anne ve babamdan nefret etmiyorum. onlara karşı öfke doluyum ve her ikisini de affedemiyorum. çünkü onların yanlış adımları yüzünden hayatım tekrar tekrar yıkıldı. ne zaman yeni bir adım atıp yeniden başlasam yine bitmek bilmeyen sorunları bir şekilde bana musallat oluyor. sadomazoşist bir ilişkileri var. babamın her dediği doğrudur, ezer, yıkar, suçlar, zor durumda bırakır, hep felaket senaryosu yazar ve itebildiği en uç noktada karşısındaki kendisini sevmiyormuş, yalan söylüyormuş, kötü bir şey yapıyormuş gibi bir durum yaratır. sonra ona yalvarmak zorunda kalır insan. hayır bak öyle değil... bundan ne zevk aldığını bilmiyorum. aslında bu yarattığı senaryoya başta kendinin de inanmadığını düşünüyorum. kedinin fareyle oynadığı gibi oynuyor insanlarla. ama sorun şu ki istediği tepkiyi alamazsa şiddete başvuruyor. dövmek, öldürmek. annemi çok dövdü. ve birilerini öldürdü. şu an içerde. benim anlamadığım annemin herşeye rağmen onu sevdiğini söylemesi. insan kişiliğini ezen, kendine zarar veren birini nasıl sever?
29 yaşındayım ve annemle yaşıyorum. çok mu ezik göründüm? bilmem, o kadar muhtaç görünüyor ki ayrı yaşama adım atamıyorum. çünkü bunu normal algılamıyor. bunu terk edilmek zannediyor. ve son on yıldır yaptığım hiçbir hamle işe yaramadı. psikologa götürdüm, destek aldırdım. kendi sosyal hayatımdan fedakarlık ettim. ama değişim yok. asla çözülmeyen problemleri var. ve benim en mutlu günümü bile bana zehir etmeyi başarıyor. bunu da öyle bir kayıtsızlıkla yapıyor ki. yüzümün asıldığını görünce ses tonu ifadesi değişiveriyor, sanki sabahtan beri canımı sıkan kadın o değilmiş gibi. asla sorumluluk almıyor. hiçbir konuda.
hep bir problemi var. telefonda konuşamama, dolmuşa binerken filanca yerden gecer mi diye soramama, panik atak, çarpıntı. artık hepsinin ilgi çekmek için numara olduğuna inanmaya başladım. artık gözüme her ikisi de masum görünmüyor.
hayatımı yaşamama izin vermiyorlar. üzerime çökmüş bir lanet gibi her gün bir dertleri çıkıyor. ayrı evde yaşamayı, kendi hayatının olmasını da terk etmek sanıyorlar.
onların anladığı dilden, ne haliniz varsa görün diyerek terk etmenin vakti geldi mi dersiniz?
ne haliniz varsa görün diyerek terk etmenin bedeli ağır olabilir.çevreden toparlayabilirsen daha zor şartlarda kalan insanalrı onalra göster.haber videoları olabilir.benimbbannem felç geçirdi ve zamanla hiç bi işini yapamaz hale geldi.öyleki ,zaten yatıyor sürekli, üstünü örtemiyor yemeğini yiyemiyor.kıyas gibi şeyleri sevmem ama bu kadar ağır olmamak şartıyla diğer insanalrı onlara gösterebilrisin.ve onun sahip olduğu kolaylıkları gösteririsin.
Yer imleri