AlıntıAyni sorun bendede var kardesim. Hayir, anlamıyorum. Neden konuşamıyorum içten bir şekilde. Neden kimseyle samimileşemiyoruz biz ?
Ben aile yapini soracaktim. Ailenle nasil gecinyorsun, kac kardessiniz ? Ailei nasil buluyosun ?
Derdim ne benim ?
Öncelikle herkese iyi akşamlar diliyorum ben 18 yaşında üniversite sınavına hazırlanan genç bir kardeşinizim benim arkadaş ve karşı cinse karşı farklı davranışlarım mı desem ne desem bilmiyorum ama durumda bir farklılık var. Şöyle ki benim sürekli yanımda biri olması gerekiyor hayatımda yalnız kalamıyorum yani ve hayatımda sadece 1 kişi ile iyi geçiniyorum çocukluğumdan beri toplum içinde pasif bir çocuk oldum pasif derken şöyle ben olmadım o kişi hep rol yapan yalan söyleyen bir kişi oldum ve sadece 1 kişi gerçek beni bildi hayatım boyunca bunun sebebi insanlara istemsiz bir güvensizlik duygusu hissetmem.Neyse çok uzatmadan konuya gireyim.
Dediğim gibi hayatımda sürekli 1 kişi oluyor bu liseye geçene kadar öyleydi ama lisede sınıfta çok iyi arkadaşlarım oldu ve onlarla çok iyi geçiniyorum ama sadece içlerinden birisiyle çok samimiyim diğerleriyle de samimiyiz evet hepimiz birbirimize yardım ederiz ama o en samimi olduğum arkadaşım diğerlerinden farklı benim için çünkü o benim nasıl biri olduğumu diğerlerinden daha iyi biliyor.Neyse olay şu ben kızlara karşı hep farklı yüzünü gösteren kişiyim hiç birisi ile gerçekten samimi birisi olamadım nedenini bilmiyorum ama kızlara karşı hep yüzeysel bir samimiyetim oldu.Bunu dert ettim kendime hatta bazen tipim kötü gibi ergenlik dönemi depresyonlarına da girdim ama bunun bir süreç olduğunu geçeceğini hep biliyordum bilinçliydim yaşıtlarıma göre bu konuda.Daha sonra elimdeki internet nimetini kullanmaya karar verdim şöyle ki ben gerçek hayatımda bile tanımadığım insanlara hiçbir zaman güvenmem ki internet üzerinden olunca tamamen güvensizlik oluyor.Ve internette son zamanlarda anonim tarzı siteler arttı biliyorsunuzdur bu tarz siteleri kişi anonim olur size soru sorar tanımazsınız ama muhabbet sohbet vs. bu tarz siteleri resmen benim için yapmış bu adamlar dedim ve başladım bu tarz sitelerde insanlarla konuşmaya hiç fark etmiyordu kim olduğu çünkü beni tanımıyorlar sonuçta.Yaptığım kısaca şuydu insanlarla rastgele konuşuyordum ve benim düşüncelerime ayak uyduranlarla gerçekten samimi bir muhabbet oluşuyordu.
Neyse ben böyle konuş-bitir oyunumu oynarken denk geldiğim birisiyle gerçekten samimi bir sohbet oldu diğerlerinden farklıydı düşünceleri benim gibiydi resmen benim kız versiyonum gibiydi.Evet çok güzeldi muhabbet hem o beni tanımıyordu daha ne isterdim ki. Çünkü aynı kişiyle gerçek hayatta karşılaşsam yüzeysel bir samimiyetim olacaktı ve gerçek beni göremeyecekti. Ve o gün o kişiye bağlanacağımı farkettim bir daha yazmamak için kendime söz vermiş olsamda nafile içimdeki insan aradığını bulmuştu ben böyle anonim olarak 1 ay falan konuştum onunla benim hakkımda tek bildiği adımdı düşünün sadece adını bildiğiniz birisiyle 1 ay boyunca konuşuyorsunuz ve sadece kendinizi anlatıyorsunuz.Konu dahada ilerledi ben bana ulaşabileceği sosyal ağları vs kullanmaya başladım iyice beni tanımaya başladı ama şu vardı beni hiç görmemişti ve tabikide görmek istiyordu ama benim korkum ben onu görünce ne yapacağımdı ona karşı hissettiklerim karma karışık bi duygu idi.Gerçekten arkadaşımdı çünkü konuştuğumuz o 4-5 ayda bana ulaşabileceği bilgiler hariç bütün hayatımı anlatmıştım neredeyse aynı şekilde o da bana ama ben ona istediğim zaman ulaşabilirdim.Neyse beni buldu bir şekilde evet orada benim kafam iyice karıştı çünkü hayatı boyunca sevgilisi olmamış ben kızlara karşı hep beni beğenmezler ön yargısıyla yaklaşan beni görmek isteyen birisi vardı ve bunu başarmıştı.Ve bu kız diğerlerine göre güzeldi ve benim tipimde sorun olmadığını söylüyordu.
