ah şu ilaçlar

[Arın-]

merhaba arkadaşlar daha önceki yazımda da anlatmıştım sınavı kazanamayınca boşluk hissine kapıldım. Depresif bir hal sergiliyorum ve ciddi kaygı bozukluğu yaşıyorum:( arkadaşlar ortada kaldım ve sonumun ne olacağını kestiremiyorum. Bu nedenle geçen gün bir ilaç attım atarax diye Aşırı kalp çarpıntısı ve sarhoşluk hissi yaşadım. Yani diyeceğim şu ben bu kaygı ve deprresyondan ilaç kullanmadan kurtulabilir miyim

[müzmin umutsuz]

En iyisi ilaç kullanmamak duygulara ilaçla nasıl müdahale edebilesin ki ?

[Arın-]

En iyisi ilaç kullanmamak duygulara ilaçla nasıl müdahale edebilesin ki ?

aslında doğru söylüyorsun. sağolsun burdan bir arkadaş doktora gitsen iyi olur dedi bende gitmeye karar verdim . sıkıntımı anlattım anksiyete teshisi koydu neyse bir antdpresan yazdı sonra beni yolcu etti kendileri toplamda 5 dk ya sürdü ya sürmedi. Benden önce girenler nerdeyse yarım saat sevgili doktorumun yanında kalıyordu;) biraz da benle ilgilenseydi sevgili doktorcuğum:o

[Morpheus]

Doktora söyle, derdini anlat ilaçlarla ilgili.

Bak bende ilaçlara karşıydım, fakat büyük bir ilerleme oldu.

İlk sıkıntı yaşarsın ilaçlarda ama sonradan her şey çok güzel olacak.

[ozkan.akyurek]

En iyisi ilaç kullanmamak duygulara ilaçla nasıl müdahale edebilesin ki ?

duygulara ilaçla müdahale edilemez zaten.
İnsanı sorunsuz yaşamasına sebep olan şey iyi alışkanlıklardır ve bu da hormonların yeterli olmasıdır.Yeteri kadar mutluluk ve canlılık hormonu salgılanmadığında ister istemez karamsar olup baktığınız olayda bile kötü bişey görüyorsunuz ve bu da gerçek hayatta sizin düşüncelerinizi değiştirip psikolojinizin bozulmasına sebep olyor.Gerektiğinde ilaç tabi ki kullanılır ama doktor kontrolünde.

[Arın-]

ilaç biraz da olsun kaygımı azaltı azaltmasına ama aynı zamanda uyku ve sersemlik hali oldu . nasıl anlatsam sanki hafızamı kaybediyo gibiyim. ilaçlarla daha ne kadar süre birlikte olacağımı bilemiyorum . her an içmeyi bırakacam gibime geliyo:confused:

[dalak]

bence bunu hiçbir zaman net olarak bilemicez. başta bunu ilaçsız yeneceğime(,yenmesem bile)güçlü olduğumu bildiğim için bunla mücadele edebileceğime inanmıştım.edemedim,ve sonun kötüye gittiğini ben bile göremedim ,başkalarının fark etmesiyle psikiyatr ,terapi eşliğinde ilaçlara başladım.biliyor musun bence en güzel zaman o zamandı.ilaçlara bağımlı bir hayat sürme ihtimalinin verdiği kaygıya ve kendini yetersiz hissetme duygusuna rağmen ilaçların bir umut olduğuna inanmıştım.bu hastalığa sahip olunca çok farklı aşamalardan geçmek zorunda kalabiliyor insan. neyse 3. aşamada ne mi oldu ?
düşünsene ilaçlar** ,kaygı minumum,benim için dengeli bir ruh hali....hayatı yaşamak için can atmasamda* evden çıkabiliyor,insanlarla iletişim kurabiliyor en güzeli de gece uyuyabiliyordum. hemde hiç bir şey hissetmeden ...sadece yokluk ve uyku ...ama ilaçlar yaşamını etkilemeye başladığında işin rengi değişiyor be arkadaşım....inş seninkini etkileyecek durumda değildir.ben çok ağır ilaçlar kullanmama rağmen ağır bir çalışma kapasitesine ihtiyaç duyduğumdan bende kötü sonuçlandı.yani dünyada sınıfta kalcak en son insan olarak görülen ben sınıfta kaldım.
bunun farkındalığını öyle bir yaşıyorsun ki beyin error veriyo--- bıraakkkk ----,kaç şu ilaçlardan diyor..gerçek şu ki,ilaçlar beyni uyuşturur,beyin kimyasını dengelemeye çalışır. çevrende olup bitenlerin farkına bile varmazssın ama hiç degilse kötü hissetmeni engeller ....gün boyu mide bulantı duymamanı, gece uykusundan bihaber yaşamanı,haftalarca evden çıkmamanı engeller.asıl soru şu ki ,hayatın değişimlerine uyum sağlamak için bu ilaçları kullanıyorsak yapıyorsak ;o uykucu, beyni puslu ,önündekini görmeyen biri olarak ne kadar kalabiliriz?? ayrıca şifa diliyorum herkese:)

[Arın-]

Bugün ilaç içmeme kararı aldım! Kendimi biraz huzursuz hissettim ama düzeleceğini umuyorum. Şimdi sanki daha iyiyim:)