PDA

Orijinalini görmek için tıklayınız : tam mutlu olamıyorum



ozkan.akyurek
21-08-2013, 11:19 AM
arkadaşlar yaşama niye gelmiş olduğuma anlam veremiyorum, yaşam-ölüm anlamsız geliyo içimde önceden beri olan bi mutsuzluk var ne olursa olsun tam mutlu olmamı engelliyo eskiden farkında varmasamda bu histen kaçıyodum ama hep rüyalarımda görüyodum bu mutsuzluğu-çaresizliği-herşeyden ümidi kesmişliği ve uyanınca önemsememek istiyodum rüya deyip geçiştiriyodum ama sonunda kabullendim nedir bu bendeki? Sanki kabullenmişmiş gibiyim artık insnalar ayrı ben ayrı hayat yaşıyormuşum durumunu.İlk yabancılaşmamı + korkuyla birlikte 11-12 li yaşlarımda yaşadım şuan 19 yaşındayım acaba travma geçirmiş olabilirmiyim? Aklıma genelde sahneler geliyor anlık ve gşdşyor ve o sahnelerin ne olduğu belli değil farklı farklı sahneler ama bana bu kötü hissi yaşatıyo! insanın travmayı hatırlayamamsı normalmidir sadece his ile de travma ihtimali var mı? yardımcı olurmusunuz?bendeki nedir?

sevdadandır
21-08-2013, 03:05 PM
merhaba bana benzer cümleler kurdun. 11 12li yaşlar insan gelişimi olarak artık soyut şeyleri algılamaya başladığı dönemdir ve bu dönemden itibaren bence evren insan yaratılış anlam sorularından çıkamadım uzun bir süre ve sonunda anlamsızlık çemberine girdim dolanıyorum . ara ara bunlaımlar oluyor ama genel anlamda hayat akışına hızla kendimi kaptırıp düşünmemekte buluyorum çareyi beni korkutan ise bir gün yaşlandığımda bu hızı gerçekleştiremediğimde yani güçten düştüğümde ne yapaacağımdır muhtemelen hayalimdeki ötenazi olacak . hayatın bir gün olduğunu düşünüyorum geçip gidecek işte ölümlüyüz. bu buhranlar soyut düşüncesi gelişmiş insanlar için çok normal bence. ancak uğruna savaştığın anlamlı bir davan mücadelen olursa belki güzel geçer hayat.. ne bilim az çok kendimle senin cümlelerini birleştirdim ama inan ben de senin gibiyim. gelip geçen sahneler arasında mutluluk sahnesi varsa bile ben o anın mutluluğunu yaşayamam çünkü bilirim ki birazdan geçecek ve durağanlık devam edecek..sana tavsiye anlamında ise şunu söyleyebilirm sokaklar insana kendini un utturur sokakta ve dilediğince yaşamak gerek.

ozkan.akyurek
21-08-2013, 03:17 PM
merhaba bana benzer cümleler kurdun. 11 12li yaşlar insan gelişimi olarak artık soyut şeyleri algılamaya başladığı dönemdir ve bu dönemden itibaren bence evren insan yaratılış anlam sorularından çıkamadım uzun bir süre ve sonunda anlamsızlık çemberine girdim dolanıyorum . ara ara bunlaımlar oluyor ama genel anlamda hayat akışına hızla kendimi kaptırıp düşünmemekte buluyorum çareyi beni korkutan ise bir gün yaşlandığımda bu hızı gerçekleştiremediğimde yani güçten düştüğümde ne yapaacağımdır muhtemelen hayalimdeki ötenazi olacak . hayatın bir gün olduğunu düşünüyorum geçip gidecek işte ölümlüyüz. bu buhranlar soyut düşüncesi gelişmiş insanlar için çok normal bence. ancak uğruna savaştığın anlamlı bir davan mücadelen olursa belki güzel geçer hayat.. ne bilim az çok kendimle senin cümlelerini birleştirdim ama inan ben de senin gibiyim. gelip geçen sahneler arasında mutluluk sahnesi varsa bile ben o anın mutluluğunu yaşayamam çünkü bilirim ki birazdan geçecek ve durağanlık devam edecek..sana tavsiye anlamında ise şunu söyleyebilirm sokaklar insana kendini un utturur sokakta ve dilediğince yaşamak gerek.

araştırmalarıma göre depersonalizasyon ve derealizasyon hastalığının altında yoğun kaygı yatıyormuş yani anksiyete.Bizim kaygılarımızı ve korkularımızı yoketmemiz gerek

ozkan.akyurek
21-08-2013, 03:31 PM
ayrıca bu rahatsızlığın tedavisi psikoterapi ile yapılıyormuş, yani iyileşme sağlanıyormuş bende yakın bi zamanda terapi düşünüyorum

Bipolar1
21-08-2013, 03:49 PM
Aslında yaşına uygun bir durum gibi görünse de bana biraz farklı geldi. Sahneler görüyor ve onları anımsayamıyor musun? İnsanların seni uyardıgı zamanlar oluyor mu acaba? Kendini kaptırıp dalıp gittigin anlar gibi mesela?

ozkan.akyurek
21-08-2013, 04:17 PM
Aslında yaşına uygun bir durum gibi görünse de bana biraz farklı geldi. Sahneler görüyor ve onları anımsayamıyor musun? İnsanların seni uyardıgı zamanlar oluyor mu acaba? Kendini kaptırıp dalıp gittigin anlar gibi mesela?

hayır anlık oluyor, bi anda aklıma gelip hemen o an gidiyor ve bana bu hastalığı hissettiriyor.
Belki hasta olduğum için onlar bana acı veriyo sanıyorumdur ama altıda illaki bi neden yatıyor.

Bipolar1
22-08-2013, 12:14 AM
Kafanız çok karışmış sanırım. Yaşanmadan anlaşılacak bir şey gibi de görünmüyor. Doktorunuz ne diyor?