Duygularım karmaşıktı onunda aynı şekildeydi ama o en azından arkadaş olduğumuz gerçeğini unutmuyordu.Ve benim anlık hatam yüzünden her şey bitti.Bir an ona gerçekten aşık olduğumu hissettim ve saniyesinde söyledim.(Belki beklesem daha iyi olurdu.)Ama hata ettim arkadaş olduğumuzu defalarca tekrarladı ama ben tamamen değiştim ona kötü davrandım onu kırdım evet bunu yapmam aptalcaydı. Sebebini inanın bende bilmiyorum çünkü ben reddedildikten sonra kafaya takan biri değilim istemiyorsa istemiyor arkadaşım derim. Ama burada durum farklıydı onu kıskanıyordum diğer insanlardan çok değişik bir histi ilk defa böyle bir şey hissettim.
Sonra şunu düşündüm ben ne zaman birini sevsem yani bu aşk ta olabilir insan olarakta olabilir cinsiyet ayrımı yapmadan sevdiğim insanlarla hep aram bozuluyor benim. Sürekli bir ayrılık oluyor aramızda çünkü hep şunu yapıyorum defalarca başıma gelmesine rağmen benim için sadece o kişi oluyor hayatımda yani bu kız olunca daha değişik oluyor tabi bağlanıyorum kişilere çok değer veriyorum ve onları kaybetmek istemiyorum. Benim derdim ne böyle bir şey yapıyorum.Yani bu kadar değer verdiğim insanları düşüncesizce üzebiliyorum ve aramız bozuluyor. Aramız bozulmuyor bazen elimizde olmayan şartlardan ayrılıyoruz mesela şehir değişme vs. bunlarda çok üzüyor beni ve o kişiyi hiçbir zaman unutmuyorum hep aklımda oluyor. Neden böyle bunu düşününce bu tanıştığım kızla aramı düzeltmem gerektiğini hissettim. Bu sefer farklı olsun istiyorum bu sefer hayatımda değer verdiğim birisini kaybetmek gibi bir niyetim yok bu saçma geleneğe son vermek istiyorum ama nasıl yapacağımı bilmiyorum bunu bir kaç kişiye sordum herkes zaman gerekiyor onun seni affetmesi için dedi. Bunu anladım biraz bekledim zaman geçti içimde yavaş yavaş ona olan hislerimde dinmeye başladı mantıklı düşünmeye başladım onunla konuştum ilk başta konuşmak istemez sanıyordum ama konuştu ve konuşmamda yine kontrolümü kaybettim ve şuan daha beter durumdayım. Unutmak fikri mantıklı evet hayatımda olmayacak ama unutamıyorum sorunum bu hiç kimseyi unutamıyorum insanlar nasıl unutuyor bunu da anlamıyorum. Belki yokluğuna alışacağım ama unutamayacağım.
Okuduğunuz için çok teşekkürler.
Ayni sorun bendede var kardesim. Hayir, anlamıyorum. Neden konuşamıyorum içten bir şekilde. Neden kimseyle samimileşemiyoruz biz ?
Ben aile yapini soracaktim. Ailenle nasil gecinyorsun, kac kardessiniz ? Ailei nasil buluyosun ?
