şiir Koşesi

[Nefertiti]

Bugün,
Dudaklarımdan dökülen kimsesizliğim,
Gülkurusu rengine boyandı.
Emprimeden tayyörünü üzerine geçirip,
Gıcırdayan sokak kapısına vardı diye sensizliğim.
Buluştuğu için gözlerim gözlerinle,
Baldan tatlı artık bal rengi akşamüstleri.
Yüreğimde tutunup kalmış hüzünlerimi,
“Uğurlar ola” diye savdım gitti başımdan.
Nemleniyor kirpiklerim gayrı mutluluktan mıdır?
Gücenmesin ama eldivenlerim.
Isınıyor ellerim, avuçlarında olduğundan mıdır ???


İpek Nemutlu

[biricik]

SABAH ÇAYI
Ağır ağır yudumlarken sabah çayımı,
Hayalinle yansıdı güneşin kızıllığı.
Arıyordum ufuklarda kısrak tayımı,
Kumsalı yalarken dalgalar usuldan!

Palmiyeler sıralıydı sahil boyunca,
Şezlonglarda gecenin büyüsü,
Çılgınlıklar yaşanmışken doyunca;
Yokluğunda,seyri bile acı gelir fasıldan!

Olmalıydın yanımda bu kadarken arzulu
Sensiz hiç de hoş değil denizin havası,
Onlar neşeliydi, bendeyse hüzün dolu;
Gözlüyorum, geleceksin diye asıldan!


Abdullah Aytekin

[biricik]

Bana geceyi anlatırmısın?


hani karanlık perde gibi kaplar ya yeryüzünü,
ıssızlık çöker yalnızlığının üzerine,
evsiz barksız dolaşırsın ya ara sokaklarda,
işte o zaman matem rengini almıştır.

bana geceyi anlatırmısın?

ıssız bir rıhtımda,
rüzgâr savurur ya saçlarını,
dalgalar vurur birer birer, aynı zamanda şaşmadan yüzüne,
irkilirsin birden, içini bir soğuk kaplar.

bana geceyi anlatırmısın?

çaresizlik içinde bir parkta,
metelik yok ya cebinde,
kimsesiz kalmışsın ve
bir damla akar gözünden,
çökersin bir bankın üzerine,
zamana dayanırsın.

bana geceyi anlatırmısın?

karanlık bir odada kalmışsın,
ve daha çok ufaksın,
anlam veremezsin yaşadıklarına
sadece ağlarsın.

bana geceyi anlatırmısın?

hafakanlar basar ya işte öyle!
dert ırmağına dalmışsın,
türkü sen, çalan kahpe felek olsun.

bana geceyi anlatırmısın?

kötü bir rüyadan kalkarsın,
saniyeler içinde akarsın,
derin bir oh çekip, yaşamadığına sevinip,
rahatça yatarsın.

bana geceyi anlatırmısın?
şafak vakti sökmeden, karanlık gitmeden.


CAN KAMİL

[9 ŞUBAT]

üstünde yağmurdan başka hiçbir şey yoktu
anlam olmak için yeterince çıplaktın
şiirin nasıl bir şey olması gerektiğini
hatırlatıyordu gözlerin, sana böyle inandım:
ben inanmak için şiir yazıyorum, gözlerin
cihangir’i hatırlatıyordu, hayal içinde fakir
üsküdar’dan o rüyaya baktım: maviydin
bir özletip bir geri çekiyordun denizlerini!
usul usul inandım güzelliğin hatırına yağan
yağmurun üstümüzde hakkı vardır, inandım
uzak bir mavi kızın gözlerindeki bulut
burada içimize yağacaktır, inandım, mavi
bir yağmurluğun da olsa şiirden ıslanırdın!
gövdene de böyle inandım, duruydu, şiirin
nasıl bir şey olması gerektiğini hatırlatıyordu:
öyle çıplaktın ki içinde şiirden başka
hiçbir şey yoktu, gövden neyi hatırlatıyorsa
ona inanıyorum, beni hatırılamasa da, biliyorum
bazı uzaklıkların hiç mektup beklemediğini…

bazı şiirler de bekleyemiyor yağmurun dinmesini!

