Sürekli yutkunma, göz kaçırma ve karşıda insanın ne dediğine odaklananmama yardım

**Terden** · 23-10-2015

Merhaba arkadaşlar forumda yeniyim umarım konuyu yanlış açmamışımdır.

Yaşadığım problemler saymakla bitmez aslında bunlardan bir kaçını sıralamak gerekirse; tanıdığım yada tanımadığım bir kişi ile görüşürken yutkunmaya başlıyorum ve karşımda ki insanın yutkunduğumu fark etmemesi için yutkunmamak için kendimi zorluyorum dolayısıyla gözüm kararıyor göğsüm sıkışıyor terliyorum konuşmaya çalıştığımda ağzım tükürük doluyor boğulacak gibi oluyorum ve bu duruma karşı tarafta farkına varıp tedirgenleşiyorlar. Tabi bu durum otobüste birinin yanına oturduğumda, toplantılarda ve arkadaşlarımla otururken dahi oluyor. İki yıl öncesine kadar da böyle bir durum yoktu ve gerçek anlamda iş hayatımı etkiliyor. Bir diğer konusu ise yine bu sorun ile birlikte başladı kimseyle göz teması kuramıyorum çünkü karşımdakinin yüzüne baktığımda direk kişinin istemeden gözünün içine odaklanıyorum ve bu durum karşıdaki insanı rahatsız edip göz kaçırmasına sebeb oluyor. Ve biriyle yüzyüze görüşürken burnuna mı bakıyım anlına mı bakıyım derken konuşulanlardan hiç birşey anlamıyorum. Kısacası görüşmeler odak nokta ne anlatılıyor değil acaba yutkunduğumu fark ediyorlar mı yada göz kontak takıntımdan dolayı gözümü kaçırıyorum diye beni yanlış ablıyorlar mı oluyor. Daha önceden hiç bu drumlar söz konusu değildi ne olduda delirecek konuma geldim bilemiyor. Lütfen konu hakkında bilgisi olan varsa yardımlarını ve nasıl bir yol izlemem gerektiği konusunda yardımcı olursa sevinirim. İş hayatımı bitirecek düzeye geldim

dreamer8 · 23-10-2015

Güzel ifade etmişsin kendini. Peki o halde fikirlerimizi paylaşalım. Göz teması kurmak yüzmeyi öğrenmek gibidir. Kimi bir saniyede öğrenirken, kimi yıllarca öğrenemez. Karşıdakinin gözlerine bakmam lazım diye karşındaki insanın hasta ve rahatsız edici bir şekilde gözlerine kitlenip, gözünü ayırmamak elbette o insanı rahatsız eder. Yerinde olsam 3 saniye gözlerine 7 saniye pencereye, sonra üç saniye yine gözlerine, sonra 7 saniye saksıya falan bakarım. Hem karşıdaki rahatsız olmaz, hem de sen söyleneni anlarsın. Bu bir odak meselesi. Eğer tekdüze biri olsan böyle bir sorun yaşamazdın zaten. Ben zeki ve güçlü biri olduğunu düşünüyorum senin. İçindeki mekanizma sırf sana acı çektirmek için çalışıyor, yoksa beyninin 10 da 1 ini kullansan ne büyük işler başarırsın eminim. Şimdi konuştuğun kişiler, karşılarında psikolojisi bozuk, hasta biri olduğunu düşnüyorlar bu doğru, tedirginler, gözlemliyorlar seni, iletişimden de gerekmedikçe kaçıyor olabilirler. İlaç kullanıyor musun, bence kullanmalısın....Bugünden itibaren; öncelikle çekinmeden yutkun, terle, titre, kekemelik yaşa, gözünü kaçır, yani o iletişim konusunda o düşlediğin, özendiğin mükemmmel insan olmaya çalışmaktan vazge. Her bedenin koordinasyonu, heyecan ve motivasyon düzeyi bir değildir. elini kolunu oynat, saçını kaşı, ayağını salla. Bedenine gerilimi yay, tükürük bezlerin ve gözlerinle uğraşma artık. TUHAF HAREKETLER YAPAN AMA HER SÖYLENENİ ANLAYAN BİR ÇALIŞAN, DÜZGÜN GÖRÜNEN AMA HİÇBİR ŞEYİ ANLAMAYAN BİR ÇALIŞANDAN DAHA MAKBULDÜR. Bedeninden vazgeç artık. Etrafına bak, beş para etmez, yalaka insanlar hiç seni umursuyor mu, oysa sen onlara tuhaf görünmemek için kendine bu baskıyı yapıyorsun. Değmez..Şu an için kesin önerim; kimsenin gözüne birkaç saniyeden fazla kesintisiz bakma, birkaç saniye ara ver yere bak, eline bak, sonra geri gözlerine bak, bu döngü içinde geçerse konuşulanları anlarsın. Ayrıca anlamadığın işleri yapamama ve tekrar sormaya çekinme baskısı da seni üzüyor. Yüzme bilenle, öğrenemeyen biri arasındaki fark gibi senin durumun. Aslında hiçbirşey yapmasan kurtulacaksın.

