Aşk ve Bende oluşan gizemi (Psikolojik olarak diyecekleriniz)
Öncelikle herkese selamlar. Psikolojik olarak yaklaşılması açısından bu konuyu anlatmak ve paylaşmak istiyordum ardından bu sitede paylaşma kararı aldım inceledikten sonra. Bu anlatacağım kesinlikle çocuksu ya da ergensi bir problemce algılanmasını istemiyorum arkadaşlar ve psikolojik açıdan gerçekten incelenmesine inandığımdan paylaşıyorum...
Lisedeki platonik aşk havalarından,bir kaç kötü aşk tecrübelerinden ve gelip geçici kısa süreli ilişkilerden ardından bir gün birine gerçekten aşık oldum ve kendime dedim ki " ilk defa aşık olmuşum. Öyle aşık olmuşum ki o mükemmel güzelliği benim gözümde iyice büyümüştü.Yıllardır istediğim güzelliği böyle hayal etmişim " dedim ama bunu olgunlukla hissedip kendime söyledim . " aman geçmişi unuttum sildim" düşüncesiyle kendimi avutarak değil ve gerçekten kalpden ve yürekden hissederek..Herşey o kadar güzel ve aşkın gücüyle gidiyordu ki " işte aradığım insan gelecekteki eşim " diyordum ve ilk defa aileme açılmıştım ciddi olarak böyle böyle diye. Ama taki birgün herşey bir anda ve anlamadığım sebepten dolayı bitti .ansızın birden bire. Hani ameliyar masasına yatarsınız da narkozu verirler birden uyanınca da yara vardır bedenizde öyle birşey.
Ama tabiki eskiden biten ilişkiler gibi olmadı bu seferki,üzüldüm sızladım kendi köşedem belki düzelir umuduyla haftalardır bekledim haftalar aylar oldu.Bendeki sevgi git gide yerini hüzüne alıyordu.Bu arada o kız arkadaşım da beni durmadan arıyordu ama tabi sadece ayrıldığımızı bildiğimiz halde beni yalandan teselli edip kendini kötü göstermemek adınaydı adeta çünkü hiçbirşey eskisi gibi olmuyordu " ben herşeyi unutup tekrar iyi olmak istiyorum . Teklifimi ya kabul et ya çık hayatımdan " diyordum ama tabi nafile hiçbirşey eskisi gibi olmadı . Ne o teklifimi kabul etti ne de hayatımdan çıkmayı tamamen . Arkadaş kalma isteğini hisseder gibiydim bir yandan ve tabiki bu yüzden bunun da asla olmıyacağını direk söyleyip resti çektim.
Resti çekmeme rağmen ve bitmesine rağmen herşeyin , benim hakkımda düşünceleri bitmemişti yani benim gerçek iç dünyamdaki karakterim hakkında.. " madem böyle düşünüyorsa neden bunlar oldu ve yok yanımda" diyordum ama bitmişti..
Bunların ardından epey aylar boyu toparlanma aşamasına girmeye çalıştım.Sürekli devam hüzünler ardından artık sadece hüzünlerim kronik hale gelmişti yani belirlii dönemlerde üzülüyordum bazen de ben üzülmediğimi zannedip o birşeyle kendini hatırlatınca üzülüyordum sanki ilk gün gibi. Ama nihayetinde bir süre sonra tamamen irtibat kesildi . Ben de kronik durumdan kurtulup hayata döndüm içimdeki kırıklıklara alışıp...
İçimdeki kırıklıkların hastası olmuştum ve ilaç tedavisi görmem gerekiyordu ben de ilaçı başkalarında aramaya çalıştım bu psikolojik devrede ama hiçbirşey fayda etmedi ne unutmaya ne birşeye ve hiçbirşey beni onda yaşadıklarım gibi heyecanlandırmadı ve bu yüzden hep bitiriyordum bitiren bu sefer ben oluyordum 1 hafta sonra belki de 2 hafta sonra yaptığım yanlıştı ama bunu denemem gerekiyordu başkarıyla mutlu olabilmek için ama tabi bana faydası olmadı .
