Rookie
17-09-2013, 01:28 PM
Merhabalar aranıza yeni katıldım...Googlede Derdimi ararken tesadüfen burayı buldum.Çok geçmeden anlatıyım
Bunca hayatım boyunca hep mutsuz oldum cevreme ve okul hayatıma yansıdını düsünüyorum ve öylede oldu bence
22 yaşındayım
ilk okul orta okul bir şekilde bitti
Artık liseye başlamıstım ilk sene kaldım
Baska özel bir meslek liseye basladım ve 4 sene okuyum bitirdim liseyi
Artık üniversite ögrencisiydim..Okuduğum meslek ile ilgili 2 yıllık bölümü kazanmsıtım...
2011 de İlk sene okula gittim o sene kaldım...ve geçmistende kaynaklanan bir süreç oldunu düsünüyordum.
Çünkü hep okula gittim derslere girdim notumu tuttum ama bir türlü olmadı.
Bu sene 2013 okula gitmedim.ve gitmek istemedim aile ve sülale baskısı çok oldu bunalıma girdim eve kapandım bir süre
sonra bir süre sonra İşe girdim eşşekler gibi çalıstım halen çok mutsuzdum.hic vaktim olmuyordu
sabah 11.00 is baslıyor gece 03.00 de bitiyordu kalan o satte ne yapabilirsin uyku bile zor alınıyordu...Bir süre daha devam edebildim...Ailem zorladı cünki is bulamayınca oraya girmeye zorladılar geçen sürecte çok çalısmaktan aptallasmsıtım 11.00 -03.00 kadar çalısmak gerçekten güç beyin yorulmaktan artık düsünemez olmuştum unutkanlıklar başladı ağır tempodan dolayı iş yerindekilerin isimleri unutmaya basladım kendi görevimi yerine getirecegim sürecte unutmaya basladım is cıkısı evin yolunu untmaya basladım gerçekten düsündügüm düsünmek istedigim herseyi duraksayarak zor hatırlıyordum...tabi gecen sürecte hep küfür ede ede eve geliyordum.Bir süre sonra dayanamayıp cıktım işden kendimi dinlenmeye bıraktım biraz düzeltim yüzüm gülmeye basladı..
Okulların acılmasına 3-4 ay vardı o gecen sürecte beni bir nevze motive eden Spor,bilgisayar,Müzik dinleme olarak gecti
Okullar artık acılıyordu eylül ayına girdik bu ay ailem tekrar zorluyor okula gitmek için ama içimden bir nevze gitmek gelmiyor..Baska ne olursa olsun altına imzamı atarım ama okual gelince akan sular duruyor....Ve bu durum beni cok rahatsız ediyor gelecegimi etkileyecek tabiki ama basaramıyorum gercekten bir hedefimde yok ne yapıcam bilmiyorum çıldırdım sürekli düsünüyorum mutsuz oldum gine aşk hayatımda yok mutsuzlugum yüzüme vuruyor ve beni rahatsız ettigi için hic bir sey umrumda olmuyor kimseye dönüp bakmıyorum bile o derece
Bu hafta kayıtlar bitiyor ve ailem baskısından dolayı bunalımdayım ve hayatımda hic bu kadar isteksiz olmamıstım
çok endiseliyim ne yapıcagımı bilmiyorum gerçekten nefes alamıyorum kalbime agrılar giriyor
Bazen gözlem yapıyorum kimse takmıyor tınlamıyor Akışınamı bıraksam diyorum bazende ama yapamıyorum cok tedirgin oluyorum uyuyamıyorum geceleri ve uyuya kalıyorum hep mutsuz uyku mutsuz gün olarka devam ediyor.Hatta suan olabilcek bütün ihtimalleri göz önüne bile aldım. Çok garip geliyor bazen bakıyosun herkes kosturuyor sen bakıyorsun herkes bir kosturma içinde ne yapacagını bilmiyorsun.Camdan baktıgında bile hersey harip caresiz gelıyor
Umarım derdimi anlatabilmişimdir çok yazdım okuyan herkese şimdiden teşekkürlerimi sunuyorum iyi kaliteli bir yaşan dilekleriyle..
