empati duygusu.her şey gibi bunun da fazlası zarar. ama "canımı yaktım" kısmını çözemedim.
İşyerindeyim, bir adam geldi. Şef ilgilendiği için ben pek ilgilenmedim. Şefe birşeyler anlatıyor, sonra göz göze geldik bana anlatmaya başladı. Bir kadın varmış kahvede çalışıyormuş. yanındaki adamlara kadına kötü gözle bakmaması gerektiğini anlatıyormuş. Kadının evine gitmişler kocası bebek bakıyormuş. Adam konuşurken heyecanlandığında kekelemeye başlıyormuş. O kadın nasıl böyle bir adamla evlenirmiş, adam çok zayıf güçsüzmüş. Adam nasıl çalışamaz da kadın çalışırmış.
Adamın yerine kendime koydum ve kendi zayıf yönlerimi düşünmeye başladım. Adamın söylediklerini ben olsam yerinde diye acı hissetmeye başladım. Kendimin de o adam gibi zayıf olduğumu hayal ettim ve kendi canımı yaktım. Bu hareketim büyük ihtimal depresifliğimle alakalı.
"İnanırsan Hayaller Gerçek Olur" Aynur Meydan'ın şiirinden. Çok doğru bir söz ama hiç tavsiye etmem...
empati duygusu.her şey gibi bunun da fazlası zarar. ama "canımı yaktım" kısmını çözemedim.
arkadaslarini kadina yan gozle bakmamasi icin uyariyor ama kendisi daha kotusunu yapiyor kadinin ozel hayati ile ilgili yorumda bulunuyor.evli olsam esimin calismasina engel bir sorun olsa bende calisirdim. hayat musterek sonucta degil mi?
Elif gibi yalnızım,
Ne esrem var, ne ötrem.
Ne beni durduran bir cezmim
Ne de bana ben katan bir şeddem var.
Ne elimi tutan bir harf
Ne anlam katan bir harekem…
Kalakaldım sayfalar ortasında.
İşte ben gibi, sen gibi…
Bir okuyan bekledim,
Bir hıfzeden belki…
Gölgesini istedim bir dostun med gibi…
Sızım Elif sızısı…
Sana anlatmaya başlayan adamı allah kurtarsın.
''Genelde öyle olur dostum. Hayat, mutsuzluk fonunun üzerine mutluluk kırıntıları dökülmüş bir resim gibidir. Normal olan mutsuz olman zaten. Mutlu olman anormaldi.''
dreamer8
Yer imleri