Faydası olmadığını anlayınca ne birine aşık olabildim ne birşey . Ama hayatımdan gerçekten memnun olmaya başlamıştım bile Sağlığım eğitimim ve uğraştığım birkaç kariyerle ilgili işlerin değerini biliyor aç değil açıkta değilim diyordum ve mutluluk evresini görüyordum.
Şimdi diyeceksiniz ki sen o insanı seviyorsun hala ondan aşık olamıyorsun. Ben sanırım sadece onun benleyken olan tarafını özlüyorum , şuanki haline değil.
Ama bendeki gizemsel durumlar sadece bana ait bir sır olmaya devam etti. O kadar güzel kişiler çıkıyor ki karşıma ama hiçbirşey hissedemiyorum ancak sadece hoşlantı vesayre " O aşk olmuyor " Halbuki önceden olsa olurdum. Ama içimdeki genel duygusallık gitmedi ya da başka yöne döndü bilmiyorum. Ayrıca müzisyenim duygusallığım yoksa bunu icraa edemezdim diyorum kendime..
Bunun psikoloji olarak durumu nedir ?
Konu misterioso tarafından (19-01-2011 Saat 06:33 PM ) değiştirilmiştir.
Şimdiye kadar hiç aşık olmadım belki de seni anlayamam.Ama bence hala o insanla duygusal bağını koparamamışsın.Ya da bundan sonra karşına çıkan her insanı onun gibi yapacak diye düşünüyorsun.Ama şöyle düşün bi de demek ki o senin için doğru kişi değilmiş.İlk önce kafanda onunla ilgili herşeyi bitirip bitirmediğini kontrol et.Gerçek aşkı bulman dileğiyle ...
hep bir taraf daha az sever , daha çok seven ehr zmana acı çeker sevgisinin şiddetinin aynı derecede karşılık bulamamasından. sendeki durum bana göre içindeki aşkın tamamlanmamasındandır, senin aşkın doymadan ilişkin bitti. bir aşk yarım kalmışsa mecnunlaşır ya da leylalaşır insan. çünkü aşk asıl kavuşulmayınca yaşanan şey, belki de bu yüzden acısız aşk yok . belki de sen çektiğin acıyı sevenelerdensin aşkın kendisine aşıksın bilemem ama önceki erkek arkadaşımla yaşadığım şeylerin kopyasını anlattın hatta bir ara seni o sandım taaki müzisyen olduğunu söyleyene kadarhanii vardır ya at acı çekmesin diye bir kere de vururlar öldürürler her ne kadar ben de sizin gibi ayrılık sonrasında onu teselli adına hep yanında olduysam da gördüm ki o daha çok acı çekiyor ve herkesin yaptığını yaptım . o atı vurdum ve herkesin kendi hayatını çizmesi için ulaşılmamayı yeğledim . zamanla sen de kimsenin vazgeçilmez olmadığını anlayacaksın öyle olmasaydı yani zaman bize her şeyi unutturmasaydı insan yaşayamazdı..
bence şu anda bu güzemli hüznünün nedeni onun bıraktığı boşluğu dolduracak kadar seni etkileyen birinin çıkmaması, her gelen bir öncekinden daha geniş boşluk yaratır
@ melek*
Öncelikle cevabın için teşekkürler. Yaşımın getirdiği tecrübelerden ve kafa yapımdan dolayı " karşıma çıkacak bir sonraki insanın da onun gibi yapacak" düşüncesini asla aklıma getirmem bu gerçekten çok gereksiz bir düşünce. Ben hep şunu derdim " Birgün gelir bu ilişkiyi o bitirmez biterse benim yüzüme biter " derdim ve büyük konuşmanın getirdiği hayal kırıklıklarını başka insanlara mal etmem yanlış olduğu düşüncesini hala savunmaktayım.
O kişi benim için doğru kişi olsaydı zaten bunlar olmazdı bunun da farkındayım. Duygusal bağlık sadece kendimle olan iç kırıklıklıkarı sanırım belki de.
