldu.Elbette kendimle de mücadele ederek atlattım.
Siteyi yeni keşf ettim,ilk kez başka bipolar hastalarının yorumlarını okuyorum ve itiraf etmeliyimki çok şaşırdım.Yani hayatı bu kadar etkileyebileceğini düşünmezdim hiç.Bir problem var da ben mi farketmedim diye düşündüm bir an...
Allah şifa versin hepimize.


aramıza hoş geldiniz,sizler gibi birçok insan var fakat toplumun ortasında kaybolup gitmiş durumdalar,ancak bu siteler sayesinde bir araya gelinmekte birbirinize destek olunmakta sorunlar tecrubeler paylaşılmakta,

aynı hastalık herkeste aynı etkiyi gostermiyebiliyor bunda kişinin rahatsızlıga yakalanma ve tedaviye başlama anı , tedavi suresi ,kişinin kendine yaklaşımı, ailesi ve sosyal çevresi ,ilaçların bunyesinde gosterdigi etki başta olmak uzere daha birçok faktor rol oynamakta ,

yapılabilecek en iyi şey dr tavsiyesi ve onerileri mumkun oldugunca uygulamaya çalışmak ve elinizden geldigince kendinizi kontrol altında tutmak ,
hepinize geçmiş olsun .

saviola
28-03-2008, 12:14 PM
Belirtiler
Hastalığın özelliği, belli aralıklarla (Bu sürelerde kişi bütünüyle normaldir) ortaya çıkan, birbirinin karşıtı özellikte mani ve depresyon nöbetleriyle seyretmesidir. Mani, kişinin hem fizik hem de ruhsal bakımdan aşırı hareketli ve uyarılmış bir halde bulunmasıdır. Mani nöbetindeki kişi aşırı heyecanlıdır, bütün bedensel süreçleri hızlanmış gibidir: Çok hareketlidir, çok konuşur ve eğer mani neşeli bir ruhsal zemine sahipse gülme, şarkı söyleme, abartılı boyutlarda neşe gösterileri görülür.

Hastaların bu dönemde kazançlarının üzerinde para harcadıkları, çevresindekilere armağanlar verdikleri görülür. Mani giyim kuşama da yansır. Rengarenk giysiler, abartılı makyaj göze çarpar. Düşünce akışındaki hızlanma çağrışımların artmasına neden olur. Hızlanan çağrışımlar sonucu hastanın konuşması, dinleyenlerin izlemede güçlük çekeceği ölçüde "daldan dala atlar" niteliktedir.

Ne var ki mani her zaman neşeli bir zeminde seyretmez. Öfke duygularının egemen olduğu mani nöbetleri de vardır. Bu durumda hasta saldırganlaşır, çevresindeki herkese kızgın olduğundan tehlikeli bir hale gelir. Mani nöbetlerine sabuklamalar da eşlik edebilir. Büyüklük sabuklaması, mistik sabuklamalar (kendini peygamber sanma), perseküsyon sabuklamaları (herkesin kendisine kötülük edeceğini düşünme, casusların peşinde olduğunu sanma) gibi. Öteki uç, maninin tam karşıtı olan depresyondur. Manideki her özelliğin tersi görülür: Durgunluk, karamsarlık, üzüntü ve intihar isteği. Durgunluk hem fiziksel hem de zihinsel durgunluk biçimindedir. Düşünce akışı yavaşlar, konuşma ağırlaşır, suskunlaşır. Hasta sürekli ağlar, karamsar düşünceler içindedir, iştahı kesilir. Bazı vakalarda hiç yemek yememe gibi yaşamsal tehlike de ortaya çıkar (intihar riski bir başka tehlikedir); uykusuzluk ve sıkıntı görülür. Yaşama ilişkin bütün ilgilerini yitiren hastalar derin bir umutsuzluk içine düşerler. Böylesine durgun bir biçimin yanı sıra "ajite depresyon" denilen bir tablo da görülebilir. Genellikle mani ve depresyon nöbetleri kendiliğinden ve daha çok bahar aylarında ortaya çıkar ve tedavi edilmezse haftalar, aylar boyunca sürer.

