bende bugune kadar hicbir yakin arkadasimi hayatimdan cikaramadim.. cok kirildim, darildim, agladim, bela okumasam da kotu seyler coook dedim
ama birgun mutlaka birsey olurdu ve geri bir araya gelirdik.. aylar gecse bile aynisi olurdu..
buaralar biraz fazla secici oldum sanirim.. hayat bunu asiliyor birkac gundur bana, bende uygulamaya koyuldum
kisacasi bence geri geleni kabul etmek lazim, ama tabiki kabul etmek demek herseyi unutmak demk degil.. bundn sonra mesafeli bir iliski goturulebilr diye dusunuyorum.. ve cok ilerde de kimbilir belki eskisinden cok daha iyi olabilrsiniz.. sonucta zaman yeryuzundeki herkese iyiyi ve kotuyu, bircok farkli sekilde ogretiyor.. belki size yapilanin aynisini o arkadasiniz yasayabilr birkac ay sonra, ve ancak o zaman anlar sizin acinizi, ne hissettiginizi.. ve bunun uzerine de geri gelebilir.. yani ben bunu cok normal goruyorum aslinda..
tabiki bu benim dusuncem.. hayatimdan cikmak isteyenleri kolay kolay cikarmam. hatta gitmemeleri icin elimden geleni yapmaya calisirim. ama cok kararli olduklarini gorunce de kendi hallerine birakirim.. ama geri gelirse de onun icin bir yer acarim, bendeki eski yerini kaybetmis olsa bile..
Yer imleri