Bunca hayatım boyunca hep mutsuz oldum cevreme ve okul hayatıma yansıdını düsünüyorum ve öylede oldu bence
22 yaşındayım
ilk okul orta okul bir şekilde bitti
Artık liseye başlamıstım ilk sene kaldım
Baska özel bir meslek liseye basladım ve 4 sene okuyum bitirdim liseyi
Artık üniversite ögrencisiydim..Okuduğum meslek ile ilgili 2 yıllık bölümü kazanmsıtım...
2011 de İlk sene okula gittim o sene kaldım...ve geçmistende kaynaklanan bir süreç oldunu düsünüyordum.
Çünkü hep okula gittim derslere girdim notumu tuttum ama bir türlü olmadı.
Bu sene 2013 okula gitmedim.ve gitmek istemedim aile ve sülale baskısı çok oldu bunalıma girdim eve kapandım bir süre
sonra bir süre sonra İşe girdim eşşekler gibi çalıstım halen çok mutsuzdum.hic vaktim olmuyordu
sabah 11.00 is baslıyor gece 03.00 de bitiyordu kalan o satte ne yapabilirsin uyku bile zor alınıyordu...Bir süre daha devam edebildim...Ailem zorladı cünki is bulamayınca oraya girmeye zorladılar geçen sürecte çok çalısmaktan aptallasmsıtım 11.00 -03.00 kadar çalısmak gerçekten güç beyin yorulmaktan artık düsünemez olmuştum unutkanlıklar başladı ağır tempodan dolayı iş yerindekilerin isimleri unutmaya basladım kendi görevimi yerine getirecegim sürecte unutmaya basladım is cıkısı evin yolunu untmaya basladım gerçekten düsündügüm düsünmek istedigim herseyi duraksayarak zor hatırlıyordum...tabi gecen sürecte hep küfür ede ede eve geliyordum.Bir süre sonra dayanamayıp cıktım işden kendimi dinlenmeye bıraktım biraz düzeltim yüzüm gülmeye basladı..
Okulların acılmasına 3-4 ay vardı o gecen sürecte beni bir nevze motive eden Spor,bilgisayar,Müzik dinleme olarak gecti
Okullar artık acılıyordu eylül ayına girdik bu ay ailem tekrar zorluyor okula gitmek için ama içimden bir nevze gitmek gelmiyor..Baska ne olursa olsun altına imzamı atarım ama okual gelince akan sular duruyor....Ve bu durum beni cok rahatsız ediyor gelecegimi etkileyecek tabiki ama basaramıyorum gercekten bir hedefimde yok ne yapıcam bilmiyorum çıldırdım sürekli düsünüyorum mutsuz oldum gine aşk hayatımda yok mutsuzlugum yüzüme vuruyor ve beni rahatsız ettigi için hic bir sey umrumda olmuyor kimseye dönüp bakmıyorum bile o derece
Bu hafta kayıtlar bitiyor ve ailem baskısından dolayı bunalımdayım ve hayatımda hic bu kadar isteksiz olmamıstım
çok endiseliyim ne yapıcagımı bilmiyorum gerçekten nefes alamıyorum kalbime agrılar giriyor
Bazen gözlem yapıyorum kimse takmıyor tınlamıyor Akışınamı bıraksam diyorum bazende ama yapamıyorum cok tedirgin oluyorum uyuyamıyorum geceleri ve uyuya kalıyorum hep mutsuz uyku mutsuz gün olarka devam ediyor.Hatta suan olabilcek bütün ihtimalleri göz önüne bile aldım. Çok garip geliyor bazen bakıyosun herkes kosturuyor sen bakıyorsun herkes bir kosturma içinde ne yapacagını bilmiyorsun.Camdan baktıgında bile hersey harip caresiz gelıyor
Umarım derdimi anlatabilmişimdir çok yazdım okuyan herkese şimdiden teşekkürlerimi sunuyorum iyi kaliteli bir yaşan dilekleriyle..