Anne-babam küçüklüğümden beri sıkıntılı zaman zaman tartışmalar oluyor genellikle maddiyatla ilgili bunlar babamın işleri iyi gitse bile bir şekilde maddi bir sıkıntı oluyor borç verme alma durumlarından 4 kardeşiz 1 abim 2 kardeşim var birde bu önemli bir etken tabi yetmiyor kısacası babam bize.Abim bana göre biraz sorumsuz bir insan ben kardeşlerimi ve ailemi çok önemsiyorum onlara gerçekten değer veriyorum ve onlarda bunun farkında annemle aram gayet iyi babamlada yani abime oranla baya iyi bir bağımız var onlarla.Ama benim ailem nasıl desem biraz gururlu bir yapıdalar başarısızlığı yada kaybetmeyi benimseme gibi bir şey yok her zaman en iyisi her zaman en yüksek istiyorlar ama annemin ve babamın eğitim seviyesi yetersiz bunun için abiminde kafa yapısı farklı olduğundan bütün iş bende bitiyor yani ailenin rahatlatıcı-dengeleyici elamanı gibi bir şeyim birey arasındaki iletişimin bozulmaması için elimden geleni yapıyorum ve bugüne kadar ergenlik dönemimin en sıkıntılı zamanları dahil ailemle hiç tartışmaya girmedim diyebilirim çünkü hepsini çok iyi tanıyorum ve ona göre hareket ediyorum. Ve ailenin bütün sorunları bende olduğu için bunları paylaşacak birisi lazım bana evet yukarıda anlattığım gibi sorunlarımı paylaştığım birilerini buluyor onlarla samimi oluyorum ama bir şekilde bu samimiyet kayboluyor anlamıyorum şuan okulumda samimi olduğum insanlar var ama onlara karşıda seviyemi korumak istiyorum çünkü kaybedeceğim endişesi var hep içimde sonradan üzülmek istemiyorum.qrueynzieh Nickli Üyeden Alıntı
Konu cmrts tarafından (08-12-2012 Saat 08:44 PM ) değiştirilmiştir.
Ama senin sorunun benimkinden biraz daha farkliCunku sen korkuyorsun. Ailenin butun yuku sende. Sende ya basarisiz olursam gibi bi durum olusuyor. Abinin sorumsuz olamasi, kardeslerinin ordan buaya kosturmasi ya da ergense tribi vardir kimseyi takmaz. Hele evde dordunuz yasiyor ve 2 oda varsa ergenin tavirllari hic cekilmez
Konu qrueynzieh tarafından (12-12-2012 Saat 08:25 PM ) değiştirilmiştir. Sebep: yanlis yazim
kızlar böyle sessiz çekingen erkeklere kafayı yedirir. fırlamalar da kızlara kafayı yedirir. olay bundan ibaret.
Antepli yorumlarina hayranimHep ilaclardan yada en kucu basit ayrintidan bahsediyorsun
Konu qrueynzieh tarafından (13-12-2012 Saat 07:35 PM ) değiştirilmiştir. Sebep: hatali yazim
Ya neredeyse 1 ay olacak ama benim kafam hala karışık anlamıyorum arkadaş etrafımdakilere bakıyorum 2 günde küsüp barışıyorlar peki ben niye aynı şekilde olamadım ki ona değer verdim oda bana veriyordu eminim sürekli neden beklemedim ki diye kendime kızıyorum bekleseydim birazdaha zaman geçseydi belki oda isteyecekti. Ve işin daha garip olanı takıntı olmaya başladı bu durum sürekli onun gidebileceği yerlere gidiyorum yani onu görmek için değil bilinçaltımda o var ama kendime bi bahane bulup kendimi bi şekilde oraya götürüyorum onu görsem hiç bişi yapamayacağım biliyorum. Hepsini geçtim okuluma geldiği için neredeyse herkes onu soruyor ne yaptın ne oldu diye bense saf gibi herşeyi anlatıyorum aynı acı katlanıyor iyice.
arkadaşlar ve adminler
sanırım yeni kayıt oldunuz bunun için konu açmanız gerekiyor buradan pek verimli cevap alamazsınız.arkadaşlar ve adminler
Bak dostum. Benim dedigim aslinda mantikli. Sen korktugundan zorlaniyorsun. Korktugundan acilamiyorsun ve guvenemiyorsun. Digerleri relax adamlar. Yav nolcak ... Konus gitsin diyorlar. Onlar icin ileride olacaklar cok da onem arz etmiyor. Asil olay su
ANI YASA!!!
Yetkileriniz
Yer imleri