Sasha
06-09-2013, 01:09 PM
Merhaba arkadaslar.Git gide yasadıgım olaylardan umutsuzluğa kapılmaya basladım.Nereye tutunmaya calıssam elimde kalıyor.Okul tatilinde geçte olsa İstanbul'a geldim.Geldiğimde şok oldum babamın işleri cok bozulmus iflas noktasına gelmiş.Üniversitede Avrupa'ya geçiş yapma planlarım alt üst oldu.Dedim bosver umutlu ol okulunu burda bitir başarılı bir şekilde Master,MBA falan Avrupa'da yaparsın.Hop bi haber daha aldım böyle devam ederse maddi durumda dolayı okulu bırakmak zorunda kalıcaktım.Sonra biraz çabaladım babamda öyle..Suan okuyabilmem için aynı zamanda part time çalışmak zorundayım.Dedim bosver calısırız.Bunlar böyle sürerken aynı zamanda dedim hiç değilse ne kadar aramız cok iyi olmasada suan sarılabileceğim bi sevgilim var ona sarılıyım kuvvetli bi şekilde..derken beni terketti.Aramız zaten kötüydü ama hiç değilse böyle bi anımda böyle bişey yapabileciğini aklımın ucundan bile geçirmemiştim ama terkedilmek benim için çokta yabancı değil.Daha ilk defa asık oldugum kız beni en yakın arkadasım için bırakmıs hayalimi onla gerçekleştirmeye baslamıstı.Ondan sonra zatne hayatım değişmişti kilo almıstım daha bi ton şey..Yinede umutsuzluğa kapılmak istemedim.Dedim olsun be hiç değilse beni seven insanlar var.Günde 5-6 saate yakın konustugum baglı oldugum bi ablam var.Tam 1 gün sonra o da elinde olmayan sebeplerden dolayı gitti.Benim bütün sırlarımı,ben bişeyi söylemeden o hemen söyleyen,beni benden bile daha iyi tanıyan insan gitti..En kötüsü de geri gelicek mi gelmicek mi bilmiyorum..Onu unutmaya mı calısmalıyım yoksa sabretmeli miyim bilmiyorum..En acısıda bu..Aynı zamanda bunlar beraber bi bunalım sürecine girdim.Evden dısarı cıkmamaya basladım.Uzun bi sürede 20-25 kilo vermiştim.Ama 2-3 haftada 5 kiloya yakın aldım..Bi işe girdim ama daha ilk günden kendimi sakatladım.Hayatımda hiç başkasının yanında calısmamıstım..Zor geldi bana çok kırılgan oldugumu da anladım..Dedim şimdi hiç değilse samimi olduklarımla konusıyım zaman geçirim olmadıklarımla da samimi olmaya calısıyım.Baska türlü bu sorun çözülemez sonucta..En iyis whatsapptan aynı ülkede olmadıklarımla konısıyım..Hiç samimiyetim olmayan kişilerle samimi olmaya basladım.Sanki 40 yıllık arkadasım gibiydiler.Oh dedim bunlar bana iyi geliyo hiç değilse zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum derken tak telefonum bozuldu..Tamire verdim yapamadılar çöpe dediler..Biraz peşinden kostum bu kadar kolay olmaz dedim en sonunda biri bişeyler değişmesi gerekiyor en az telefonun yarı maliyetine olur dedi..Zaten babamın işleri bozuk yeni telefon da alamam bu parayı da veremem tamir için..Mecburen bıraktım..20-30 liralık bi telefon buldum onu kullanıyorum.Dedim bare İstanbul'daki samimi olduklarımla konısıyım bişeyler yapıyım umutsuzluğa kapılma hemen..Yine öyle 1-2 gün geçti..Telefonum ödenmemiş faturalar yüzünden kesildi..Ki zaten samimi olduklarım ya tatile gitmişler yada staj falan ugrasıyorlardı..Yine yalnız kaldım oturdugum çevreden hiç arkadasım yoktu.Sonra dedim netten konısıyım bare..Tak yine internette sorun oldu 1 hafta internetsiz kaldım sonra düzelttiler ertesi gün internetim kesildi..Nereye el atsam elimde kaldı dediğim gibi.Suan için bişey yapamıyorum,gidenler için elimden bişey gelmiyor geçmişi de değiştiremem..Dedim o zaman en mantıklısı geleceğe yatırım yapıyım..Gelecekteki mesleğime yöneliyim..A dan Z ye ne varsa öğreniyim.Arastırma yaparken ünlü bikaç mühendis denk geldi yazılarını okudum.Yabancı bunlar tabi bunları okurken bişey farkettim ingilizcemde düşmüş 2-3 ay hiç kullanmayınca.Herneyse sonra ünlü bir markada çalısan bir mühendis denk geldi.Adam başarı için okul çok önemli diyordu..(Benim okulum çok iyi değil ama kendimi geliştirirsem bunun sorun olmıcanı düşündüm hep.)Dedim bosver master,MBA iyi bir okulda yapıp açığı kapatırım.Sonra mühendislik için Master çok gereksiz dedi..Dedim devam ediyim okumaya bakalım neler dicek daha..Ve en alıcı noktayı söyledi belki de ..Başarılı olmak için kek dilimleri yaptı işte %10 çalışma işte %10 zeka gibilerinden..%50 sini bos bıraktı ilk basta.Daha sonra orayı doldurdu..Sans yada torpil..Bu %50 sizde yoksa istediğin yere gelmenize olanak yok..Bu işte benim için yıkım noktası oldu.Çok büyük bi dünya markasında üst düzey çalısan biri bunu söylüyordu en içten samimiyetlerle..Dedim sans yada torpil (yada birilerinin hakkını yemeden) ben istediğim yere gelemiceksem okumanın anlamı yok hatta daha da ileriye gidiyim yaşamanın bile anlamı yok.İnsanın hayalleri olmadan ne kadar yasayabilir ki sonucta..