[Nefertiti]

Ne bekliyorsun

Yollar mı
___Sevdiğine gittiğin
Özlem mi
__Dokunmak istediğin
Yarın mı?
__Düş dediğin

Ek şimdi özlemi yollara
Düş zamanı hasretten
Bir omuz başı değil miydi istediğin
İki dize sohbette
Sarıl gönlünce

Şimdi
Tam zamanı olmanın
Şimdi
Onunla (!)


‘’Odam kireçtir benim’’.
Terin ilaç olmalı...

Nurten Altınok

[Nefertiti]

SİZLERİ ÇOK SEVİYORUMM

Bizde seniiiiii:

[istanbul]

bronzcum çok teşekkürler..sevgiler karşılıklı


Bir garip Orhan Veli



Bir garip Orhan Veli'yim
Urumeli Hisarında
Veya Nazım Hikmet'im, soğukta yakasını kaldırıp paltomun
'Seviyorum Seni' diyerek şiir okuyorum...
Ben bir garip Orhan Veli'yim
Urumeli Hisarında; tarifsiz kederler içinde
Veya Nazım Hikmet'im dünyanın en güzel sesinden
Dinliyorum en güzel şarkısını dünyanın
Ve Istanbul'u dinler gibi gözlerim kapalı;
Bir kız dinliyorum; Orhan Veli misali
Veya Nazım Hikmet gibi diyorum:
'Istanbul'da yumuşacık kararırken ortalık
İçimde kımıldanan bir şeyler gibi seviyorum seni'
Tıpkı.. tıpkı 'yaşıyoruz çok şükür der gibi! ....'

alıntı

[9 ŞUBAT]

Salkım salkım tan yelleri estiğinde
Mavi patiskaları yırtan gemilerinle
Uzaktan seni düşünürüm İstanbul
Binbir direkli Halicinde akşam
Adalarında bahar
Süleymaniyende güneş
Hey sen güzelsin kavgamızın şehri

Ve uzaklardan seni düşündüğüm bugünlerde
Bakışlarımda akşam karanlığın
Kulaklarımda sesin İstanbul

Ve uzaklardan
Ve uzaklardan seni düşündüğüm bugünlerde
Sen şimdi haramilerin elindesin İstanbul

Plajlarında karaborsacılar
Yağlı gövdelerini kuma sermiştir.
Kürtajlı genç kızlar cilve yapar karşılarında
Balıkpazarında depoya kaçırılan fasulyanın
Meyvesini birlikte devşirirler
Sen şimdi haramilerin elindesin İstanbul

Et tereyağı şeker
Padişahın üç oğludur kenar mahallelerinde
Yumurta masalıyla büyütülür çocukların
Hürriyet yok
Ekmek yok
Hak yok
Kolların ardından bağlandı
Kesildi yolbaşların
Haramilerin gayrısına yaşamak yok

Almış dizginleri eline
Bir avuç vurguncu müteahhit toprak ağası
Onların kemik yalayan dostları
Onların sazı cazı villası doktoru dişçisi
Ve sen esnaf sen söyle sen memur sen entellektüel
Ve sen
Ve sen haktan bahseden Ortaköyün Cibalinin işçisi
Seni öldürürler
Seni sürerler
Buhranlar senin sırtından geçiştirilir
İpek şiltelerin istakozların
ve ahmak selameti için
Hakkında idam hükümleri verilir

Haktan bahseden namuslu insanları
Yağmurlu bir mart akşamı topladılar
Karanlık mahzenlerinde şehrin
Cellatlara gün doğdu
Kardeşlerin acısıyla yanan bir çift gözün vardır
Bir kalem yazın vardır
Dudaklarını yakan bir çift sözün vardır
Söylenmez

Haramiler kesmiş sokak başlarını
Polisin kırbacı celladın ipi spikerin çenesi baskı makinesi
Haramilerin elinde
Ve mahzenlerinde insanlar bekler
Gönüllerinde kavga gönüllerinde zafer
Bebeklerin hasreti içlerinde gömülü
Can yoldaşlar saklıdır mahzenlerinde

Boşuna çekilmedi bunca acılar İstanbul
Bulutların ardında damla damla sesler
Gülen çehreleri ve cesaretleriyle
Arkadaşlar çıktı karşıma
Dindi şakalarımın ağrısı