Ama dediğim gibi "o insan şuan gelse elimi tutsa birşey hissedemem,sevgi hisssedemem akşam 11 olduğunda heyecanlanıp telefona sarılıp " iyi geceler canım " diyemem . Onunla beraber olmaktansa başkasıyla olmayı yeğlerim ama işte içimde herhangi bir aşk herhngi sevgi oluşmuyor ve bu git gide sanki boyuta ulaşıyor . Karşıma öyle insanlar çıkıyorki samimi arkadaşım bir kere uyardı resmen sinirlenip " Sen kendinde misin,nasıl hissedemezsin" felan.
İlk başlarda ben de diyordum " herhalde duygusal bağ var şu bu diyordum ondan başkası olmuyor" diyordum ama uzun zaman geçti ve iş sanki ciddiye gidiyor bir kronik halde yani bu durumun direk ve yüze yüz o insana karşı bişe olduğundan kaynaklanmıyor gibi hissediyorum.bu yüzden psikolojik olarak öğrenmek istedim
Bu arada çok detaylara girip bıktırırsam kusura bakmayınız . Sitenin psikoloji üzerine olduğunun düşüncesine varıp vermiş olduğu cesaretten anlatıyorum.SAygılar
@ sevdadandır
Evet aslında artık ruh bir süreden sonra nirvanaya ulaştıktan sonra sadece aşkın verdiği ilhama aşık oluyor acı ya da sevinç acaba diyorum "bendeki gerçekten bu hale geliyorda o yüzden mi birine karşı ufak birşey hissedmiyorum" diyorum ama bu da kötü birşey.
Evet müzisyenim ve müzisyen olarak bu da parçalarıma müziklerime de yansıyor.. Ayrıca teselli konusuna gelince evet bende de o oluyordu daha çok acı çekiyordum ve böyle yapamam diyip "beni bir daha arama çık git hayatımdan" demiştim ama nafile bir süre sonra bi yer bulup kendini hatırlatmıştı hatta müzisyen sayfama girip felan.
Ama tabi bir şarkının sonunda ses kısılır ya yavaştan ve biter öyle oldu nihayetinde de bu muhabbet. Ben senin için doğdum diyip sonra da aniden birşeyleri aylar sonra bitirildiğini görmek şok etkisi olsa gerek.
Vazgeçilmez olduğunu biliyorum ve üstte de söylediğim gibi zaten tekrar yapamam onla . Ama işte bu sefer başka yönlerde birşeyler olmuyor yani düşünsenize negatif düşünceniz olmayan birisi geliyor gerçekten hoş güzel ve iyi davranıyor sevgi gösteriyor ama etkilenme yok.
Konu misterioso tarafından (01-01-2011 Saat 09:32 PM ) değiştirilmiştir.
Aşk anlamında bir kez en üst raddeye ulaştığınızda(varsayım) veya buna inandığınızda, bu denli sağlam ilişkinin neredeyse sebepsiz bitmesi sizi boşlukta bırakmış. Bu yüzden yeni başlayacağınız ilişkileri kestiremiyorsunuz, kendinize fırsat vermiyorsunuz. Eğer bitiş sebebi açıklanabilir yahut kabul edilebilir olsaydı sizin tarafınızdan, zaten bu ilişki en iyisi olmamış demekti sizin için.. Yani bir başkası söz konusu olabilecekti ilerde.. O dört dörtlük ilişkiden vazgeçtiğiniz kısmı doğru olabilir fakat tam anlamıyla kabullenememişsiniz ki zaten sebebi sizde net değilse kabullenemezsiniz.
Yaşadığınız onca hikaye içerisinde kahramanı olmaktan en çok haz aldığınızın eksik sayfaları var, ya da sayfalar karışmış, sonu anlamsız geliyor.
Bence sudan sebeplerle biten ilişkilerin en büyük zararı budur. Karşıdaki insan ilişkiye çok fazla inanmış olabilir ve bitirip yoluna devam etmesi için gerçek sebepleri bilmek, ikna olmak zorundadır. Aksi halde "neden, nasıl biter?" sorularıyla boğuşarak kendini hırpalar durur.
Bu arada ben de sebepsiz terkeden kesimden idim. Aklımın başıma gelmesi bayağı zamanımı aldı, şimdiyse birini "neden?"lerle meşgul etmiş olabilmenin vicdan azabı vuku buluyor göğsümün sol cephesinde.
Umarım herşey istediğiniz gibi gelişir..