**Terden** · 23-10-2015

Güzel tavsiyelerin için çok teşekkür önerilerini dikkate alacağım. Bir daha vurgulamakta fayda görüyorum iki yıl önce insanların gözünün içine baka baka konuşurken, hiç bir lafın altında kalmazken, hazır cevap iken takıntılı bir insan haline gelmek gerçekten üzüyor beni. Şimdi eski halimi düşünüyorum da birileriyle iletişime geçtiğim zaman hem karşımdakini dinliyor hemde konu hakkında ne cevap vereceğim hakkında fikir üretmeye çalışıyordum tabi bu durumu farkında olmadan yapıyordum ancak şimdi ise nasıl yutkunmam ne desem hoşlarına gider, ismi neydi, abi mi desem bey mi desem, gözüne baksam mı burnuna baksam mı acaba hiç bakmasam mı diye direk düşünmeye başlıyorum... Benimle iş görüşmeye gelecek olan birini öğrendiğim zaman göğsüm daralıyor bir anlık tedirginlik ne söyleyeceğimin telaşı ve kurgusu derken, kişi gelir ve kurgunun yarısı unutulur hatırlamak için saçma sapan konulara değinmek ve sürekli kişinin ne zaman gidecek te ben rahatlayacam demem...

işin diğer ilginç tarafı nadirde olsa bu durumu bazı günler farkında olmadan unutup normal bir gün yaşamak iken sonraki günler tekrar tekrar başıma geliyor olması ve tek başıma olduğum zaman hiç aklıma gelmemesi ruh hastası mıyım diye sürekli sormaya başlıyorum kendi kendime.

Bu konuda bir psikoloğa gitmek istiyorum ancak işim öyle bir şey ki psikolojik sorunlarım olduğu tespit edilirse sıkıntı yaşayabilirim bundan dolayı doktorada gidemiyorum. isim vermeden doktora gitmek mümkün mü ve mümkünse ilaç alabilecek miyim? lütfen aynı sorun yada benzer sorun yaşan birileri varsa yardım bekliyorum.HAYIR ANLAMIYORUM HAYATLA DALGA GEÇEN BİRİYKEN NASIL OLDU DA BÖYLE OLDUM ANLAMADIM.

dreamer8 · 26-10-2015

E doktora gidersin tabi ki, ortopediye gittim dersin, psikiyatriye gidersin, o da olmadı, tatil gününde özel bir psikiyatriste gidersin en kötü....Ayrıca gizleme, işyerinde zaten bir miktar psikolojik sıkıntın, uyum sorunun olduğunu biliyorlar. Bu dert değil ama, artık herkes türlü şekillerde ruhsal bir hastalığı taşıdığı için anormal olan, sağlıklı olmak.