saviola
28-03-2008, 12:15 PM
belirtilerin bir kaçının 1 haftadan uzun süre görülmesi teşhis için yeterlidir..

esin_29
30-03-2008, 04:30 PM
Merhaba Gümüş.Bende bipolar hastaysıyım ve hızlı döngülü ailem ve doktorum sayesinde zoru başardım,Hızlı döngülü olmamamız diğer gruplara göre bizim için bir şansızlık ya manik olursun yada depresif ama yok bizde karmann çorman duygular,bir bakıyorsun her şey çok güzel bir bakıyorsun diptesin.Seninle tanışmak isterim belki bana yardımcı olursun.Gerçi zoru başardım artık ataklara bakıp doktoruma gidiyorum.Allah kolaylık versin bizlere..

KR_On_poL
23-12-2008, 11:19 PM
merhaba..buraya yazıyorum ama ben ne hastası olduğumu bilmiyorum..1 yıldır tedavi oluyorum.başta doktorum psikoz demişti ve ayırıcı tanı için hastaneye yatmam gerektiğini söyledi ama ben yatmadım.daha sonra borderline dedi şimdi ise bipolarlık var deyip lithuril verdi.bir yığın ilaç değiştirdim. kullandım bıraktım sürekli çocuk oyuncağına çevirdim yani.ben de çok kayıp yaşadım..arkadaşlarım, okulum,ailem...hatta kendimi kaybettim galiba. kafam karışık, hoşçakalın

taner35
27-02-2009, 11:55 PM
Ben de bipolarım çok yüksek boyutta değilmiş doktorun dediğine göre 500 mg depakin 50 mg lamictal kullanıyorum.Açıkçası ben de arkadaşlık ilişkilerimden memnun değilim.Daha doğrusu sosyal olmayı seviyorum ama hatta bi zamanlar öyleydim yalnız bu hastalıktan sonra yani 20 yaşından sonra bu arkadaşlıklardan,hayattan istediğim tatmini alamıyorum.Kafama göre insanlar karşıma çıkmıyor hele ki üniversite hayatımdan doğru düzgün keyif almadım ne bileyim son senelerim sıkıcı geçti.Kendim hassas bir insanım karşımdakine karşı dolayısıyla karşımdakinden de onu bekliyorum aynı tavrı göremeyince zaten olmuyor.Bu sorunlarımızda kişiliğimiz dışında bu hastalığımızında payı var.O yüzden bu sorunlarımıza karşı önerisi olanlar varsa paylaşsak güzel olur.Mesela ilgi duyduğumuz şeylerin üstüne gidip herhangi uğraşlar,hobiler,spor vs sıkıntılarımızı bastırabiliriz.

coldekigul
25-03-2009, 01:29 PM
yine ben bende senin gibi karamsarım yeni inasn tanımadaktan o kadar korkuyordumki inanmıcaksın sanki okişinin yanına gidersem şeytan olcakmış gibi geliyordu insanların gözlerine bakmaya korkuyordum şeytan bakıyormuş gibi geliyordu atğımı anlatamam hatırladımak istemiyorum kanım donuyor inan ve atağı bir kez geçirdim tekrarı olaması için.ilaçlarımın dakikasını bile kaçırmıyorum hastanede 27 gün kaldım orada şunu ögerendimk ilaçları içmeyenler tekrar tekrar atak geçirip bu hastalığıktan kurtulamıyorlar.ben bu bir yıl öncesine kadarbu hastalıgın adını bilmezdim şimdi yaşıyorum ve kurtulmak istiyorum bu hastalıkta moral çok önemli.bana ilaçlar çok kilo aldırdı bunu takıyorum ama fazla değil çünkü sağlık daha önemli kiloyu verebilirim am sağlıgım yerine gelsin.kendine iyi bak