Esen kalın.
¿♥?
"ki hükmümü kendim veriyorum.. Yakın beni sesim sorulara dönmeden. Küllerimin altında kalacak mutluluk sandığınız ne varsa.."
Teşekkürler .Evet dediğiniz de doğruluk payı var ve boşlukta bırakmıştı ve o boşluğu da hüznün getirdiği olgunluk doldurmayla çalıştı zamanla .En üst raddede ve istediğiniz hayal ettiğiniz bir insana gerçekten aşık olup başlıyor sonra da ilişkinin sonu böyle hüzünle sonuçlanıyor ve sonrasında kestiremiyor insan
Ben eskiden hüzünlerimi çok belli edebilen bir insandım ama nasıl bir olgunluk girdiyse içime bu olaydan sonra içime attım herşeyi belli bile edememeye başladım bu yüzden aslında gizem böyle başladı..
Ben rafa kaldırdım zaten ama yeni hikayelere benimle başlamak isteyen kişilere karşı 1 seneden fazla geçmesine rağmen şans verememek versem de hemen sonunu getirmem felan bu beni psikolojik olarak artık yormaya başladı gerçekten son zamanlardır . Yani konuyu açma sebebim geçmişe çözüm arayışından değildi,bugünkü durumun psikolokik vakası.
Bakın ben bunları hayatımın en büyük dertleri gibi anlatmıyorum yanlış anlamayın ama hakikaten tecrübe.
Konu misterioso tarafından (02-01-2011 Saat 12:29 AM ) değiştirilmiştir.
bu yaşanan acıların bana getirdiği şey istemesem de mantığa dayalı kararlar almak artık . şimdi aşık değilim ama yanımdaki insan bana mutluluk ve huzur ghissettiriyor yormuyor beni yıpratmıyor, aşık değilim ama seviyorum galiba en önemlisi sevmek ve emek.... aşkın bitmiş hali yeşil bir ağacın yapraklarını dökmüş sarartmış haline benziyor. aşkın söylenecek çok şey var hem iyi hem kötü ama benden uzak olsun kendileri
Öncelikle durumu çok iyi anlatmışsınız. Elinize yüreğinize sağlık.Okurken tamamen gözümün önünde canlandı.
Ayrıldıktan sonra ki geçen zamanı merak ettim.Yani bu duyguları ne zamandan beri hissediyorsunuz?
@ Hydra
Selamlar öncelikle .Anlatım biçimimin karışık olduğunu düşünüyordum çünkü o kadar karışıkkı olaylar ama gözünün önünde canlanması beni mutlu etti teşekkürlerimi sunarım . Senin soruna cevabını ben şöyle vereyim değerli arkadaşım. Tam olarak 1 sene 3 ay önce bana karşı taraf herşey iyi giderken ansızın ve sebepsiz saçma bir halde " zaman vermemi istemişti " . Hani vardır ya " Bana 1 hafta zaman ver görüşmeyelim düşüneyim " falan filan . Olayların kopması bununla başladı ve en son 1 sene 3 ay önce görüştük ,bu zaman ver bana demesinden sonra da zaten hiç görüşmedik yüz yüze bile son kez görmek nasip olmamıştı. Bu zaman ver olayı 1 haftaan 2 haftaya 2 haftadan 3 haftaya derken bi bakmışım 1 ay olmuş ve ben de artık içimdeki psikolojide kronik hüzünle beraber gelen sinir ve afedersiniz ama öfke ile resti çektim ama buna rağmen karşı taraf bu süreçte arıyordu ama ben çoğuna cevap vermiyordum bir umuttur diye açtıklarımda da zaten ne birlikte olmamız için bir ışık vardı neyde bişe, dediğim gibi teselli gibi amaçlardandı iye düşünüyorum. Tabi benim tamamen umudumu kesmem ve ayrılığın adını koymam 1 sene 2 ay diyebiliriz.Senin anlıyacağın ben bu duyguları tam olarak 1 sene 2 aydan beri yaşıyorum.. Çok detaya girdim kusura bakma
Konu misterioso tarafından (02-01-2011 Saat 03:51 AM ) değiştirilmiştir.
Yetkileriniz
Alıntı
Yer imleri