iki tane sille tamamdır!
Arkadaşlar,
Çok kişisel bir konu ancak araştırdım, sordum ettim çıkamadım işin içinden.
Ciddi olarak bilgisi, fikri olan arkadaş varsa ve yardımcı olabilirse çok iyi olur.
Nişanlıyım, çok büyük bi terslik olmazsa ağustos ayında evleneceğim.
Nişanlımın 12 yaşında bir erkek kardeşi var. Çok zeki bir çocuk, futbol oynuyor, gitar kursuna gidiyor, bilgisayara ilgisi var. Ama çok şımarık.
Anne baba birkaç yıl önce ayrıldı. Bunun etkisi çok büyük farkındayım ama çocukla vakit geçiremiyorum.
33 yaşındayım 12-13 senedir yalnız yaşayan bir adamım. İnsanlara pek katlanamıyorum, çok samimi arkadaşlarım dışında zorunda kalmadıkça insanlarla aynı ortama girmem. Çocuklarla da pek aram yok haliyle. Çocuk veya yetişkin, şımarıklığa hiç tahammülüm yok.
Ama çocuk şımarık arkadaş, acayip acayip konuşmalar, ablasına annesine antin kuntin tepkiler, sürekli ben ben ben...
Katlanamıyorum. Bir kaç kere samimi olmaya çalıştım, arkadaşça yaklaştım, o şımarık tavırlar bana karşı da ortaya çıkınca mesafe koydum.
Nişanlım haliyle kardeşiyle vakit geçirebilmemizi, anlaşmamızı, abi kardeş olmamızı istiyor. Haklı, gayet olması gereken bir istek, bununla bir sıkıntım yok ama ben yapamıyorum. Üzülmesini de istemiyorum. Nasıl bir yol izlemeliyim?
iki tane sille tamamdır!
En son o olacak da. Gerek kalmasın istiyorum.
"Çocuk veya yetişkin, şımarıklığa hiç tahammülüm yok" demişsin; hayatın a'sını silmişsin?.. Bir insanın aklı, kabul edilemeyecek şeyleri kabul etmesiyle (kastım anlamaktır) ölçülür.
Sevgili arkadaşım;
Her şeyden önce, sana büyük mutluluklar diliyorum. Umarım herhangi bir sorun olmadan evlenir ve eşinle bir ömür boyu mutlu ve huzurlu bir şekilde yaşarsınız.
12 yaşındaki çocuk ile olan ilişkiniz konusunda şunları söylemek istiyorum:
Birincisi, nişanlınızın gözünde kardeşi çok değerlidir ve nişanlınız, kendisini o çocuğun "annesi" yerine koymaktadır. Bu durum da son derece normaldir. O çocuk ile ilişkinizi düzelttiğiniz oranda, nişanlınızın saygı ve sevgisini kazanırsınız. Aksi taktirde, ilerleyen zamanlarda ikinizin arasında gerginlik oluşmaya başlar ve bu gerginlik ilişkinizin geri kalan kısmını da olumsuz bir şekilde etkiler.
İkincisi, şöyle bir seçeneğiniz yok: "O çocuk gitsin. Biz kendi hayatımıza bakalım". Hayır! Zaten, nişanlınız bunu asla kabul etmez. O çocuk da yaşamınızın içinde, ailenizin bir parçası olacak. Bunu kabul etmezseniz, ileride kendi aileniz de olmaz. Nişanlınız, ileride eşiniz, size karşı çok kırılır ve bu kırgınlık da evlilik içinde ciddi sorunlara neden olur.
Üçüncüsü, insanları tanımadan, neler yaşadıklarını ve beklentilerini bilmeden yargılamak çok kolaydır. Bunu yapmayın lütfen. O çocuk ile arkadaş olmak zor. Tamam. Sizi anlıyorum. Ancak, bir insana yaklaşmanın farklı yöntemleri vardır. Örnek olsun, nişanlınız (ablası) ile konuşun: neleri sever, neler hakkında konuşmak ister, hangi tür davranışları itici bulur vs. öğrenin. Evet, ilk başlarda size olumsuz tepki verecektir; ve bu tepki anlaşılabilir; çünkü, siz o çocuğun bir anne gibi gördüğü ablasını --ona göre-- elinden almaya gelmiş bir "yabancısınız". Böyle olmadığını göstermeniz lazım. Haksız mıyım? Siz de o çocuğa bir aile sunmalısınız. Bu büyük bir sorumluluktur. Farkındayım; aynı zamanda korkutucu bir yanı da var. Ama, müstakbel eşinizi seviyor ve değer veriyorsanız, onun da yardımını alarak, sabırla, özenle ve sevgiyle bu çocuğa yaklaşmayı deneyin. Eminim ki, çabalarınız sonuç verecektir.
Saygılar
gülü seven dikenine katlanır. nasıl katlanırsın hiç bir fikrim yok, ben de hiç çekemezdim.
hocam en doğru yol görmezden gelip kimseyi kırmamaya çalışmandır. Kendi karakterinden tavizler vererek sırf birileri mutlu olsun diye gönülleri hoş tutmaya çalışırsan bir süre sonra sen çok yorgun düşmüş olursun. benim tavsiyem nişanlınıza karakteristik özelliğinizi onu incitmeden söylemeniz ve kardeşiyle iletişim kurmada elinizden geleni yapacağınızdan şüphe duymamasını anlatmanız ama bu iletişimi kurmaya çalışırkende kendinizi yıpratmamanız. Nişanlınızın bu konuda size karşı duyarlı olmasını anlayış göstermesini isteyin. Şimdiden mutluluklar dilerim..
http://uzmanpsikoloji.blogspot.com.tr/
Daha 13 yaşında. İnsan kızamaz ona ya. Ablasıyla konuş, uslansın azcık, uyarsınlar.
Yer imleri