-
Karar Dönemi
Aci çok aci....
acı içini kavuran o çok ağır, hiç geçmeyen acı. bir parçanı bölersin , o parça hep 6 yaşında kalır, hiç büyümez ,büyüyemez ne yaşandığını anlayamadığı ama kötü bir şeylerin olduğunu bildiği dairede ümitsiz, çaresiz, suçlu gibi , yalnız minik minik bakarak 6 yaşında kapatır kapıyı, kimseler açamaz bu kapıyı... Hiç büyüyemez sen büyürsün, hayata devam edemezsin hele erkeklere hiç güvenemezsin.Nedenini anlayamadan düşersen kalkamayacağından korkarsın, bu yüzden hiç düşmemeye çalışırsın.Kimseye gerçekten yaklaşamazsın .Annen baban yoz sanırlar seni ama hep kendini korursun halbuki. Nedensiz bazen ayaklarımı koparıp atasım gelir, anlam veremezsin önce ama sonra o içindeki bölünmüş 6 yaşındaki çocuğu hatırlarsın . "Eğer ayaklarım dışarıya çıkmasaydı bana dokunamaz" çığlığı gelir. O kadar küçük , çaresiz düşünür ama kurtulamaz. kendi ayağını koparır yine kendi canını acıtırsın. Geriye gidip 6 yaşındaki o kız çocuğunu o apartman dairesinden çıkarmak istersin, cesaret edemezsin korkarsın suçlanmaktan , ailenin seni küçümsemesinden korkarsın..O hep 6 yaşında yalnız,çaresiz... işte ağlarım bunun için kimseye söyleyemem ...
-
kıran da olsa kırıl düş fakat eğilme sakın
tevfik fikret
Yetkileriniz
- Konu Acma Yetkiniz Yok
- Cevap Yazma Yetkiniz Yok
- Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
- Mesajınızı Değiştirme Yetkiniz Yok
-
Forum Kuralları
Yer imleri