**miskin oğlan** · 27-10-2015

Terden Nickli Üyeden Alıntı

Güzel tavsiyelerin için çok teşekkür önerilerini dikkate alacağım. Bir daha vurgulamakta fayda görüyorum iki yıl önce insanların gözünün içine baka baka konuşurken, hiç bir lafın altında kalmazken, hazır cevap iken takıntılı bir insan haline gelmek gerçekten üzüyor beni. Şimdi eski halimi düşünüyorum da birileriyle iletişime geçtiğim zaman hem karşımdakini dinliyor hemde konu hakkında ne cevap vereceğim hakkında fikir üretmeye çalışıyordum tabi bu durumu farkında olmadan yapıyordum ancak şimdi ise nasıl yutkunmam ne desem hoşlarına gider, ismi neydi, abi mi desem bey mi desem, gözüne baksam mı burnuna baksam mı acaba hiç bakmasam mı diye direk düşünmeye başlıyorum... Benimle iş görüşmeye gelecek olan birini öğrendiğim zaman göğsüm daralıyor bir anlık tedirginlik ne söyleyeceğimin telaşı ve kurgusu derken, kişi gelir ve kurgunun yarısı unutulur hatırlamak için saçma sapan konulara değinmek ve sürekli kişinin ne zaman gidecek te ben rahatlayacam demem...

işin diğer ilginç tarafı nadirde olsa bu durumu bazı günler farkında olmadan unutup normal bir gün yaşamak iken sonraki günler tekrar tekrar başıma geliyor olması ve tek başıma olduğum zaman hiç aklıma gelmemesi ruh hastası mıyım diye sürekli sormaya başlıyorum kendi kendime.

Bu konuda bir psikoloğa gitmek istiyorum ancak işim öyle bir şey ki psikolojik sorunlarım olduğu tespit edilirse sıkıntı yaşayabilirim bundan dolayı doktorada gidemiyorum. isim vermeden doktora gitmek mümkün mü ve mümkünse ilaç alabilecek miyim? lütfen aynı sorun yada benzer sorun yaşan birileri varsa yardım bekliyorum.HAYIR ANLAMIYORUM HAYATLA DALGA GEÇEN BİRİYKEN NASIL OLDU DA BÖYLE OLDUM ANLAMADIM.

rahat ol kasma kendini.peynir ekmek gibi psikiyari ilaçları satılıyor.herkesin psikolojik sıkıntısı var,bunun farkında olanıda var olmayanıda.

afedersin ama sana psikiyatrik hastasın diyebilecek olan dangalaklar kendileri bir doktora görünsünler,testleri cevaplasınlar doktorun sorularına cevap versinler bakalım onlarda neler çıkacak.hiç bunu kendine dert etme.
bende senin gibi düşünürdüm sonra bir yakınım sayesinde öğrendiklerimden sonra fikrim değişti.ne mi öğrendim hasta kayıtlarından,istatistiklerden hiç tahmin edemeyeceğim kişilerin çeşit çeşit antidepresanlar kullandığını öğrendim

**ardadeniz** · 31-10-2015

genel kültür seviyeni artır. genelde güncel konular üzerine muhabbetler döner, sende bu olaylara vakıfsan fikirlerini belirtir, ortamlarda sessiz kalmazsın.

herseyin bası bilgi.

birde kendi isinde uzmanlasmanı tavsiye ederim. isinin bütün inceliklerini bilmen gerekir. hani biri sana isinle ilgili birsey sordugunda kalite cevaplar verirsen o kisinin gözünde isinde uzman biri olursun ve sürekli seninle muhabbet etmeye baslar falan filan.

ikili diyaloglar böle gelisiyor. konusacak muhakkak birsey bulunur, yeter ki bir kaç konu hakkında bilginiz olsun.

**Ruhsuz12** · 09-11-2015

Kardeş senin takıntılarının aynılarını blkı daha fazlasını yaşadım yaşıyorum . Fikir alışverişi için ordaysan ses ver ..

**Ruhsuz12** · 09-11-2015

Kardeş senin takıntılarının aynılarını blkı daha fazlasını yaşadım yaşıyorum . Fikir alışverişi için ordaysan ses ver ..

**Recep** · 11-11-2015

Tasalanmayın ki geçeceğine inanıyorum. Joseph Stalin’in iyi bir kişilikli olmasa da bakışlarından korkarlar idi çünkü özgüven malikiydi. Özgüven, şahsiyet ile alakadar değil; kendinizi suçluyorsunuz bilmem fakat kendinizi suçlamanıza gerek yok. İnsanoğluna ait her ferdin zihninin, tepkisel davranan bir yanı, tepesi bir toplu iğnenin sivri ucu gibi; ya “kaybeden”e ya “kazanan”a… yuvarlanır.