Hergün Kusmuk İçindeyim İlaçlar Birşeye Yaramıyor ACİL YARDIM

[kostok]

yaşamak istiyorum ama yaşadığım hayal kırıklıkları insanlar aşklar dinsel kaygılar ben istesemde vucudum istemiyor bütün mutluluk hormanların öldü bu aptal ilaçlar beni değiştirmiyorki artık tepki vereceğim yerlerde tepkisizlik mideme vuruyor hergün kusuyorum midem sürekli kusmuk içinde hiç arkadaşım olmadı ailem beni anlamıyor gerek devlet olsun gerek özek sağlık krumları olsun hepsine gittim beni çok az olsun çok küçük miktarda özel doktor konuşmalı terabiyle çok çok çok çok küçük miktarda umut vermişti "insanlar hayvan gibi rasyaonel değildir insanlar duygularıyla yaşarlar duygunu bul gibisinden ama konuşmak bişeye yaramıyor ki bir kulağımdan girer öbür kulağımdadn çıkıyor çünkü insanlardan nefret ediyorum şuan duygularım insanlara zarar vermek isityor psiyatri tıpbı hiç ilerlemedi sadece ilaçlar beni resetlenmeye ihtyacım var başka tedavi yöntemleri var mı mesale zihin kontrollu tedavi gibi ya da herşeyi unutup beyin ameliyatı geçirerek yeniden başka mutlu bir insana çevirmek boğuluyorum abartmıyorum zombiden bir varkın yok ne olur artık bana ışık olacak birşeyler söyleyin yoksa insanlara sonrada kendime zarar vereceğim

[kostok]

allah aşkına bir yardım lütfen

[floatingheart]

Merhaba. Karşılaştığın problemler için üzgünüm, bu zor bir durum olmalı. Yani anlamaya çalıştığımı bilmeni isterim. Ben de zaman zaman çıkmazda hissediyorum. Bir çözümün olmadığı fikri beni çok korkutuyor. Ancak şimdiye dek bunlarla baş etmişsem ve bazılarını atlatmışsam, aslında bu sorunlar hiçbir zaman çıkmaz değildi, yani bir çözümü vardı diye düşünüyorum. Keşke anlattığın gibi her şeyi, zihnimizi sıfırlayabilsek, ama belki de en iyiye ulaşmamız için gereken şey, şu anki zor durumdan geçen yoldur. Yani biraz sakinleşip sorunları kabullenmemiz gerek, böylece onlarla daha rahat başa çıkabiliriz. Ilaçlarından memnun değilsen doktoruna detaylıca anlat bence. Ve zihnindekileri dışarı çıkarman zarar verme isteği gibi duyguları azaltır gibi geliyor, o yüzden psikologla görüşmeni öneririm. Belli ki sıkıntılarını dışarıya çıkaramıyorsun, anlaşılmıyorsun veya dinlenmiyorsun. Psikolog veya psikoterapist gibi iyi bir dinleyiciye başvurmak iyi olabilir. Dilerim ki bu zorlukların üstesinden gelirsin. Bizler sandığımızdan daha güçlü olabilen varlıklarız, lütfen umudunu kesme

[elmaelma]

Bende lise ve üniversite döneminin başlarında tıpkı senin gibi sorguluyordum. Lise mezuniyete de gitmedim. Tüm arkadaşlarımı silmiştim. Üniversiteye geçip sıfırdan başlayacaktım, daha beter oldu. Sorgulamaktan, ne insanlarla iletişim kurmaya, ne ders çalışmaya, ne kendime bakmaya fırsatım oldu. Farkına varamadığım tuhaf hareketlerim sınıfta adımın deli diye çıkmasına neden oldu. Her gece düşündüm neden nasıl ne şekilde çıkarım kurtulurum.. Derste gözlerimi hocaya kitleyip, bin bir türlü düşünceye dalardım. Senin buraya yazdığın satırları milyonlarca kez kendime sorardım. Kendi içimde biraz farkındalık yaratmak için başka insanlara zarar verdim, onlarda bana verdi. Yaşadığını hissediyorsun o vakit. Birisinin iyi veya kötü seni galiye aldığını anlıyorsun. Başka insanlarla kötü de olsa bir iletişimin oluyor. Zihnini odaklayabiliyorsun.

Sonradan bunların yanlış şeyler olduğunu boşuna çabaladığımı anladım. Akışına bırakmayı düşündüm. Bu seçimi yaparken tedavi de gördüm, manevi olarak dine yönelip dinden de uzaklaştım. Arkadaş edindim, arkadaşlarımda kavga da ettim. Artık bedenim ve zihnim cidden yorulunca akışına bırakmaya son kararımı verdim. Bu karar vermesi güç bir karadı. Akışına bırakmayı zayıflık olarak görürdüm, kontrolsüzlükten korkardım. Meğer asıl güç buymuş.

Bunların haricinde "floatingheart " ın dediklerine katılıyorum. Çözüm 2 sihirli kelime veya ilaç değil. Çözüm sensin işte. Sağda solda uzakta başkasında arama. Her insan 1 dünya. Senin dünyan senin zihnin, algıladıkların ve yorumladıkların. Sen nasıl olmasını istersen öyle olur.

[battalgazi]

Doktorlara gittiğinde sana ne teşhisi koydular . Bunun bir adı yok mu. kendini baya bir hirpalamassin gerçekten çok zor bir durum. Etrafındaki insanları çok mu takıyorsun. Ne zamandır böylesin.

[dreamer8]

Hayattan tmamaen ellerini çekmek, bir kısır döngüye girmek, yapılacak en mantıksız şey olur. Hangi durumda olursan ol, savaşmaya devam etmelisin. Hastanelerin çeşitli ünitelerinde amansız hastalıklarla tanı konulan, sıradan mutsuz insanların bir ayda ne hale geldiklerini düün. Tıp ve doktorların çaresiz kaldığı, yavaş yavaş ölümü bekleyen insanlar. Esas sınavı onlar veriyor. Bence yeniden ayağa kalkabilirsin, herşeyini kaybetmiş değilsin. Ruhunu acılarla yıkamalı ve senin iinden yeni bir sen çıkarman lazım. İkinci hayatın olsun, temiz bir sayfa aç, başına ne gelirse gelsin, hiç bir şeyin boşa yaşanmadığını bil. Herşeyin karşılığını alacaksın. İlaçlarına düzenli devam etmelisin. Kişisel bakımını, beslenmeni, uykunu, giyim kuşamını ihmal etme, boş kalma, meşgul ol, kendi içine kapanma. Sıkıntını insanlarla paylaş.