Bir kadın yoldaş tanırdım
Bir kardeş karısı
Hasta ciğerlerini taşıdığı çelimsiz kemikli omuzları
Ve hüzünlü çehresiyle bebelerini seyrederdi
Cellatlara emir verildiği gün haramilerin sarayında
Gebeliğin dokuzuncu ayında
Aç kurtların varoşlara saldırdığı
Tipili bir gece yarısı
Sırtında çok uzak bir köyden indirdi
Otuzbeş kiloluk sırrımızı
Zafer kanlı zafer kıpkırmızı

Boşuna çekilmedi bunca acılar İstanbul
Bekle bizi
Büyük ve sakin Süleymaniyenle bekle
Parklarınla köprülerinle kulelerinle meydanlarınla
Mavi denizlerine yaslanmış
Beyaz tahta masalı kahvelerinle bekle
Ve bir kuruşa Yenihayat satan
Tophanenin karanlık sokaklarında
Koyunkoyuna yatan
Kirli çocuklarınla bekle bizi
Bekle zafer şarkılarıyla caddelerinden geçişimizi
Bekle dinamiti tarihin
Bekle yumruklarımız
Haramilerin saltanıtını yıksın
Bekle o günler gelsin İstanbul bekle
Sen bize layıksın

Vedat Türkali

[yaraligonul]

TABUT


Tahtadan yapılmış bir uzun kutu;
Baş tarafı geniş, ayak ucu dar.
Çakanlar bilir ki, bu boş tabutu,
Yarın kendileri dolduracaklar.

Her yandan küçülen bir oda gibi,
Duvarlar yanaşmış, tavan alçalmış.
Sanki bir taş bebek kutuda gibi,
Hayalim, içinde uzanmış kalmış.

Cılız vücuduma tam görünse de,
İçim, bu dar yere sığılmaz diyor.
Geride kalanlar hep dövünse de,
İnsan birer birer yine giriyor.

Ölenler yeniden doğarmış; gerçek!
Tabut değildir bu, bir tahta kundak.
Bu ağır hediye kime gidecek,
Çakılır çakılmaz üstüne kapak?







Necip Fazıl KISAKÜREK

[esin_29]

Sen gideli kaç saat oldu ? Kaç gün geçti, kaç hafta..?
Saymadım.. Bana yüzyıllar geçmiş gibi geliyor.
Son anda sen giderken gözlerinin buğusunu bıraktın..
Şimdi sis içinde bütün dünya.
Çiçekler gözyaşlarımı içti, sen onları kırağı sanırsın,
çiy sanırsın.. oysa hepsi benim gözyaşlarımla ıslak..

Sevgilim özlüyorum seni.. Bir balta indirildi,
içimden bir ağaç köküyle devrildi.
Gözlerimden akan yaştan belli değil mi, içim kanıyor.
Özlem bir bulut gibi sarıyor beni, kuşatıyor .
Seni sevmek bir sonsuzluk gibi büyüyor içimde.
Haftanın her gününe, geçen her saate senin adını verdim.
Senin adınla başlıyor mevsimler, yıllar sen varsan içinde, geçerli...

Özlem bir yağmur gibi yağıyor üstüme.
Damlalar yüreğime vuruyor. Gecenin karanlığında bir başınayım.
Uykularım bölük pörçük. Bütün rüyalarımda sen..
gözlerim kapanır kapanmaz gözlerin yaklaşıyor.
Sonra bir rüzgar alıp seni, benden uzaklara götürüyor...

Geceler boyu sabahlayıp uğruna,
boşluğa düştüğüm sevdiğim, bir tanem, gözbebeğim..
Yüreğimden mühürlendim sana..
Şiirler havalanıyor kuşlar gibi, şarkılar ağlıyor yokluğuna..
Sevgilim hayatı sende buldum ben, tükenirsem sen tüketirsin beni.

Yoksun, gittin, tek başına koydun...
Bu nasıl bir özlemdir, kendi gövdem ateşten bir gömlek..
yanıyorum..Yetti artık, yetiş n'olur dayanamıyorum
.